58/2017 ΕΙΡ ΡΟΔ (ΑΣΦ) ( 727227)
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

Διαφορές από οροφοκτησία. Τέτοιες συνιστούν οι διαφορές για την προσωρινή αναγνώριση συννομέων και συγκατόχων σε κοινόχρηστο και κοινόκτητο χώρο (ταράτσα) και για την άσκηση των δικαιωμάτων τους, την απομάκρυνση πόρτας παράνομα τοποθετημένης και την τοποθέτηση λεβητοστασίου. Οι διαφορές οροφοκτητών ακόμη και αν δεν έχουν αποπερατωθεί όλοι οι όροφοι ή οι οριζόντιες ιδιοκτησίες υπάγονται στην εξαιρετική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου. Αφαίρεση κάμερας. Πρόκειται για διαφορά της προσωπικότητας, η οποία υπάγεται στο Πολυμελές Πρωτοδικείο και η αντίστοιχη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Μονομελές Πρωτοδικείο όπως και η σωρευόμενη συναφής αξίωση αποζημίωσης. Παραπέμπεται η αίτηση.

Ασφαλιστικά μέτρα συννομής σε κοινόχρηστο χώρο οικοδομής (ταράτσα) από συνιδιοκτήτη. Διαφορές από την οροφοκτησία μεταξύ συνιδιοκτητών ορόφων. Υπάγονται ανεξαρτήτως ποσού στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου, πλην των διαφορών που αφορούν κοινόχρηστες δαπάνες αξίας 20.000 ευρώ που υπάγονται λόγω ποσού στην υλική αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου. Δεν ασκεί επιρροή η μη αποπεράτωση όλων των προβλεπόμενων από την πράξη σύστασης οροφοκτησίας ορόφων. Αίτημα για άρση προσβολής της προσωπικότητας και παράλειψής της στο μέλλον. Μη αποτιμητή αξίωση υπαγόμενη στην καθ΄ ύλην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Αρμόδιο να δικάσει την αντίστοιχη αίτηση για προσωρινή ρύθμιση κατάστασης το Μονομελές Πρωτοδικείο. Αίτημα προσωρινής επιδίκασης απαίτησης υπαγόμενο λόγω ποσού στην υλική αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου. Δωσιδικία συνάφειας. Παραπέμπει στο καθ΄ ύλην αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο.

Αριθμός απόφασης: 58/2017

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΥ

(Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

 ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Δόκιμη Ειρηνοδίκη Μαρία Σκανδάλη και τον Γραμματέα Τηλέμαχο Χατζηιωαννίδη.

 ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του την 11η Ιανουαρίου 2017, για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση μεταξύ :

 ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΣΩΝ : …

 ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ : …..

 Οι αιτούσες με την από 28.11.2016 και με αριθμό κατάθεσης ../01.12.2016 αίτησή τους, ζήτησαν όσα αναφέρονται σ’ αυτή.

 Δικάσιμος για τη συζήτηση της κρινόμενης αίτησης ορίστηκε η στην αρχή της παρούσας αναφερόμενη συνεδρίαση.

 Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, που εκφωνήθηκε στη σειρά της από το σχετικό έκθεμα, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού πήραν το λόγο από την Ειρηνοδίκη ανέπτυξαν και προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν την παραδοχή αυτών, αναφέρθηκαν δε και στα έγγραφα σημειώματά τους που κατατέθηκαν εμπρόθεσμα.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 Όπως προκύπτει από το άρθρο 683 ΚΠολΔ αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση υποθέσεων ασφαλιστικών μέτρων είναι το μονομελές πρωτοδικείο, εκτός αν η κύρια υπόθεση υπάγεται στην υλική αρμοδιότητα του ειρηνοδικείου, οπότε διατάσσονται από αυτό. Ασφαλιστικά μέτρα σε κάθε είδους υποθέσεις νομής ή κατοχής υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ειρηνοδικείου (άρθρο 733 ΚΠολΔ). Σύμφωνα με το άρθρο 17 παρ. 3 ΚΠολΔ, όπως αυτό ισχύει μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 4335/2015 (01.01.2016), στην αρμοδιότητα των μονομελών πρωτοδικείων υπάγονται πάντοτε, με την επιφύλαξη του άρθρου 14 παρ. 1 περ. γ΄, οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από τη σχέση της οροφοκτησίας, καθώς και οι διαφορές ανάμεσα στους διαχειριστές ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους και στους ιδιοκτήτες ορόφων και διαμερισμάτων, ενώ στο άρθρο 14 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, με τον ίδιο νόμο προστέθηκε νέα περίπτωση γ΄ κατά την οποία στην αρμοδιότητα του ειρηνοδικείου λόγω ποσού υπάγονται οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από τη σχέση της οροφοκτησίας και οι διαφορές ανάμεσα στους διαχειριστές ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους και στους ιδιοκτήτες ορόφων και διαμερισμάτων που αφορούν κοινόχρηστες δαπάνες, εφόσον η αξία του αντικειμένου τους δεν υπερβαίνει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του ως άνω νόμου (βλ. σελ. 9), η αρμοδιότητα του ειρηνοδικείου που προβλέπεται στο νέο άρθρο 14 παρ. 1 περ. γ΄ αφορά σε «διαφορές που αφορούν κοινόχρηστες δαπάνες και υπάγονται στην καθ’ ύλην λόγο ποσού αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων. Οι διαφορές αυτές δεν δημιουργούν πολύπλοκα νομικά ζητήματα, ώστε να υπάγονται συλλήβδην χωρίς διαφοροποιήσεις ανάλογα με την αξία του αντικειμένου τους στην αποκλειστική αρμοδιότητα του μονομελούς πρωτοδικείου, σύμφωνα με το άρθρο 17 παράγραφος 3. Οι υπόλοιπες διαφορές του άρθρου 17 παράγραφος 3, εν όψει των συχνά δυσχερών νομικών θεμάτων που παρουσιάζουν, συνεχίζουν να εκδικάζονται αποκλειστικά από το μονομελές πρωτοδικείο».

