ΜΠρΘεσ 4953/2016:
Περίληψη: Με την εισαγωγή του ν. 4335/2015 καθίσταται απαράδεκτη η άσκηση προφορικά ανταίτησης της ρύθμισης της επικοινωνίας. Ένορκη βεβαίωση χωρίς κλήτευση του αντιδίκου λαμβάνεται υπόψη στα ασφαλιστικά μέτρα. Προσωρινή ανάθεση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων στον πατέρα τους, ο οποίος συμβάλλει στη σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξής τους. Συνεκτίμηση της γνώμης των παιδιών. Αυτεπάγγελτη ρύθμιση του δικαιώματος της επικοινωνίας της καθ’ ης-μητέρας με τα ανήλικα τέκνα της, παρά τη μη υποβολή αυτοτελούς αιτήματος.
Κείμενο απόφασης: Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1514 του ΑΚ συνάγεται ότι η γονική μέριμνα, η οποία περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, ασκείται από τους γονείς του. Είναι δε έννοια ευρύτερη της επιμέλειας, η οποία (επιμέλεια) περιλαμβάνει την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του. Στην περίπτωση όμως διακοπής της συζυγι- κής συμβιώσεως, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς και ανακύπτει θέμα της διαμονής των ανηλίκων τέκνων πλησίον του πατέρα ή της μητέρας τους, η ρύθμιση της γονικής μέριμνας αυτών γίνεται από το δικαστήριο. Ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας ή μόνο της επιμέλειας, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων των τέκνων και της προσφυγής τους στο δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της ασκήσεως της γονικής μέριμνας του ανηλίκου είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μία ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας δεν παρέχονται από τον νομοθέτη εκ των προτέρων σταθερά προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στον δικαστή καθήκον να σεβασθεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσιακής – οικονομικής κατάστασής τους. Η μικρή ηλικία του ανηλίκου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο κατά νόμο στοιχείο για το προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου αναφορικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή μόνο της επιμέλειας στον ένα ή τον άλλο από τους γονείς του, γιατί η άποψη ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεώτερες ιατρικές παιδα-γωγικές και ψυχολογικές έρευνες, μόνο για την νηπιακή ηλικία, για την οποία αναγνωρίζεται σαφής βιοκοινωνική υπεροχή στη μητέρα, ενώ για το μεταγενέστερο χρόνο αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. Στην δικαστική συνεπώς κρίση καταλείπεται ευρύ πεδίο ώστε, αφού ληφθούν υπόψη, όλες οι σχέσεις και οι περιστάσεις, να καταλήξει σε ρύθμιση τέτοια, που να εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου.
Κρίσιμα προς τούτο στοιχεία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγωγήσεως και της περιθάλψεως του ανηλίκου τέκνου, και οι έως τότε δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και αδελφούς του. Για το σκοπό τούτο λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα και η παιδαγωγική καταλληλότητα του κάθε γονέα και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας και η οικονομική κατάσταση τούτων (ΑΠ 121/2011, ΑΠ 414/2010, ΑΠ 1316/2009, ΑΠ 952/2007 ΤΝΠ-Νόμος). Η διάσπαση εξάλλου της έγγαμης συμβίωσης των γονέων, με συνεπακόλουθο και τη διάσπαση της οικογενειακής συνοχής, κλονίζει σοβαρά την ψυχική ισορροπία του τέκνου που αισθάνεται ανασφάλεια και επιζητεί στήριγμα.
Οι μεταξύ των συζύγων δημιουργούμενες έντονες αντιθέσεις ενίοτε αποκλείουν κάθε συνεννόηση μεταξύ τους αλλά και σε σχέση με τα τέκνα τους, τα οποία όχι σπανίως χρησιμοποιούνται ως όργανα για την άσκηση παντοειδών πιέσεων και την ικανοποίηση εκδικητικών διαθέσεων. Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής ο γονέας που αναλαμβάνει την επιμέλεια έχει, κατά την επιταγή του νόμου, πρόσθετα καθήκοντα και αυξημένη την ευθύνη της αντιμετώπισης των ως άνω ειδικών περιστάσεων κατά προέχοντα λόγο, κι αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση στο τέκνο κατάλληλων συνθηκών προσαρμογής. Το αποτέλεσμα όμως αυτό, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον του τέκνου, κάθε άλλο παρά επιτυγχάνεται με την πλήρη αποξένωση του τέκνου από τον άλλο γονέα. Ήδη αυτή καθεαυτή η ανάθεση της επιμέλειας στον ένα από τους γονείς, εκ λόγων αναγομένων στο συμφέρον του τέκνου, αποτελεί παρέκκλιση από την αρχή της ισότητας των γονέων στο λειτουργικό τούτο δικαίωμά τους το οποίο τίθεται υπό δικαστική ρύθμιση, παραβιάζονται δε και η αρχή αυτή και οι βασικοί κανόνες διαπαιδαγώγησης, που στηρίζονται στα πορίσματα της παιδικής ψυχολογίας προς βλάβη του ανηλίκου, ενώ παράλληλα δυσχεραίνεται και η ρυθμιστική επέμβαση του δικαστηρίου όταν το τέκνο περιάγεται σε στάση αρνήσεως ή αντιπάθειας έναντι του ετέρου των γονέων από πράξεις ή παραλείψεις εκείνου που έχει την επιμέλεια του (ΑΠ 1976/2008).
