Πότε είναι άκυρη η παραίτηση του εγγυητή από το δικαίωμα ελευθέρωσής του, και μπορεί αυτός να το ασκήσει;
Ελευθέρωση του εγγυητή κατ’ άρθρο 862 ΑΚ, αν από πταίσμα (δόλο ή αμέλεια, έστω και ελαφρά) του δανειστή κατέστη αδύνατη η ικανοποίησή του από τον οφειλέτη. Γενικοί Όροι Συναλλαγών· εγκυρότητα προδιατυπωμένου όρου περί παραίτησης εγγυητή από το δικαίωμα ελευθερώσεως του άρθρου 862 ΑΚ· λόγω του ενδοτικού χαρακτήρα της ρύθμισης του άρθρου 862 ΑΚ, ο ενάγων έγκυρα παραιτήθηκε εκ των προτέρων του θεσπιζομένου με αυτή ευεργετήματος (ελευθέρωσης), όχι όμως και για την περίπτωση κατά την οποία η ικανοποίηση του δανειστή κατέστη αδύνατη από δόλο ή βαριά αμέλεια του τελευταίου, δεδομένου ότι κατά τη διάταξη του άρθρου 332 εδ. α’ ΑΚ είναι άκυρη (άρθρο 174 ΑΚ) κάθε εκ των προτέρων συμφωνία με την οποία αποκλείεται ή περιορίζεται η ευθύνη από δόλο ή βαριά αμέλεια.
- Στην υπό κρίση υπόθεση, αποδείχθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, ότι μετά την κατάρτιση των επίδικων συμβάσεων εγγύησης έχει επέλθει αδυναμία της δανείστριας να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της και αυτή η αδυναμία οφείλεται σε πταίσμα της και δη σε βαριά της αμέλεια, καθόσον αμέλησε να καταδιώξει τους πρωτοφειλέτες και να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος τους, η δε ανωτέρω πταισματική της συμπεριφορά που έλαβε χώρα μετά την κατάρτιση κάθε εγγύησης οδήγησε αιτιωδώς στην αδυναμία ικανοποίησής της από τους πρωτοφειλέτες.
- Η ως άνω επιλογή της πρώτης εναγόμενης να μην προβεί, κατ’ ενάσκηση συμβατικού της δικαιώματος, σε προγενέστερο χρονικά κλείσιμο των σχετικών λογαριασμών και σε επιδίωξη της ικανοποίησης των εκάστοτε απαιτήσεών της με την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης, ενώ οι πρωτοφειλέτες διέθεταν ακόμα αξιόχρεη περιουσία, εμφανίζεται μεν αφηρημένα ως δικαιολογημένη λόγω της υποχρέωσης πίστης και προστασίας από την πλευρά της τράπεζας των συμφερόντων του πελάτη της πιστούχου, ώστε να αποφευχθούν υπέρμετρα επαχθείς γι’ αυτόν συνέπειες, όμως με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες η συμπεριφορά της πρώτης εναγόμενης εμφανίζει απόκλιση σημαντική και ασυνήθη από το μέτρο της συμπεριφοράς υπό όμοιες περιστάσεις του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου κατά τις συναλλαγές και δη τις τραπεζικές και κατ’ αποτέλεσμα έθεσε σε κίνδυνο τα συμφέροντα του ενάγοντος εγγυητή, επιδεικνύοντας βαριά αμέλεια, δεδομένου μάλιστα ότι ο ενάγων, όπως και οι λοιποί εγγυητές κάθε σύμβασης πίστωσης, συμβλήθηκε κατ’ απαίτηση της δικαιοπαρόχου της πρώτης εναγόμενης – αρχικής δανείστριας, προκειμένου να του χορηγηθεί η αιτούμενη πίστωση και δεν συνδεόταν με τους πιστούχους με σχέση συγγενική ή εταιρική, όπως συνήθως, ώστε να έχει και κοινά συμφέροντα με αυτούς.
- Επομένως, συντρέχει περίπτωση ελευθέρωσης του ενάγοντος από τις επίδικες συμβάσεις εγγύησης κατ’ άρθρο 862 ΑΚ.
————————————-
KEIMENO ΑΠΟΦΑΣΗΣ:
«Απόφαση 81/2024
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΡΑΚΗΣ
…..
Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης ασκήθηκε η από 22.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΤΠ …/2021 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 6/2023 οριστική απόφαση που έκανε αυτήν δεκτή. Την απόφαση αυτή προσβάλλει η εναγόμενη με την από 1.6.2023 έφεσή της, την οποία κατέθεσε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …/1.6.2023. Η ανωτέρω έφεση προσδιορίστηκε προς συζήτηση για τη δικάσιμο της 9.2.2024 και μετά από αναβολή για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και εγγράφηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά τις δίκης και τις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση της εναγόμενης κατά της με αριθμό 6/2023 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατ’ άρθρο 19 ΚΠολΔ, και ασκήθηκε παραδεκτά και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 511, 513 παρ. 1 στοιχ. β’, 516 παρ. 1, 517εδ. α’, 518 παρ. 1, 520 παρ. 1 ΚΠολΔ) με κατάθεση στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 1.6.2023, ενώ η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στην εναγόμενη με επιμέλεια του ενάγοντος την 3.5.2023 (βλ. τη με αριθμό …/3.5.2023 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών … …). Τέλος, έχει καταβληθεί το απαιτούμενο για το παραδεκτό της συζήτησης της έφεσης παράβολο κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 Α περ. γ ΚΠολΔ (βλ. το με αριθμό … e-παραβόλο). Πρέπει, επομένως, να γίνει η έφεση τυπικά δεκτή (άρθρο 532 ΚΠολΔ) και να εξετασθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (533 παρ. 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια τακτική διαδικασία.
Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης την από 22.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΤΠ …/2021 αγωγή του κατά της πρώτης εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας, καθώς και κατά της αλλοδαπής εταιρίας με την επωνυμία «… DESIGNATED ACTIVITY COMPANY» και της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «… ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ», με την οποία εξέθετε ότι συμβλήθηκε ως εγγυητής στις κατωτέρω συμβάσεις παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό και δη α) τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση με πρωτοφειλέτη τον … …, β) τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση με πρωτοφειλέτη τον … …, γ) τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση με πρωτοφειλέτη τον … …, δ) τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση με πρωτοφειλέτη τον … … και ε) τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση με πρωτοφειλέτη τον … …, οι οποίες καταρτίσθηκαν με πιστώτρια την «… Α.Ε.». Ότι οι απαιτήσεις που απέρρεαν από τις παραπάνω συμβάσεις μεταβιβάστηκαν στην πρώτη εναγόμενη, η δε τελευταία εκχώρησε την απαίτηση που απορρέει από τη με στοιχείο γ) σύμβαση στη δεύτερη εναγόμενη, η οποία ανέθεσε τη διαχείριση αυτής (απαίτησης) στην τρίτη εναγόμενη. Ότι, παρόλο που οι ανωτέρω οφειλέτες κατέστησαν υπερήμεροι, η πρώτη εναγόμενη παρέλειψε επί έτη να στραφεί δικαστικά εναντίον τους και να αξιώσει την καταβολή των οφειλών, παρόλο που οι ανωτέρω ήταν αξιόχρεοι. Ότι με την συμπεριφορά αυτή, που οφείλεται σε βαριά αμέλεια αυτής, επήλθε αδυναμία της δανείστριας – πρώτης εναγόμενης να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της από τους πρωτοφειλέτες, καθόσον ήδη οι τελευταίοι κατέστησαν αναξιόχρεοι. Με βάση τα περιστατικά αυτά ζητούσε να αναγνωρισθεί η ελευθέρωσή του κατά τη διάταξη του άρθρου 862 ΑΚ από τις προαναφερθείσες συμβάσεις εγγύησης που σύναψε με την «… Α.Ε.», επικουρικά να αναγνωρισθεί η ακυρότητα των ανωτέρω συμβάσεων εγγύησης λόγω αντίθεσης αυτών προς τα χρηστά ήθη, κατά τις διατάξεις των άρθρων 178 και 179 περ. α ΑΚ. Επί της ανωτέρω αγωγής εκδόθηκε η με αριθμό 6/2023 οριστική απόφαση, η οποία έκανε αυτήν δεκτή στην ουσία της κατά την κύρια βάση και αναγνώρισε ότι ο ενάγων έχει ελευθερωθεί σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 862ΑΚ από τις αναφερόμενες συμβάσεις εγγύησης. Η ένδικη αγωγή παρίσταται πλήρως ορισμένη, περιλαμβάνουσα όλα τα αναγκαία προς τούτο στοιχεία, κατ’ άρθρα 332, 862 ΑΚ, καθόσον επικαλείται 1) την αδυναμία της δανείστριας να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της από τους πρωτοφειλέτες με αναφορά στην οικονομική κατάσταση κάθε πρωτοφειλέτη τόσο κατά την κατάρτιση της σύμβασης εγγύησης όσο και το επιγενόμενο αναξιόχρεο αυτών, 2) το πταίσμα της δανείστριας και δη τις ειδικότερες παραλείψεις της που οφείλονται σε βαριά αμέλεια, 3) την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ του πταίσματος της πρώτης εναγόμενης μετά την κατάρτιση της σύμβασης εγγύησης και της επιγενόμενης αδυναμίας ικανοποίησής της από τους πρωτοφειλέτες των ανωτέρω συμβάσεων (ΑΠ 1993/2022, ΑΠ 1346/2022, ΕφΑθ 3096/2024, ΕφΠειρ 211/2023 Νόμος). Συνεπώς, η εκκαλούμενη απόφαση που έκρινε ορισμένη την αγωγή ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και ο σχετικός λόγος της ένδικης έφεσης περί απαραδέκτου της αγωγής λόγω αοριστίας, με τον οποίο επαναφέρεται πρωτοδίκως υποβληθείς ισχυρισμός της νυν εκκαλούσας, είναι απορριπτέος. Περαιτέρω, η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι δεν νομιμοποιείται παθητικά αναφορικά με την απαίτηση που απορρέει από τη με στοιχείο γ) σύμβαση λόγω της μεταβίβασης αυτής στη δεύτερη εναγόμενη. Ο ισχυρισμός αυτός, ωστόσο, αλυσιτελώς προβάλλεται, καθόσον από το δικόγραφο της αγωγής προκύπτει ότι ο ενάγων στρέφεται κατά της δεύτερης και τρίτης εναγόμενης αναφορικά με την ανωτέρω απαίτηση και όχι κατά της πρώτης, όπως εσφαλμένα υπολαμβάνει η τελευταία. Κατά της ως άνω απόφασης παραπονείται περαιτέρω η πρώτη εναγόμενη και, επικαλούμενη εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, ζητεί να εξαφανισθεί αυτή και να απορριφθεί η αγωγή του αντιδίκου της.