Βάσει των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι η αρμοδιότητα του ειρηνοδικείου σε διαφορές από την οροφοκτησία περιορίζεται μόνο σε αυτές που αφορούν κοινόχρηστες δαπάνες ύψους μέχρι 20.000 ευρώ, ενώ όλες λοιπές διαφορές που αφορούν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μεταξύ συνιδιοκτητών ορόφων και διαμερισμάτων της ίδιας πολυκατοικίας που πηγάζουν από την συστατική πράξη οριζόντιας ιδιοκτησίας, τον Κανονισμό της και το νόμο (ν. 3741/1929) συνεχίζουν να υπάγονται, οποιαδήποτε και αν είναι η αξία του αντικειμένου τους, στην αποκλειστική αρμοδιότητα του μονομελούς πρωτοδικείου. Από τη διατύπωση του άρθρου 17 παρ. 3 ΚΠολΔ προκύπτει ότι δύο είναι τα στοιχεία που καθορίζουν την υλική αρμοδιότητα του μονομελούς πρωτοδικείου στις υποθέσεις αυτές: α) η διαφορά μεταξύ οροφοκτητών και β) η διαφορά αυτή να προέρχεται από τη σχέση της οροφοκτησίας, μεταξύ αυτών (οροφοκτητών), ανεξάρτητα εάν αφορά τις διαιρετές ιδιοκτησίες τους ή τα κοινά μέρη της οικοδομής. Σαν τέτοιες διαφορές πρέπει να νοηθούν, μεταξύ άλλων, εκείνες που αναφέρονται: αα) στην ερμηνεία και εφαρμογή του Ν. 3741/1929, των άρθρων 1002 και 1117 του ΑΚ και του Ν.Δ. 1024/1971, ββ) στην ερμηνεία και εφαρμογή των συστατικών της οροφοκτησίας πράξεων και κατά τα άρθρα 4 παρ. 1 και 13 του Ν. 3741/1929 ειδικών συμφωνιών και του κανονισμού της οροφοκτησίας και γγ) στις διενέξεις γενικά μεταξύ των οροφοκτητών και της ίδιας οροφοκτησίας ως άνω προς τα εκατέρωθεν δικαιώματα και υποχρεώσεις τους. Δηλαδή, πρώτον εδώ υπάγονται οι διαφορές μεταξύ των διαχειριστών και των ιδιοκτητών ορόφων ή διαμερισμάτων, μεταξύ των επιμέρους κυρίων ορόφων ή διαμερισμάτων ή μεταξύ κυρίων και του επικαρπωτή, όχι όμως κατά τρίτων νομέων ή κατόχων, ούτε με τον μισθωτή (Μαργαρίτης, Μ., «Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», Τ. Ι, 2012, Άρθρο 17, αρ. περ. 12, σελ. 56, όπου και παραπομπή στη νομολογία). Δεύτερον, οι διαφορές πρέπει να είναι συναφείς προς την εφαρμογή του Ν. 3741/1929 και προς την ύπαρξη, ενάσκηση ή εκπλήρωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απορρέουν από το νόμο αυτό ή τον από τον ίδιο νόμο προβλεπόμενο και καταρτισθέντα κανονισμό. Η ύπαρξη ή σύσταση μεταξύ των διαδίκων σχέσης οριζόντιας ιδιοκτησίας πρέπει, με βάση το συγκεκριμένο ιστορικό της αγωγής, να αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για τη σύσταση του επίδικου δικαιώματος, το έννομο συμφέρον για την άσκηση της αγωγής ή την ενεργητική και παθητική νομιμοποίηση των διαδίκων (ΑΠ 520/1987 ΝοΒ 36, 1411, ΕφΑΘ 7580/1999 ΕΔΠολ 2001, 19, ΕφΠειρ 1186/1999 ΠειρΝομ 2000, 165, ΕφΑΘ 2281/1997 ΕλλΔνη 38, 1917, ΕφΠειρ 12/1984 ΕλλΔνη 25, 1418, Κανέλλος, Χ., Η Οροφοκτησία, έκδοση 1988 σελ. 162-163, Κατράς, Ι., Πανδέκτης Μισθώσεων και Οροφοκτησίας 9η έκδ. 2009, παρ. 223, αρ. 7, σελ. 764 και τις εκεί παραπομπές σε νομολογία). Οι διαφορές αυτές είναι αδιάφορο αν είναι χρηματικές ή αν αναφέρονται σε πράξεις ή παραλείψεις των συνιδιοκτητών ή του διαχειριστή, αφού ο νόμος δεν κάνει καμιά διάκριση. Είναι δυνατό δε να αφορούν όχι μόνο τα κοινά πράγματα της αδιαίρετης συνιδιοκτησίας, αλλά και τα πράγματα της αποκλειστικής ιδιοκτησίας καθενός από τους συνιδιοκτήτες (Βαθρακοκοίλης, Β., ΚΠολΔ, 1994, Άρθρο 17, αριθμ.7, όπου και παραπομπές σε θεωρία, Τζίφρας, Π., Ασφαλιστικά Μέτρα, έκδοση β, 1976, σελ.315, ΑΠ 528/87 ΝοΒ 36, 1411).