Με τον δεύτερο λόγο της έφεσης η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, απέρριψε τον ισχυρισμό της ότι ο ενάγων ασκεί καταχρηστικά το ένδικο δικαίωμά του, καθόσον επιδεικνύει αντιφατική συμπεριφορά, δεδομένου ότι ο ίδιος, έχοντας συμβληθεί ως εγγυητής και σε έτερες συμβάσεις πίστωσης, προέβη σε αποπληρωμή μέρους των οφειλών άλλων πρωτοφειλετών, αποδεχόμενος την ιδιότητά του ως εγγυητή, ενώ η τυχόν αποδοχή της αγωγής θα επιφέρει οικονομική βλάβη στην ίδια ως πιστωτικό οργανισμό, καθόσον στηρίζεται στις εξασφαλίσεις κατά τη χορήγηση πιστώσεων. Με αυτό το περιεχόμενο ο ανωτέρω ισχυρισμός, με τον οποίο επιχειρείται να θεμελιωθεί η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος του ενάγοντος, είναι απορριπτέος ως αόριστος κατά το πρώτο σκέλος του, καθόσον η πρώτη εναγόμενη δεν αναφέρει τις πραγματικές και νομικές συνθήκες που συνέτρεχαν στις έτερες συμβάσεις πίστωσης, ώστε η εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων που απέρρεαν από αυτές να συνιστά συμπεριφορά που να μπορεί να δημιουργήσει σε αυτήν την εύλογη πεποίθηση ότι ο ενάγων δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του στις επίδικες συμβάσεις. Κατά το δεύτερο σκέλος του ο ανωτέρω ισχυρισμός είναι απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθόσον τα εκτιθέμενα ως άνω πραγματικά περιστατικά, και αληθή υποτιθέμενα, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 281 ΑΚ, ήτοι δεν συνεπάγονται από μόνα τους υπέρβαση των ορίων που θέτουν η καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Και ναι μεν οι συνέπειες της τυχόν ελευθέρωσης του ενάγοντος από τις επίδικες εγγυήσεις είναι επαχθείς για την πρώτη εναγόμενη, για τους λόγους που περιγράφει, ωστόσο μόνο το γεγονός αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει κατάχρηση δικαιώματος, παρά μόνο αν τούτο μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες περιστάσεις, όπως όταν ο ενάγων δεν έχει συμφέρον στην άσκηση του δικαιώματος, περίπτωση που δεν συντρέχει στην επίδικη υπόθεση. Εξάλλου, το ζήτημα αν οι συνέπειες που συνεπάγεται η άσκηση τού δικαιώματος είναι επαχθείς για τον υπόχρεο πρέπει να αντιμετωπίζεται και σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες συνέπειες που μπορούν να επέλθουν σε βάρος του δικαιούχου από την παρακώλυση της άσκησης του δικαιώματος του και στην προκειμένη περίπτωση η απώλεια της εγγυητικής ευθύνης του ενάγοντος και η ανατροπή του οικονομικού προγραμματισμού της πρώτης εναγόμενης δεν υπερτερεί έναντι της οικονομικής επιβάρυνσης του ενάγοντος (ΑΠ 51/2024, ΑΠ 1346/2022Νόμος).
Από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων, που δραστηριοποιείται επαγγελματικά ως υδραυλικός, επιθυμούσε να ενταχθεί στον συνεταιρισμό περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «…» που εδρεύει στην Ξάνθη και για την είσοδό του σε αυτόν απαιτούνταν η καταβολή ποσού 30.000 ευρώ ως εισφορά. Με παρότρυνση της τότε διοίκησης του συνεταιρισμού ο ενάγων μαζί με άλλους δέκα συναδέλφους του και συγκεκριμένα τους … …, … …, … …, … …, … …, … …, … …, … …, … … και … … απευθύνθηκαν στην ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία «… Α.Ε.» για να λάβουν ως δάνειο το ποσό των 30.000 ευρώ έκαστος, προκειμένου να καταβάλουν τη συμμετοχή τους. Η ανωτέρω τράπεζα έθεσε ως όρο για τη σύναψη των σχετικών συμβάσεων παροχής πίστωσης να συμβληθεί ο κάθε πιστούχος ως εγγυητής στις συμβάσεις όλων των υπολοίπων. Ο ενάγων και οι συνάδελφοί του αποδέχθηκαν τον σχετικό όρο και σύναψαν με την ανωτέρω τράπεζα συμβάσεις παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό, ενώ ο καθένας συμβλήθηκε ως εγγυητής στις συμβάσεις παροχής πίστωσης όλων των υπολοίπων, παραιτούμενοι μάλιστα ρητά από την ένσταση ελευθέρωσης του άρθρου 862 ΑΚ, σύμφωνα με τον σχετικό προδιατυπωμένο όρο κάθε σύμβασης. Ο ενάγων σύναψε ως πρωτοφειλέτης τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση παροχής πίστωσης (η οποία έλαβε στη συνέχεια τον αριθμό …/14.11.2006), με εγγυητές τους ανωτέρω δέκα συναδέλφους του. Περαιτέρω, ο ίδιος υπέγραψε ως εγγυητής, μεταξύ άλλων, και τις ακόλουθες συμβάσεις παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό, ποσού 30.000 ευρώ η καθεμία, και δη τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση (που μεταγενέστερα έλαβε τον αριθμό …/14.11.2006) με πρωτοφειλέτη τον … …, τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση (που μεταγενέστερα έλαβε τον αριθμό …/14.11.2006) με πρωτοφειλέτη τον … …, τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση (που μεταγενέστερα έλαβε τον αριθμό …/14.11.2006) με πρωτοφειλέτη τον … …, τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση (που μεταγενέστερα έλαβε τον αριθμό …/14.11.2006) με πρωτοφειλέτη τον … … και τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση (που μεταγενέστερα έλαβε τον αριθμό …/14.11.2006) με πρωτοφειλέτη τον … … Ακολούθως, με τη με αριθμό …/26.7.2013 απόφαση της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος (ΦΕΚ Β’ …/26.7.2013) ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας της αρχικής δανείστριας εταιρίας «… Α.