Επομένως, το κριτήριο για να χαρακτηρισθεί μια διαφορά μεταξύ οροφοκτητών ως προερχόμενη από τη σχέση της οροφοκτησίας είναι το εάν πραγματικά η συγκεκριμένη διαφορά ή διένεξη προκύπτει απ` αυτή την ίδια τη σχέση της κατ` όροφο ιδιοκτησίας, ανεξάρτητα από τη σχέση του ουσιαστικού δικαίου, στην οποία στηρίζεται (π.χ. εντολή, νομή, κυριότητα κλπ) ή από άλλη σχέση, άσχετη και τυχαία με την ειδική σχέση της οροφοκτησίας. Έτσι, στην εξαιρετική αρμοδιότητα του μονομελούς πρωτοδικείου υπάγεται και εκείνη που έχει αντικείμενο την επιδίωξη της άρσης κατασκευάσματος που έγινε από συνιδιοκτήτη καθ’ υπέρβαση των ορίων της συνιδιοκτησίας (ΕφΑθ 4540/1999, ΠολΠρωτΑθ 608/2012, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), άσχετα με την πρόοδο των οικοδομικών εργασιών επί του κοινού οικοπέδου (ΑΠ 528/1987 ΝοΒ 36, 1411, ΕφΑθ 4540/1999 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Από το μονομελές πρωτοδικείο κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών εκδικάζονται όλες οι διαφορές οι σχετικές με τα δικαιώματα και την προσβολή και παρεμπόδιση της χρήσης των κοινοχρήστων πραγμάτων, μερών και εγκαταστάσεων του ακινήτου [ΑΠ 1867/2006, ΤΝΠ ΔΣΑ Ισοκράτης (για το αν επιτρέπεται η πρόσβαση συνιδιοκτήτη ισόγειας οριζόντιας ιδιοκτησίας στην ταράτσα, με βάση το ιδιοκτησιακό της καθεστώς, προς εγκατάσταση και επισκευή κεραίας τηλεοράσεως και ηλιακού θερμοσίφωνα), ΑΠ 1232/1979 ΝοΒ 28,708, ΑΠ 648/1978 ΝοΒ 27, 512 (αφορά κοινόχρηστη πρασιά), ΑΠ 91/1990 ΕΔΠ 1990, 24 (αφορά κατάληψη κοινοχρήστων χώρων), ΕφΠειρ 1227/2005, ΤΝΠ ΔΣΑ Ισοκράτης (κατά την οποία η τοποθέτηση κατασκευάσματος που εμποδίζει την πρόσβαση και τη χρήση κοινοχρήστων χώρων του κεντρικού κλιμακοστασίου και του δώματος δεν συνιστά διαφορά που θα εκδικασθεί κατά την τακτική διαδικασία ως αγωγή νομής), ΕφΑθ 2978/1986 ΕΔΠ 1986, 132, ΠολΠρωτΑθ 6512/1972 ΑρχΝομ 23, 57, ΕιρΧαλανδρ 178/1993, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ (που έκρινε ότι είναι αναρμόδιο για υπόθεση που είχε εισαχθεί ως ασφαλιστικά μέτρα νομής και αφορούσε αποβολή από την χρήση κοινόχρηστου διαδρόμου με το χτίσιμο τοιχίου).

Κατά συνέπεια, η λήψη των ασφαλιστικών μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης σε σχέση με τις παραπάνω διαφορές υπάγεται στην ίδια ως άνω αρμοδιότητα (Μονομελούς Πρωτοδικείου) σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 683, 17 παρ. 3 και 731-732 ΚΠολΔ, το οποίο είναι, κατά τα ανωτέρω, αποκλειστικά αρμόδιο αν ζητείται η προστασία από την προσβολή της σύγχρησης-συννομής σε κοινόχρηστο χώρο της οικοδομής από κάποιον συνιδιοκτήτη (ΕιρΤριπ 102/2001, ΤΝΠ ΔΣΑ Ισοκράτης, για την αποβολή ολικώς ή μερικώς από τη σύγχρηση-συννομή κοινού δώματος) και μόνον αν πρόκειται για προσβολή της νομής ενός των συνιδιοκτητών επί του διαμερίσματος του (ΕφΠειρ 1227/2005, ό.π.), ή για διαφορές νομής ή κατοχής μεταξύ συνιδιοκτητών και τρίτου (ΕιρΡοδ 60/2011, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ που παρέπεμψε υπόθεση που είχε εισαχθεί ως ασφαλιστικά μέτρα διατάραξης νομής στο μονομελές πρωτοδικείο) θα έχει αρμοδιότητα το Ειρηνοδικείο (βλ. και Τζίφρα, ό.π., σελ. 321, 322, 323, 326-327 296, 297, Παπαδόπουλο, Κ., Αγωγές Εμπραγμάτου Δικαίου, τ. 2ος, 1992, σελ. 302, 305, 334-335).

Περαιτέρω, για την εφαρμογή του άρθρου 17 παρ. 3 ΚΠολΔ και την επίλυση των μεταξύ οροφοκτητών διαφορών, κατά μία άποψη, προϋποτίθεται ότι υφίσταται η οικοδομή και δεν πρόκειται απλώς να ανεγερθεί στο μέλλον (Κατράς, ό.π.,§ 263-264, σελ. 765, 1090, ΑΠ 719/1971 ΝοΒ 20, 313, ΕφΑθ 10264/1978 ΝοΒ 27, 978), τέτοια δε οικοδομή θεωρείται υφιστάμενη και όταν από τις πολλές προβλεπόμενες οριζόντιες (ή κάθετες) ιδιοκτησίες έχει ανεγερθεί μονό μία (ΕφΑθ 4540/1999, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 11273/1989, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 10264/78, ό.π.). Κατά άλλη δε άποψη, οι σχετικές διαφορές υπάγονται στην ως άνω αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου και πριν από την κατασκευή του οικοδομήματος (ΕφΠειρ 153/2003, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αφού, όπως γίνεται δεκτό, η οροφοκτησία μπορεί ν` αφορά και μέλλουσες οριζόντιες ιδιοκτησίες και η σύστασή της ολοκληρώνεται με τη μεταγραφή της συστατικής της πράξεως (Κατράς, ό.π., § 263, σελ. 1087 επ.). Έκτοτε υπάρχει από νομικής πλευράς η οροφοκτησία και απλώς το περιεχόμενό της δεν είναι πλήρες, αλλά θα συμπληρωθεί με την αποπεράτωση των οριζόντιων ιδιοκτησιών, ώστε να υφίσταται, πράγμα κατά τη διάταξη του άρθρου 947 παρ. 1 ΑΚ. Μέχρι τότε το περιεχόμενο της οροφοκτησίας, η οποία όπως προκύπτει από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 2 παρ. 1, 5 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 και 13 ν. 3741/1929 (άρθ. 54 ΕισΝΑΚ), είναι η ιδιαίτερη μορφή κυριότητας σε ακίνητο, αποτελούμενη από δυο στοιχεία, δηλαδή κυρίως μεν από την αποκλειστική (χωριστή) κυριότητα σε όροφο οικοδομής ή διαμέρισμα ορόφου, παρεπομένως δε από την αυτοδικαίως αποκτώμενη αναγκαστική συγκυριότητα στο οικόπεδο και στα αλλά κοινά μέρη της οικοδομής κατ` αναλογία της μερίδας συμμετοχής των συνιδιοκτητών στην οροφοκτησία (ΟλΑΠ 8/2002 ΕΔΠολ 2002, 6, ΑΠ 1646/1987 ΕΔΠολ 1938.183, Κατράς, ό.π.), θα συνίσταται (το περιεχόμενο της οροφοκτησίας σε μέλλουσα οικοδομή) από το ποσοστό της αναγκαστικής συγκυριότητας στο οικόπεδο και στα κοινά της οικοδομής και από το δικαίωμα προσδοκίας αναφορικά με την αποκλειστική κυριότητα στο συγκεκριμένο όροφο ή διαμέρισμα της οικοδομής ή κατ` άλλη έκφραση η αποκλειστική κυριότητα στους χώρους αυτούς θα τελεί μέχρι τότε υπό αναβλητική αίρεση (Κατράς, ό.π., σελ. 1087, Γεωργιάδης, ΝοΒ 1984, 465, 466). Η αναβλητική αυτή αίρεση, αφού δεν αναιρεί κατά τα προεκτεθέντα τη σύσταση της οροφοκτησίας, δεν επηρεάζει και το χαρακτηρισμό των διαφορών, που ενδέχεται ν` ανακύψουν μεταξύ των συνιδιοκτητών ήδη με τη σύσταση της οροφοκτησίας, ως διαφορών υπαγομένων στη ρύθμιση του άρθ. 17 αριθ. 3 ΚΠολΔ (πρβλ. ΑΠ 528/1987, ό.π., ΕφΠειρ 153/2003, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