Ε.», που τέθηκε σε ειδική εκκαθάριση, και οι απαιτήσεις από τις ανωτέρω συμβάσεις μεταβιβάστηκαν στην πρώτη εναγόμενη με τη με αριθμό …/26.7.2013 απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος (ΦΕΚ Β’ …/26.7.2013). Στη συνέχεια η πρώτη εναγόμενη εκχώρησε την απαίτηση που απέρρεε από τη με αριθμό …/14.11.2006 σύμβαση στην αλλοδαπή εταιρία «… DESIGNATED ACTIVITY COMPANY» (δεύτερη εναγόμενη και μη διάδικο στην έφεση) με τη με αριθμό …/2.7.2018 σύμβαση πώλησης και μεταβίβασης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις (καταχωρισθείσα στα βιβλία του Ενεχυροφυλακείου Αθηνών στον τόμο … με αριθμό …) και η τελευταία ανέθεσε τη διαχείριση και είσπραξη της απαίτησης από την εν λόγω σύμβαση στην εταιρία «… ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ» (τρίτη εναγόμενη και μη διάδικο στην έφεση), δυνάμει της από 29.6.2018 σύμβασης ανάθεσης διαχείρισης χαρτοφυλακίου. Κατόπιν τούτων, η πρώτη εναγόμενη παραμένει δικαιούχος των απαιτήσεων που απορρέουν από τις ανωτέρω συμβάσεις, πλην της με αριθμό …/14.11.2006 σύμβασης με πρωτοφειλέτη τον … … Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι κατά την ανάληψη της εγγυητικής ευθύνης εκ μέρους του ενάγοντος στις προαναφερόμενες συμβάσεις οι πρωτοφειλέτες ήταν αξιόχρεοι και διέθεταν ακίνητη περιουσία, πλην όμως κατά την εκτέλεση της σύμβασης οι ανωτέρω σταμάτησαν να εκπληρώνουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί χρεωστικό υπόλοιπο στον καθένα και να επέλθει μείωση της αξίας της ακίνητης περιουσίας τους και επιβάρυνση αυτής με εμπράγματες εξασφαλίσεις, με αποτέλεσμα να επέλθει αδυναμία ικανοποίησης της δανείστριας από αυτούς. Ειδικότερα, α) στο πλαίσιο της με αριθμό …/14.11.2006 σύμβασης παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό (και κατόπιν με αριθμό …/14.11.2006) ο πρωτοφειλέτης … … έλαβε ως πίστωση ποσό 30.000 ευρώ που εκταμιεύθηκε την 16.11.2006, πλην όμως έπαυσε να εκπληρώνει τις συμβατικές του υποχρεώσεις και να αποπληρώνει το δάνειο από το έτος 2011, με τη συνολική οφειλή του να ανέρχεται κατά το έτος αυτό στο ποσό των, 31.560,36 ευρώ. Ο λογαριασμός έκλεισε οριστικά την 7.12.2013 και καταγγέλθηκε, με οφειλή 42.220,54 ευρώ και η οφειλή την 21.7.2021 ανερχόταν στο ποσό των 118.762,46 ευρώ (κεφάλαιο 42.220,54 ευρώ και τόκοι 76.697,23 ευρώ). Κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης πίστωσης ο ως άνω πρωτοφειλέτης είχε στην κυριότητά του τα ακόλουθα ακίνητα: α) ένα ισόγειο διαμέρισμα, εμβαδού 38,75 τ.μ., σε οικοδομή που βρίσκεται στην Κομοτηνή, επί της οδού … αριθμός …, με ΚΑΕΚ …, το οποίο απέκτησε με το με αριθμό …/9.10.1997 συμβόλαιο πώλησης της συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο, και επί του οποίου είχαν εγγραφεί: 1) την 13.7.2007 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 220.000 ευρώ υπέρ της «… Α.Ε.», 2) την 23.9.2009 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 65.000 ευρώ με λήξη τον Σεπτέμβριο του 2019 υπέρ της ως άνω «… Α.Ε.» και 3) την 28.2.2014 υποθήκη (κατά τα άρθρα 1262 ΑΚ και 8 ΚΕΔΕ) για το ποσό των 18.092,70 ευρώ υπέρ της Δ.Ο.Υ. Κομοτηνής. Η αξία του ανωτέρω ακινήτου ανερχόταν κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης στο ποσό των 63.700 ευρώ, κατά το χρόνο που ο πρωτοφειλέτης σταμάτησε να καταβάλει τις οφειλόμενες δόσεις (ήτοι το έτος 2011) στο ποσό των 56.350 ευρώ και κατά το έτος 2021 στο ποσό των 46.500 ευρώ, β) ποσοστό 50/100 εξ αδιαιρέτου ενός διαμερίσματος του τέταρτου ορόφου, εμβαδού 130,89 τ.μ., μίας οικοδομής που βρίσκεται στην Κομοτηνή, επί της οδού … αριθμός …, με ΚΑΕΚ …, το οποίο απέκτησε με το με αριθμό …/13.12.1990 συμβόλαιο πώλησης της συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο, και επί του οποίου είχαν εγγραφεί: 1) την 9.11.2004 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 78.000 ευρώ υπέρ της «… Α.Ε», 2) την 5.6.2008 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 132.000 ευρώ υπέρ της «… Α.Ε.». Η αξία του ανωτέρω ακινήτου ανερχόταν κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης (ήτοι το έτος 2006) στο ποσό των 31.904 ευρώ, κατά το χρόνο που ο πρωτοφειλέτης έπαυσε τις καταβολές του (ήτοι το έτος 2011) στο ποσό των 29.450 ευρώ, ενώ το έτος 2021 η αξία του ήταν 20.876 ευρώ. γ) Ένα γεωτεμάχιο εμβαδού 4.479 τ.