 Με την ένδικη αίτηση, η οποία περιορίστηκε παραδεκτά και νόμιμα με σχετική ρητή δήλωση των πληρεξούσιων δικηγόρων των αιτουσών στο ακροατήριο που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου αυτού και περιέχεται και στο νόμιμα κατατεθέν σημείωμά τους ως προς το ύψος του αιτούμενου ποσού αποζημίωσης από 50.000 ευρώ σε 20.000 ευρώ, οι αιτούσες εκθέτουν ότι επί της οδού… στην πόλη της … στη συνοικία ..», υπάρχει διώροφη κατά τους ισχυρισμούς τους οικοδομή ανεγερμένη επί ενός οικοπέδου επιφάνειας 546 τ.μ., ακίνητο το οποίο είναι νομίμως εγγεγραμμένο στο Κτηματολόγιο Ρόδου …), νομικής φύσης μούλκ, όπως αυτό περιγράφεται λεπτομερώς κατά θέση και όρια στο ως άνω δικόγραφο. Ότι επί της οικοδομής που έχει αναγερθεί επί του ανωτέρω οικοπέδου, συνολικής επιφάνειας 182,60 τμ., έχουν συσταθεί αυτοτελείς και ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες οι οποίες διέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ και του Ν. 3741/1929, δυνάμει της υπ’ αριθμ. …/24.11.1977 Πράξεως Συστάσεως Οριζοντίου Ιδιοκτησίας και Κανονισμού Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων Συνιδιοκτητών του πρώην Συμβολαιογράφου Ρόδου .., νόμιμα μεταγεγραμμένης στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου, και ειδικότερα υφίστανται οι εξής παρακάτω οριζόντιες ιδιοκτησίες: Α. ΙΣΟΓΕΙΟ, το οποίο αποτελείται από δύο διαμερίσματα από τα οποία το ένα υπό στοιχ. πίνακα Ι1, επιφάνειας 92,60 τ.μ. κείμενο στο βόρειο μέρος της οικοδομής με ποσοστό συνιδιοκτησίας 11,51% επί του οικοπέδου και το υπό στοιχ. πίνακα Ι2, επιφάνειας 90,00 τ.μ. κείμενο στο νότιο μέρος της οικοδομής, με ποσοστό συνιδιοκτησίας 11,19% επί του οικοπέδου. Ότι εν συνεχεία δυνάμει των υπ’ αριθμ. …/19-2-2015 και …./26-2-2015 Συμβολαίων του Συμβολαιογράφου Ρόδου …, νόμιμα μεταγεγραμμένων στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου, συστάθηκαν επί του ισογείου στο μεν διαμέρισμα με στοιχ. πίνακα Ι1 τρείς μερικότερες οριζόντιες ιδιοκτησίες και στο διαμέρισμα με στοιχ. πίνακα Ι2 τρείς μερικότερες οριζόντιες ιδιοκτησίες. Β. ΠΡΩΤΟΣ (Α) ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΟΡΟΦΟΣ …… . Γ. ΔΕΥΤΕΡΟΣ (Β) ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΟΡΟΦΟΣ ….. Δ. ΙΣΟΓΕΙΟΣ ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ….  Ε. ΤΡΙΤΟΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΟΡΟΦΟΣ, ο οποίος φέρεται υπό στοιχ. πίνακα Γ, με επιφάνεια 182,60 τ.μ. και ποσοστό συνιδιοκτησίας 22,70% επί όλου του οικοπέδου. Ότι οι αιτούσες δυνάμει του υπ’ αριθμ. …/21.09.1995 Συμβολαίου γονικής παροχής ψιλής κυριότητας σε συνδυασμό με την υπ’ αριθμ. …/22.06.2001 παραίτηση από επικαρπία οριζόντιων ιδιοκτησιών του Συμβολαιογράφου Ρόδου … απέκτησαν από τους δικαιοπαρόχους τους … (ψιλό κύριο) και … (επικαρπώτρια) την πλήρη κυριότητα του ισογείου του ανωτέρω ακινήτου με στοιχ. πίνακα Ι1 και Ι2, τυγχάνουν δε συνιδιοκτήτριες του ισογείου της οικοδομής, όπως αυτό ορίστηκε με την υπ’ αριθμ. …/24.11.1977 Πράξη και όπως τα ως άνω δύο διαμερίσματα τροποποιήθηκαν στη συνέχεια δυνάμει των υπ’ αριθμ. …/19.02.2015 και …./26.02.2015 συμβολαιογραφικών συστάσεων μερικότερων ιδιοκτησιών με ποσοστά συνιδιοκτησίας επί όλου του οικοπέδου και των κοινόχρηστων χώρων 11,51% η πρώτη και 11,19%, στο οποίο ακίνητο από την απόκτησή του άλλοτε κατοικούσαν οι ίδιες με την οικογένειά τους και άλλοτε το εκμισθώνανε. Ότι μέχρι σήμερα έχει εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης και δεν έχει ανεγερθεί ο τρίτος μελλοντικός όροφος, οπότε πάνω από τον δεύτερο όροφο υφίσταται κοινόχρηστος και κοινόχρηστος χώρος (ταράτσα) της όλης οικοδομής επιφάνειας 182,60 τ.μ. του οποίου είναι συνιδιοκτήτριες, συννομείς και συγκάτοχοι κατά τα ως άνω ποσοστά. Ότι πάντοτε ασκούσαν φυσική εξουσία επί του ως άνω κατά τους ισχυρισμούς του κοινόχρηστου χώρου, τοποθετώντας ηλιακούς θερμοσίφωνες, κεραίες, άπλωμα ρούχων κλπ. Ότι οι καθ’ ων η αίτηση έχουν το δικαίωμα τρίτου μελλοντικού ορόφου που συστάθηκε με την ως άνω υπ’ αριθμ. …/24.11.1977 Πράξη, το οποίο μεταβιβάστηκε από τον … και σήμερα η επικαρπία του ως άνω δικαιώματος ανήκει στην 1η των καθ’ ων και η ψιλή κυριότητα στη 2η των καθ’ ων δυνάμει του υπ’ αριθμ. …../17.03.2010 Συμβολαίου γονικής παροχής ψιλής κυριότητας οριζόντιων ιδιοκτησιών του Συμβολαιογράφου Ρόδου … . Ότι οι καθ’ ων οι αίτηση παρερμηνεύοντας κατά τα εκτεθέντα στην υπό κρίση αίτηση την έννοια του δικαιώματος του μελλοντικού ορόφου κατασκεύασαν αυθαίρετα και παράνομα επί της κοινόχρηστης και κοινόχρηστης ταράτσας, χωρίς να υπάρχει συντελεστής δόμησης, οικία 82 τ.