μ., που βρίσκεται στον Λυκότοπο Κομοτηνής, με ΚΑΕΚ …, το οποίο απέκτησε με το με αριθμό …/11.6.1990 συμβόλαιο πώλησης της συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο, και επί του οποίου είχαν εγγραφεί: 1) την 13.7.2007 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 220.000 ευρώ υπέρ της «… Α.Ε.», 2) την 23.9.2009 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 65.000 ευρώ με λήξη τον Σεπτέμβριο του 2019 υπέρ της «… Α.Ε.». Η αξία του ανωτέρω ακινήτου ανερχόταν κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης (ήτοι το έτος 2006) στο ποσό των 44.479 ευρώ, κατά το χρόνο που έπαυσαν οι καταβολές του πρωτοφειλέτη (ήτοι το έτος 2011) στο ποσό των 35.832 ευρώ, ενώ το έτος 2021 σε 31.832 ευρώ. Συνεπώς, ενώ η ακίνητη περιουσία του κατά τη σύναψη της σύμβασης το έτος 2006 είχε συνολική αξία 140.083 ευρώ και είχε επιβαρυνθεί από εμπράγματες ασφάλειες και βάρη ύψους 78.000 ευρώ, στη συνέχεια η αξία της περιουσίας του μειώθηκε κατά το έτος 2011 στο ποσό των 121.632 ευρώ και κατά το έτος 2021 στο ποσό των 99.208 ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή οι επ’ αυτής εγγεγραμμένες εμπράγματες εξασφαλίσεις αυξήθηκαν. Η δε οφειλή του από την ένδικη σύμβαση αυξήθηκε από το ποσό των 31.560,36 ευρώ το έτος 2011 στο ποσό των 118.762,46 ευρώ το έτος 2021. Σύμφωνα με τα παραπάνω, η πρώτη εναγόμενη περιήλθε σε αδυναμία να ικανοποιήσει την απαίτησή της από τον ανωτέρω πρωτοφειλέτη, η δε ως άνω αδυναμία οφείλεται σε πταίσμα αυτής και δη σε βαριά αμέλεια. Ειδικότερα, ενώ ο πιστούχος σταμάτησε να καταβάλει τις συμφωνημένες δόσεις του δανείου ήδη από το έτος 2011, η αρχική δανείστρια όσο και η πρώτη εναγόμενη επέδειξαν αδράνεια και δη δεν προέβησαν σε εξώδικη όχληση του οφειλέτη, ενώ η πρώτη εναγόμενη κατήγγειλε και έκλεισε τον λογαριασμό το 2013. Έκτοτε παρέλειψε να προβεί σε δικαστική διεκδίκηση του οφειλόμενου ποσού με την έκδοση διαταγής πληρωμής και την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης και αμέλησε να καταδιώξει τον πρωτοφειλέτη που έπειτα κατέστη αναξιόχρεος, καθόσον η αξία της ακίνητης περιουσίας του υπολειπόταν της οφειλής του. Εξαιτίας της ανωτέρω αμελούς συμπεριφοράς, που αποκλίνει ασυνήθιστα και ιδιαίτερα σοβαρά από τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου και δη του επαγγελματία κατά τις τραπεζικές συναλλαγές και έλαβε χώρα μετά την κατάρτιση της εγγύησης, επήλθε αδυναμία ικανοποίησης της δανείστριας από τον πρωτοφειλέτη και πληρούνται οι προϋποθέσεις της ελευθέρωσης του ενάγοντος εγγυητή από την σύμβαση εγγύησης. β) στο πλαίσιο της με αριθμό …/14.11.2006 σύμβασης παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό (και κατόπιν με αριθμό …/14.11.2006) ο πρωτοφειλέτης … … έλαβε ως πίστωση ποσό 30.000 ευρώ που εκταμιεύθηκε την 16.11.2006, πλην όμως έπαυσε να εκπληρώνει τις συμβατικές του υποχρεώσεις και να αποπληρώνει το δάνειο από το έτος 2015, με τη συνολική οφειλή του να ανέρχεται κατά το έτος αυτό στο ποσό των 25.088,93 ευρώ. Ο λογαριασμός έκλεισε οριστικά την 17.12.2018 και καταγγέλθηκε, ενώ η οφειλή μέχρι τότε ανερχόταν σε 40.736,24 ευρώ και κατά το 2021 στο ποσό των 58.131,92 ευρώ. Κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης πίστωσης ο ως άνω πρωτοφειλέτης είχε στην κυριότητά του ποσοστό 50/100 εξ αδιαιρέτου ενός διαμερίσματος του δεύτερου ορόφου, εμβαδού 83,31 τ.μ., σε οικοδομή που βρίσκεται στην Κομοτηνή, επί της οδού … αριθμός …, με ΚΑΕΚ …, το οποίο απέκτησε με το με αριθμό …/13.8.2007 συμβόλαιο πώλησης της συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο, και επί του οποίου είχαν εγγραφεί: 1) την 6.9.2007 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 54.926,40 ευρώ υπέρ της πρώτης εναγόμενης και 2) την 6.9.2007 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 31.496,40 ευρώ υπέρ της πρώτης εναγόμενης. Η αξία του ανωτέρω ακινήτου ανερχόταν κατά το χρόνο που ο πρωτοφειλέτης σταμάτησε να καταβάλει τις οφειλόμενες δόσεις (ήτοι το έτος 2015) στο ποσό των 30.500 ευρώ και κατά το έτος 2021 στο ποσό των 27.250. Συνεπώς, ενώ η ακίνητη περιουσία του κατά το έτος 2015 είχε αξία 30.500 ευρώ και είχε επιβαρυνθεί από εμπράγματες ασφάλειες και βάρη ύψους 86.422,80 ευρώ, στη συνέχεια η αξία της περιουσίας του μειώθηκε κατά το έτος 2021 στο ποσό των 27.250 ευρώ. Η δε οφειλή του από την ένδικη σύμβαση αυξήθηκε από το ποσό των 25.088,93 ευρώ το έτος 2015 στο ποσό των 58.131,92 ευρώ το έτος 2021. Σύμφωνα με τα παραπάνω, η