μ. περίπου, στην οποία κατοικεί η 2η καθ’ ης θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές όλων των ενοίκων του ακινήτου και διακινδυνεύοντας την στατικότητα του κτιρίου. Ότι τοποθέτησαν πόρτα επί της σκάλας που οδηγεί στην ταράτσα το έτος 2014 η οποία παραμένει κλειδωμένη και της οποίας το κλειδί οι καθ’ ων δεν τους παραχωρούν και την οποία κατόπιν έντονων πιέσεων και καταγγελιών τους αναγκάστηκαν κατά τους ισχυρισμούς τους να αφαιρέσουν τον Ιούλιο του έτους 2016 οι ίδιες οι καθ’ ων, προκειμένου εν συνεχεία να κατηγορήσουν τις αιτούσες για κλοπή αυτής. Ότι τον Αύγουστο του 2016 τοποθέτησαν εκ νέου άλλη πόρτα, με κλειδαριά την οποία διατηρούν κλειδωμένη και της οποίας το κλειδί δεν τους παραχωρούν, αποβάλλοντας αυτές εκ νέου από τη συννομή τους στην κοινόχρηστη κατά τους ισχυρισμούς τους ως άνω ταράτσα, αφού με αυτόν τον τρόπο αντιποιούνται τη συννομή τους, χρησιμοποιώντας το χώρο ως αποκλειστικά δικό τους. Ότι στην ταράτσα του κτιρίου είναι τοποθετημένοι ηλιακοί θερμοσίφωνες ιδιοκτησίας τους, ήδη από το έτος 2010. Ότι από τον Ιούλιο του 2016 υπάρχει βλάβη σε αυτούς που δεν μπορούν να επιδιορθώσουν, επειδή οι καθ’ ων ή όποιος βρίσκεται εκεί όταν αυτές λείπουν κατ’ εντολή τους δεν τους επιτρέπουν την πρόσβαση και διατηρούν κλειδωμένη την πόρτα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μεγάλο πρόβλημα και δυσκολίες λόγω της έλλειψης ζεστού νερού για την 1η των αιτουσών στο διαμέρισμα στο οποίο κατοικεί με την οικογένειά της στην οποία ανήκει και το δύο ετών ανήλικο τέκνο της και για την 2η των αιτουσών στα διαμερίσματα που εκμισθώνει, αφού μάλιστα έλαβε καταγγελία από την μισθώτρια διαμερίσματός της … ότι θα αποχωρήσει πρόωρα από το μίσθιο στο τέλος του μηνός Νοέμβρη 2016. Ότι στο συγκεκριμένο δώμα υπάρχουν οι εγκαταστάσεις επίγειας και δορυφορικής λήψης σήματος τηλεόρασης που εξυπηρετούν τις ανάγκες της ιδιοκτησίας τους και ότι σε διαμέρισμα ιδιοκτησίας της 2ης αιτούσας που εκμισθώνει υπάρχει βλάβη με το σήμα της τηλεόρασης από τις αρχές Νοεμβρίου 2016 το οποίο λόγω της ανωτέρω κατάστασης δεν μπορούν να επιδιορθώσουν με αποτέλεσμα η εν λόγω μισθώτρια … να τις ενοχλεί καθημερινά. Ότι η 1η των αιτουσών, η οποία από τον Σεπτέμβριο 2016 κατοικεί με την οικογένειά της στο ακίνητο, λόγω της ως άνω κατάστασης δεν μπορεί διεξάγει μελέτη για την τοποθέτηση και να εγκαταστήσει λέβητα θέρμανσης στην ταράτσα και κινδυνεύει ενόψει της πτώσης της θερμοκρασίας λόγω του χειμώνα. Ότι με την παραπάνω παράνομη συμπεριφορά υφίστανται οικονομική βλάβη καταναλώνοντας ρεύμα αντί να χρησιμοποιούν τον ηλιακό θερμοσίφωνα, έχουν διαρκή παράπονα από μισθωτές, οι οποίοι ενίοτε φεύγουν, και ηθική βλάβη λόγω της ταλαιπωρίας τους και τίθεται σε κίνδυνο η υγεία τους αφού κάποια διαμερίσματά τους δεν έχουν καθόλου ηλεκτρικό θερμοσίφωνα με αποτέλεσμα να μην έχουν καθόλου ζεστό νερό, ενώ η 1η των αιτουσών που έχει και ένα μικρό παιδί εξαναγκάζεται να ζει σε ένα όχι σωστά θερμαινόμενο σπίτι με προβλήματα στο ζεστό νερό και κινδυνεύει να επιβαρυνθεί ιδιαιτέρως η υγεία της λόγω και της υγρασίας που υπάρχει στο χώρο, αφού έχει ευαισθησία σε αναπνευστικά προβλήματα και υποφέρει από ημικρανίες. Ότι οι καθ’ ων τοποθέτησαν παράνομα κάμερα στην κοινόχρηστη ταράτσα, την ύπαρξη της οποίας διαπίστωσαν την 17.11.2016, η οποία μαγνητοσκοπεί την κοινόχρηστη σκάλα που οδηγεί στο ηλιακό δώμα και καταγράφει όποιον θελήσει να ανέβει εκεί παραβιάζοντας τα προσωπικά τους δεδομένα, την ιδιωτικότητά τους και την προσωπικότητά τους παράνομα και υπαίτια. Επικαλούμενες δε κατά τα ανωτέρω κατεπείγουσα περίπτωση, ζητούν, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου, σωρευτικά: 1) να αναγνωρισθούν προσωρινά συννομείς και συγκάτοχοι, η 1η των αιτουσών κατά ποσοστό 11,51% και η 2η κατά ποσοστό 11,19% εξ’ αδιαιρέτου στον κοινόχρηστο και κοινόκτητο χώρο (ταράτσα) επιφάνειας επιφάνειας 182,60 τ.μ. που βρίσκεται άνωθεν του δεύτερου ορόφου στην ως άνω περιγραφείσα οικοδομή. 2) Να υποχρεωθούν (προσωρινά) οι καθ’ ων να απομακρύνουν την ως άνω παρανόμως τοποθετημένη πόρτα με την οποία αποβάλλονται από την συννομή τους στην κοινόχρηστη ταράτσα και σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους να επιτραπεί να γίνει αυτό από τις ίδιες τις αιτούσες με έξοδα των καθ’ ων. 3) Να υποχρεωθούν (προσωρινά) οι καθ’ ων να ανεχθούν την τοποθέτηση λεβητοστασίου και γενικότερα κάθε νόμιμη χρήση της ως άνω κοινόχρηστης ταράτσας που προκύπτει από το δικαίωμα της συννομής τους σ’ αυτήν. 4) Να υποχρεωθούν (προσωρινά) οι καθ’ ων να αφαιρέσουν την παράνομη κάμερα που έχουν τοποθετήσει στην ταράτσα του ακινήτου και να απαγορευθεί η οποιαδήποτε καταγραφή από αυτούς στον κοινόχρηστο χώρο, καθώς και να υποχρεωθούν να καταβάλουν στις αιτούσες ποσό 20.000,00 ευρώ έκαστη ως αποζημίωση από την ως άνω παράνομη και υπαίτια πράξη τους με την τοποθέτηση της κάμερας στον κοινόχρηστο χώρο. 5) να απαγορευθεί (προσωρινά) στις καθ’ων και σε κάθε πρόσωπο που έλκει δικαιώματα από αυτές κάθε μελλοντική πράξη διατάραξης και αποβολής της νομής και κατοχής τους στον επίδικο κοινόχρηστο χώρο με οποιονδήποτε τρόπο και ειδικότερα η παρεμπόδιση της πρόσβασης και χρήσης αυτού με τοποθέτηση πόρτας ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. 6) Να καταδικαστούν οι καθ’ ων στην δικαστική τους δαπάνη.

Από την εκτίμηση όλου του δικογράφου και τα εκτεθέντα σ’ αυτά πραγματικά περιστατικά, καθίσταται σαφές ότι όσο αφορά τα υπ’ αριθμ. 1, 2, 3 και 5 ως άνω αιτήματα πρόκειται για διαφορά που αφορά τη συννομή – συγκατοχή κοινόχρηστου, κατά τους ισχυρισμούς των αιτουσών, μέρους της οικοδομής (ταράτσα) πάνω στο οποίο υφίσταται δικαίωμα ακώλυτης χρήσης όλων των συνιδιοκτητών που πηγάζει από τη σχέση οροφοκτησίας, δηλαδή για διαφορά μεταξύ συνιδιοκτητών οριζοντίων ιδιοκτησιών οικοδομής ως προς την ύπαρξη και την έκταση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων τους από την συστατική της οροφοκτησίας πράξη, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3741/1929 και την εν γένει χρήση κοινόχρηστων πραγμάτων, που υπάγεται στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου (τόσο η κύρια υπόθεση όσο και εν προκειμένω η υπόθεση ασφαλιστικών μέτρων), σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη. Ειδικότερα, πρόκειται για οικοδομή ανεργεμένη, στην οποία έχουν συσταθεί συμβολαιογραφικά οριζόντιες ιδιοκτησίες και υπάρχει Κανονισμός, μεγάλο δε μέρος του δικογράφου της αίτησης και των σημειωμάτων των διαδίκων αναφέρεται στην ως άνω συμβολαιογραφική πράξη και στη νομοθεσία για την οροφοκτησία, αφού ο χαρακτηρισμός του επίδικου χώρου ως ολικά ή κατά ένα μέρος κοινόχρηστου ή όχι αποτελεί πρόκριμα για το εάν υπάρχει το ασφαλιστέο δικαίωμα και κατ’ επέκταση για το εάν αυτό προσβάλλεται με τις πράξεις των καθ’ ων. Ασχέτως δε αν έχει πληρωθεί ή όχι η αίρεση της ανέγερσης του τρίτου ορόφου και άρα το δικαίωμα προσδοκίας αποκλειστικής κυριότητας αυτού των καθ’ ων (πιο συγκεκριμένα επικαρπίας της 1ης των καθ’ ων και ψιλής κυριότητας της 2ης των καθ’ ων) έχει καταστεί πλήρες (ή αυτό αντίστοιχα δεν έχει συμβεί κατά τους ισχυρισμούς των αιτουσών), η εν λόγω διαφορά εμπίπτει σε αυτές του άρθρου 17 παρ. 3 ΚΠολΔ αποκλειστικής αρμοδιότητας του Μονομελούς Πρωτοδικείου, αφού μάλιστα κατά τα προεκτεθέντα, γίνεται δεκτό ότι αυτό συμβαίνει ακόμα και εάν δεν έχουν αποπερατωθεί όλοι οι προβλεπόμενοι από την πράξη σύστασης οροφοκτησίας όροφοι ή κατ’ άλλη άποψη ακόμα και εάν όλες οι οριζόντιες ιδιοκτησίες δεν έχουν ολοκληρωθεί. Η δε πράξη προσβολής κατά τα περιλαμβανόμενα στην αίτηση γεγονότα και ως άνω αιτήματα αφορά αποκλειστικά το από τη σχέση οροφοκτησίας δικαίωμα σύγχρησης-συννομής κοινόχρηστου, κατά τους ισχυρισμούς των αιτουσών, χώρου της πολυκατοικίας (ταράτσα) του οποίου (δικαιώματος) ζητούν την προστασία, αφού με την τοποθέτηση της πόρτας από τις αιτούσες επί του παραπάνω χώρου (ταράτσας) εμποδίζονται στο να εισέρχονται σ’ αυτόν και να τον χρησιμοποιούν, και όχι την προστασία της νομής των επιμέρους διαμερισμάτων τους (ή άλλων ιδιόκτητων χώρων), ενώ και το αίτημά τους για τοποθέτηση λέβητα αφορά επίσης τον ίδιο περιγραφόμενο στην αίτησή τους κοινόχρηστό χώρο και υπάγεται, κατά τα προαναφερθέντα, στις διαφορές από τη σχέση οροφοκτησίας. Επίσης, το ως άνω υπ’ αριθμ. 4 αίτημα σχετικά με την αφαίρεση της κάμερας και την απαγόρευση καταγραφής, αφορά αξίωση από πράξη προσβολής της προσωπικότητας (εικόνα προσώπου ως εκδήλωση του δικαιώματος της προσωπικότητας, δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα), και δη αξίωση του άρθρου 57 παρ. 1 εδ. α’ ΑΚ για άρση προσβολής και παράλειψής της στο μέλλον. Η αξίωση αυτή εγειρόμενη με αγωγή υπάγεται, ως μη αποτιμητή σε χρήμα, στην υλική αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου (άρθρο 18 ΚΠολΔ), κατά συνέπεια αρμόδιο να δικάσει την αντίστοιχη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης (άρθρα 731-