πρώτη εναγόμενη περιήλθε σε αδυναμία να ικανοποιήσει την απαίτησή της από τον ανωτέρω πρωτοφειλέτη, η δε ως άνω αδυναμία οφείλεται σε πταίσμα αυτής και δη σε βαριά αμέλεια. Ειδικότερα, ενώ ο πιστούχος σταμάτησε να καταβάλει τις συμφωνημένες δόσεις του δανείου από το έτος 2015, η πρώτη εναγόμενη επέδειξε αδράνεια και δη δεν προέβη σε εξώδικη όχληση του οφειλέτη, ενώ κατήγγειλε και έκλεισε τον λογαριασμό την 17.12.2018. Έκτοτε παρέλειψε να προβεί σε δικαστική διεκδίκηση του οφειλόμενου ποσού με την έκδοση διαταγής πληρωμής και την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης και αμέλησε να καταδιώξει τον πρωτοφειλέτη που έπειτα κατέστη αναξιόχρεος, κατά τα προαναφερόμενα. Εξαιτίας της ανωτέρω αμελούς συμπεριφοράς, που αποκλίνει ασυνήθιστα και ιδιαίτερα σοβαρά από τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου και δη του επαγγελματία κατά τις τραπεζικές συναλλαγές και έλαβε χώρα μετά την κατάρτιση της εγγύησης, επήλθε αδυναμία ικανοποίησης της δανείστριας από τον πρωτοφειλέτη και πληρούνται οι προϋποθέσεις της ελευθέρωσης του ενάγοντος εγγυητή από την ως άνω σύμβαση εγγύησης. γ) στο πλαίσιο της με αριθμό …/14.11.2006 σύμβασης παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό (και κατόπιν με αριθμό …/14.11.2006) ο πρωτοφειλέτης … … έλαβε ως πίστωση ποσό 30.000 ευρώ (που αργότερα αυξήθηκε κατά 500 ευρώ) που εκταμιεύθηκε την 16.11.2006, πλην όμως έπαυσε να εκπληρώνει τις συμβατικές του υποχρεώσεις και να αποπληρώνει το δάνειο από το έτος 2013, με τη συνολική οφειλή του να ανέρχεται κατά το έτος αυτό στο ποσό των 40.597,63 ευρώ. Ο λογαριασμός έκλεισε οριστικά την 17.12.2018 και καταγγέλθηκε, ενώ η οφειλή μέχρι τότε ανερχόταν σε 73.691,39 ευρώ και κατά το έτος 2020 στο ποσό των 90.539,75 ευρώ. Κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης πίστωσης ο ως άνω πρωτοφειλέτης είχε στην κυριότητά του τα ακόλουθα ακίνητα: α) ποσοστό 50/100 εξ αδιαιρέτου ενός διαμερίσματος του τέταρτου ορόφου, εμβαδού 77,20 τ.μ., σε οικοδομή που βρίσκεται στην Κομοτηνή, επί των οδών … και …, με ΚΑΕΚ …, το οποίο απέκτησε με το με αριθμό …/10.2.2006 συμβόλαιο πώλησης της συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο, και επί του οποίου είχαν εγγραφεί: 1) την 8.3.2006 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 68.900 ευρώ υπέρ της πρώτης εναγόμενης, 2) την 8.3.2006 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 62.400 ευρώ υπέρ της πρώτης εναγόμενης, 3) την 10.5.2011 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 26.149,39 ευρώ υπέρ της πρώτης εναγόμενης και 4) την 7.3.2013 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 3500 ευρώ υπέρ της «… Α.Ε.». Η αξία του ανωτέρω ακινήτου ανερχόταν κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης στο ποσό των 34.807 ευρώ, κατά το χρόνο που ο πρωτοφειλέτης σταμάτησε να καταβάλει τις οφειλόμενες δόσεις (ήτοι το έτος 2013) στο ποσό των 31.600 ευρώ και κατά το έτος 2021 ανήλθε στο ποσό των 27.000 ευρώ. β) Ένα γεωτεμάχιο εμβαδού 453 τ.μ., που βρίσκεται στους Υφαντές Κομοτηνής, με ΚΑΕΚ …, το οποίο απέκτησε με το με αριθμό …/22.4.2004 συμβόλαιο γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο, και επί του οποίου είχε εγγραφεί την 9.6.2011 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 36.000 ευρώ υπέρ της «… Α.Ε.». Η αξία του ανωτέρω ακινήτου ανερχόταν κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης (ήτοι το έτος 2006) στο ποσό των 29.445 ευρώ, κατά το χρόνο που έπαυσαν οι καταβολές του πρωτοφειλέτη (ήτοι το έτος 2013) στο ποσό των 22.650 ευρώ, ενώ το έτος 2021 ανήλθε σε 20.385 ευρώ. Συνεπώς, ενώ η ακίνητη περιουσία του κατά το έτος 2015 είχε αξία 64.252 ευρώ, στη συνέχεια η αξία της μειώθηκε κατά το έτος 2013 στο ποσό των 54.250 ευρώ και κατά το έτος 2021 στο ποσό των 47.385 ευρώ. Η δε οφειλή του από την ένδικη σύμβαση αυξήθηκε από το ποσό των 40.597,63 ευρώ το έτος 2013 στο ποσό των 90.539,75 ευρώ το έτος 2020. Σύμφωνα με τα παραπάνω, η πρώτη εναγόμενη περιήλθε σε αδυναμία να ικανοποιήσει την απαίτησή της από τον ανωτέρω πρωτοφειλέτη, η δε ως άνω αδυναμία οφείλεται σε πταίσμα αυτής και δη σε βαριά αμέλεια. Ειδικότερα, ενώ ο πιστούχος σταμάτησε να καταβάλει τις συμφωνημένες δόσεις του δανείου από το έτος 2015, η πρώτη εναγόμενη επέδειξε αδράνεια και δη δεν προέβη σε εξώδικη όχληση του οφειλέτη, ενώ κατήγγειλε και έκλεισε τον λογαριασμό την 17.12.2018. Έκτοτε παρέλειψε να προβεί σε δικαστική διεκδίκηση του οφειλόμενου ποσού με την έκδοση διαταγής πληρωμής και την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης και αμέλησε να καταδιώξει τον πρωτοφειλέτη που