732 ΚΠολΔ) είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο (άρθρο 683 ΚΠολΔ). Η δε σωρρευθείσα αίτηση για αποζημίωση (προφανώς, εν προκειμένω, ζητείται στα πλαίσια των ασφαλιστικών μέτρων η προσωρινή επιδίκαση της σχετικής απαίτησης) από την παραπάνω παράνομη και υπαίτια προσβολή (άρθρο 57 παρ. 2 ΑΚ) εμπίπτει μεν λόγω ποσού (ζητούνται 20.000 ευρώ από έκαστη των καθ’ ων) και ως διαιρετό δικαίωμα (χρηματική απαίτηση) στην καθ’ ύλη αρμοδιότητα του ειρηνοδικείου (άρθρα 7, 8, 9, 14 παρ. 1 περ. α΄, 683 παρ. 2 ΚΠολΔ), ωστόσο, εν προκειμένω, υπάγεται και αυτή στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου, επειδή πρόκειται για σωρευόμενη συναφή με την παραπάνω αξίωση εκ του άρθρου 57 παρ. 1 εδ. α’ ΑΚ απαίτηση, οπότε τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 31 ΚΠολΔ που καθιερώνουν αποκλειστική δωσιδικία (βλ. ενδεικτικά τις ΕφΑθ 1711/1991, ΤΝΠ ΔΣΑ Ισοκράτης, ΜονΠρωτΑθ 404/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως πρέπει με αυτεπάγγελτη κρίση του Δικαστηρίου αυτού, γενομένου δεκτού, πάντως, και του σχετικού ισχυρισμού των καθ’ ων η αίτηση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 46 παρ. 1 ΚΠολΔ, να κηρυχθεί η αναρμοδιότητά του και να παραπεμφθεί η υπόθεση στο καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο, δηλαδή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφισθούν στο σύνολό τους λόγω της ιδιαίτερα δυσχερούς ερμηνείας των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν (άρθρο 179 ΚΠολΔ), ενόψει του ότι η παρούσα απόφαση είναι οριστική (ΕφΑθ 2340/2002, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 2339/1982 ΕλλΔνη 23.397, ΕφΑθ 6781/1978 ΝοΒ 27.1116, Βαθρακοκοίλη, Β., ΚΠολΔ, Τ. Α`, 1996, Άρθρο 46, σελ. 305, αρ. 14, 15).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.

 ΚΗΡΥΣΣΕΤΑΙ καθ’ ύλη αναρμόδιο να δικάσει την κρινόμενη αίτηση.

 ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση ενώπιον του καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου.

 ΚΡΙΘΗΚΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ και ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στη Ρόδο, την 27 Μαρτίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

ΠΗΓΗ: ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