έπειτα κατέστη αναξιόχρεος, κατά τα προαναφερόμενα. Μόλις το έτος 2021 εγκρίθηκε ρύθμιση για το ποσό των 42.207,52 ευρώ, η πορεία της οποίας δεν προκύπτει. Εξαιτίας της ανωτέρω αμελούς συμπεριφοράς, που αποκλίνει ασυνήθιστα και ιδιαίτερα σοβαρά από τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου και δη του επαγγελματία κατά τις τραπεζικές συναλλαγές και έλαβε χώρα μετά την κατάρτιση της εγγύησης, επήλθε αδυναμία ικανοποίησης της δανείστριας από τον πρωτοφειλέτη και πληρούνται οι προϋποθέσεις της ελευθέρωσης του ενάγοντος εγγυητή από την ως άνω σύμβαση εγγύησης. δ) στο πλαίσιο της με αριθμό …/14.11.2006 σύμβασης παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό (και κατόπιν με αριθμό …14.11.2006) ο πρωτοφειλέτης … … έλαβε ως πίστωση ποσό 30.000 ευρώ που εκταμιεύθηκε την 16.11.2006, πλην όμως έπαυσε να εκπληρώνει τις συμβατικές του υποχρεώσεις και να αποπληρώνει το δάνειο από το έτος 2015. Ο λογαριασμός έκλεισε οριστικά την 21.10.2019 και καταγγέλθηκε, ενώ η οφειλή μέχρι τότε ανερχόταν σε 16.989,58 ευρώ και κατά το έτος 2021 σε 21.986,34 ευρώ. Κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης πίστωσης ο ως άνω πρωτοφειλέτης είχε στην κυριότητά του ένα διαμέρισμα του τέταρτου ορόφου, εμβαδού 36,96 τ.μ., σε οικοδομή που βρίσκεται στην Κομοτηνή, επί των οδών οδού …και …, με ΚΑΕΚ …, το οποίο απέκτησε με το με αριθμό …/16.10.2003 συμβόλαιο πώλησης του συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο, και επί του οποίου είχαν εγγραφεί: 1) την 11.12.2003 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 39.000 ευρώ υπέρ της «…» και 2) την 28.5.2012 προσημείωση υποθήκης για το ποσό των 12.000 ευρώ υπέρ της πρώτης εναγόμενης. Η αξία του ανωτέρω ακινήτου ανερχόταν κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης στο ποσό των 49.570 ευρώ και κατά το έτος 2019 στο ποσό των 40.420 ευρώ. Το παραπάνω ακίνητο μεταβίβασε ο ανωτέρω στον υιό του … … με το με αριθμό …/10.1.2020 συμβόλαιο γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Κομοτηνής … …, νόμιμα μεταγεγραμμένο και έκτοτε στερείται ακίνητης περιουσίας. Συνεπώς, ενώ η ακίνητη περιουσία του κατά το έτος 2006 είχε αξία 49.570 ευρώ, στη συνέχεια η αξία της μειώθηκε κατά το έτος 2019 στο ποσό των 40.420 ευρώ και ήδη εκλείπει. Η δε οφειλή του από την ένδικη σύμβαση αυξήθηκε από το ποσό των 16.989,58 ευρώ το έτος 2019 στο ποσό των 21.986,34 ευρώ το έτος 2021. Σύμφωνα με τα παραπάνω, η πρώτη εναγόμενη περιήλθε σε αδυναμία να ικανοποιήσει την απαίτησή της από τον ανωτέρω πρωτοφειλέτη, η δε ως άνω αδυναμία οφείλεται σε πταίσμα αυτής και δη σε βαριά αμέλεια. Ειδικότερα, ενώ ο πιστούχος σταμάτησε να καταβάλει τις συμφωνημένες δόσεις του δανείου από το έτος 2015, η πρώτη εναγόμενη επέδειξε αδράνεια και δη δεν προέβη σε εξώδικη όχληση του οφειλέτη, ενώ κατήγγειλε και έκλεισε τον λογαριασμό την 21.10.2019. Έκτοτε παρέλειψε να προβεί σε δικαστική διεκδίκηση του οφειλόμενου ποσού με την έκδοση διαταγής πληρωμής και την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης και αμέλησε να καταδιώξει τον πρωτοφειλέτη που έπειτα κατέστη αναξιόχρεος. Εξαιτίας της ανωτέρω αμελούς συμπεριφοράς, που αποκλίνει ασυνήθιστα και ιδιαίτερα σοβαρά από τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου και δη του επαγγελματία κατά τις τραπεζικές συναλλαγές και έλαβε χώρα μετά την κατάρτιση της εγγύησης, επήλθε αδυναμία ικανοποίησης της δανείστριας από τον πρωτοφειλέτη και πληρούνται οι προϋποθέσεις της ελευθέρωσης του ενάγοντος εγγυητή από την ως άνω σύμβαση εγγύησης. Τα παραπάνω αναφορικά με την πορεία κάθε σύμβασης πίστωσης προκύπτουν από τα ηλεκτρονικά βιβλία που τηρεί η πρώτη εναγόμενη, ενώ η αξία της ακίνητης περιουσίας κάθε πρωτοφειλέτη τόσο κατά τον χρόνο σύναψης κάθε σύμβασης, όσο και κατά τον χρόνο που κατέστη υπερήμερος και κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής προκύπτουν από την από 30.6.2021 έκθεση εκτίμησης αγοραίας/εμπορικής αξίας ακινήτων της πολιτικού μηχανικού και πιστοποιημένης εκτιμήτριας του Μητρώου του Υπουργείου Οικονομικών …. …, η οποία συντάχθηκε με επιμέλεια του ενάγοντος και δεν αμφισβητείται από την πρώτη εναγόμενη. Εξάλλου, τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά που έγιναν δεκτά με την πρωτόδικη απόφαση δεν πλήττονται με την κρινόμενη έφεση από την πρώτη εναγόμενη, η οποία, με τον πρώτο λόγο της έφεσής της, ισχυρίζεται ότι η συμφωνία περί παραίτησης του ενάγοντος από το δικαίωμα ελευθέρωσης του άρθρου 862 ΑΚ είναι νόμιμη, καθόσον συνιστά γενικό όρο συναλλαγής που τον διακρίνει η σαφήνεια και η διαφάνεια και ο ενάγων, ως συμβληθείς για την κάλυψη επαγγελματικών αναγκών των πιστούχων, δεν φέρει την ιδιότητα του καταναλωτή, ώστε να τυγχάνει εφαρμογής ο Ν. 2251/1994. Ο ισχυρισμός αυτός, ωστόσο, αλυσιτελώς προβάλλεται, καθόσον η ένδικη αγωγή δεν πλήττει την εγκυρότητα της συμφωνίας παραίτησης από το δικαίωμα του άρθρου 862 ΑΚ, ούτε αιτείται την ακύρωση του εν λόγω συμβατικού όρου, αλλά στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 332και 862 ΑΚ και ζητεί την απαλλαγή του ενάγοντος από την εγγυητική ευθύνη λόγω πταίσματος της δανείστριας που οδήγησε σε αδυναμία ικανοποίησής της από τους πρωτοφειλέτες των σχετικών συμβάσεων πίστωσης. Ειδικότερα, λόγω του ενδοτικού χαρακτήρα της ρύθμισης του άρθρου 862 ΑΚ, ο ενάγων έγκυρα παραιτήθηκε εκ των προτέρων του θεσπιζομένου με αυτή ευεργετήματος (ελευθέρωσης), όχι όμως και για την περίπτωση κατά την οποία η ικανοποίηση του δανειστή κατέστη αδύνατη από δόλο ή βαριά αμέλεια του τελευταίου, δεδομένου ότι κατά τη διάταξη του άρθρου 332 εδ. α’ ΑΚ είναι άκυρη (άρθρο 174 ΑΚ) κάθε εκ των προτέρων συμφωνία με την οποία αποκλείεται ή περιορίζεται η ευθύνη από δόλο ή βαριά αμέλεια (ΟλΑΠ 6/2000, ΑΠ 90/2021, ΕφΑθ 2364/2024, ΕφΠειρ 211/2023 Νόμος). Στην προκειμένη περίπτωση αποδείχθηκε ότι μετά την κατάρτιση των επίδικων συμβάσεων εγγύησης έχει επέλθει αδυναμία της δανείστριας να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της και αυτή η αδυναμία οφείλεται σε πταίσμα της και δη σε βαριά της αμέλεια, καθόσον αμέλησε να καταδιώξει τους πρωτοφειλέτες και να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος τους, όπως παραπάνω αναφέρθηκε, η δε ανωτέρω πταισματική της συμπεριφορά που έλαβε χώρα μετά την κατάρτιση κάθε εγγύησης οδήγησε αιτιωδώς στην αδυναμία ικανοποίησής της από τους πρωτοφειλέτες. Η ως άνω επιλογή της πρώτης εναγόμενης να μην προβεί, κατ’ ενάσκηση συμβατικού της δικαιώματος, σε προγενέστερο χρονικά κλείσιμο των σχετικών λογαριασμών και σε επιδίωξη της ικανοποίησης των εκάστοτε απαιτήσεων της με την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης, ενώ οι πρωτοφειλέτες διέθεταν ακόμα αξιόχρεη περιουσία, εμφανίζεται μεν αφηρημένα ως δικαιολογημένη λόγω της υποχρέωσης πίστης και προστασίας από την πλευρά της τράπεζας των συμφερόντων του πελάτη της πιστούχου, ώστε να αποφευχθούν υπέρμετρα επαχθείς γι’ αυτόν συνέπειες, όμως με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες η συμπεριφορά της πρώτης εναγόμενης εμφανίζει απόκλιση σημαντική και ασυνήθη από το μέτρο της συμπεριφοράς υπό όμοιες περιστάσεις του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου κατά τις συναλλαγές και δη τις τραπεζικές και κατ’ αποτέλεσμα έθεσε σε κίνδυνο τα συμφέροντα του ενάγοντος εγγυητή, επιδεικνύοντας βαριά αμέλεια, δεδομένου μάλιστα ότι ο ενάγων, όπως και οι λοιποί εγγυητές κάθε σύμβασης πίστωσης, συμβλήθηκε κατ’ απαίτηση της δικαιοπαρόχου της πρώτης εναγόμενης – αρχικής δανείστριας, προκειμένου να του χορηγηθεί η αιτούμενη πίστωση και δεν συνδεόταν με τους πιστούχους με σχέση συγγενική ή εταιρική, όπως συνήθως, ώστε να έχει και κοινά συμφέροντα με αυτούς. Επομένως, συντρέχει περίπτωση ελευθέρωσης του ενάγοντος από τις επίδικες συμβάσεις εγγύησης κατ’ άρθρο 862 ΑΚ και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφαση έκρινε όμοια και έκανε δεκτή την αγωγή ως προς την πρώτη εναγόμενη δεν έσφαλε, αλλά ορθά τον νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και ο περί του αντιθέτου σχετικός λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατόπιν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη η έφεση, ενώ λόγω της απόρριψής της πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παράβολου των εκατόν πενήντα (150) ευρώ που καταβλήθηκε από την εκκαλούσα για την κατάθεσή της (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ). Τέλος, η εκκαλούσα πρέπει, λόγω της ήττας της, να καταδικαστεί στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατ’ αποδοχή του σχετικού αιτήματος του τελευταίου (άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
– ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
– ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και
– ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση κατ’ ουσίαν.
– ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παράβολου της έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
– ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε στην Κομοτηνή, την 6η Δεκεμβρίου 2024 και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Κομοτηνή, την 16η Δεκεμβρίου 2024, χωρίς να παρευρίσκονται Οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ»
Πηγή: SakkoulasOnline