Τέλος, σημαντικό κριτήριο για την εξειδίκευση του συμφέροντος του ανηλίκου αποτελεί η προσωπική του γνώμη, η αναζήτηση της οποίας εξαρτάται από την ωριμότητα αυτού, η οποία προϋποθέτει κάποια ηλικία και πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα (άρθρο 1511 παρ. 3 ΑΚ), εφόσον εκείνος είναι σε θέση να αντιληφθεί σαφώς το συμφέρον του και τη σημασία της διαφοράς (ΑΠ 1426/2009, ΑΠ 1976/2008, ΕφΛαρ 3/2011 ΤΝΠ-Νόμος, ΕφΑθ 2586/2005 ΕλλΔνη 2006. 205, ΕφΘεσ 1433/2003 Αρμ 2003. 1439).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο αιτών, επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση, ζητεί ως ασφαλιστικό μέτρο να ανατεθεί προσωρινά σ’ αυτόν η επιμέλεια των ανηλί- κων τέκνων των διαδίκων …, διότι αυτό επιβάλλεται από το αληθινό τους συμφέρον μετά τη λύση του γάμου των γονέων τους, καθώς και να καταδικαστεί η καθ’ ης στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων. Η αίτηση αρμοδίως καθ’ ύλην και κατά τόπο φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθ. 686 επ. ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1518 του ΑΚ, 176, 191 § 2, 735 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ’ ουσίαν.
Η αιτούσα, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, ζητεί ως ασφαλιστικό μέτρο να ανατεθεί προσωρινά σ’ αυτήν η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, διότι αυτό επιβάλλεται από το αληθινό συμφέρον τους και να καταδικαστεί ο καθ’ ου στην πληρωμή των δικα- στικών της εξόδων. Η αίτηση αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθ. 686 επ. ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1518 του ΑΚ, 176, 191 § 2, 735 του ΚΠολΔ, Πρέπει, επομένως, να ερευ- νηθεί κι αυτή περαιτέρω και κατ’ ουσίαν.
Επίσης, ο καθ’ ου η αίτηση, άσκησε προφορικά και με το σημείωμά του που κατατέθηκε επί της έδρας ανταίτηση και, επικαλούμενος την ως άνω αίτηση της συζύγου του, ζητά, σε περίπτωση που αυτή γίνει δεκτή, τη ρύθμιση της επικοινωνίας του με τα ανήλικα τέκνα του. Η ανταίτηση, όμως, αυτή, απαραδέκτως ασκήθηκε προφορικά στο ακροατήριο, καθόσον, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 686 § 1, 268 § 4, 686 § 6 όπως αυτές τροποποιήθηκαν από τα άρθρα 1, άρθρο 2° § 2 και άρθρο 5° § 2 του ν. 4335/2015 αντίστοιχα (έναρξη ισχύος 1.1.2016), προκύπτει ότι από 1.1.2016, απαραδέκτως ασκείται προφορικά ανταίτηση κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, η οποία πλέον ασκείται μόνο με κατάθεση δικογράφου στη Γραμματεία του Δικαστηρίου.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων της μάρτυρος του αιτούντος – καθ’ ου … και του μάρτυρος της καθ’ ης – αιτούσας … κατά τη συζήτηση, από την υπ’ αριθ. …/2016 ένορκη βεβαίωση των μαρτύρων της αιτούσας ενώπιον της Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, η οποία λαμβάνεται υπόψη, έστω και αν δεν έχει κλητευθεί ο αντίδικος της αιτούσας, διότι στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, όπου αρκεί η πιθανολόγηση των ισχυρισμών, λαμβάνονται ελεύθερα υπόψη και μη πληρούντα τους όρους του νόμου μέσα, όπως ένορκες βεβαιώσεις στο συμβολαιογράφο ή τον ειρηνοδίκη, έστω και χωρίς κλήτευση του αντιδίκου (ΑΠ 1857/2011 ΝοΒ 2012.1227, βλ. Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ άρθ. 347 αριθ. 5, σ. 673, άρθ. 690 αριθ. 24, σ. 88, Τέντε σε Ερμηνεία ΚΠολΔ Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, άρθ. 347 αριθ. 2 σ. 703), όλων των εγγράφων που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, εκτός από τις από …2016 βεβαιώσεις των ιδιοκτητών φροντιστηρίου ξένων γλωσσών, οι οποίες δεν λαμβάνονται υπόψη, ούτε και στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, αφού έγιναν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, για να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό μέσο στην παρούσα δίκη (ΑΠ 109/2004 ΤΝΠ-Νόμος), την προσωπική επικοινωνία της δικαστή με τα ανήλικα τέκνα τους, την 28.6.2016 και όλη γενικά τη διαδικασία, πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα:
Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης, στις …2000 και από τον γάμο τους αυτό απέκτησαν δύο τέκνα, τον … και την …, που γεννήθηκαν αντίστοιχα στις …2000 και στις …2004. Η έγγαμη συμβίωσή τους, όμως, δεν εξελίχθηκε ομαλά και οδηγήθηκαν σε διάσταση από τον Ιούνιο του έτους 2006, ενώ ο γάμος έχει ήδη λυθεί, δυνάμει της με αριθμό …/2010 αμετάκλητης απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, κατόπιν άσκησης από την καθ’ ης αγωγής (λύσης γάμου λόγω διετούς διάστασης). Μάλιστα, οι διάδικοι, είχαν υπογράψει το από 28.6.2006 ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίο ρύθμιζαν τα θέματα επιμέλειας, διατροφής και επικοινωνίας των ανηλίκων τέκνων τους, καθώς αρχικά είχαν συμφωνήσει να λύσουν το γάμο τους με τη διαδικασία του συναινετικού διαζυγίου. Ειδικότερα, με αυτό το ιδιωτικό συμφωνητικό, συμφωνήθηκε μεταξύ τους να ανατεθεί στη μητέρα των ανηλίκων η επιμέλεια του προσώπου τους, η γονική μέριμνα να ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς, ο δε πατέρας τους να επικοινωνεί μ’ αυτά κατά τα ειδικότερα στο συμφωνητικό αυτό αναφερόμενα και να καταβάλει μηνιαίως για τη διατροφή τους το ποσόν των 250 ευρώ και για τα δύο. Ωστόσο, λόγω του ότι, παρά την ως άνω δέσμευση του αιτούντος να καταβάλει μηνιαίως το ποσόν των 250 ευρώ, ο τελευταίος δεν το κατέβαλε, η καθ’ ης η αίτηση άσκησε εναντίον του αγωγή ενώπιον αυτού του δικαστηρίου (ειδική διαδικασία άρθρ. 681Β ΚΠολΔ), με την οποία ζητούσε να της ανατεθεί η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους και να υποχρεωθεί ο πατέρας τους να τους καταβάλει διατροφή. Στα πλαίσια αυτής της δίκης και προκειμένου να επιλυθεί συμβιβαστικά η διαφορά τους, οι διάδικοι συνυπέγραψαν το από 2.12.2010 ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίο δήλωσαν ότι θα ισχύουν ως προς τα κεφάλαια της διατροφής και της επικοινωνίας των τέκνων οι όροι του από 28.6.2006 ιδιωτικού συμφωνητικού, ενώ η καθ’ ης, με την από 2.12.2010 δήλωσή της, παραιτήθηκε από το δικόγραφο της ως άνω αγωγής, λόγω της υπογραφής του ως άνω από 2.12.2010 συμφωνητικού. Και μετά, όμως, την υπογραφή του τελευταίου συμφωνητικού, ο αιτών δεν τήρησε την υποχρέωσή του απέναντι στα τέκνα του για την καταβολή του ποσού της μηνιαίας διατροφής τους, που είχε συμφωνηθεί και επικοινωνούσε μαζί τους σε άτακτα χρονικά διαστήματα, αντίθετα η καθ’ ης ήταν αυτή που φρόντιζε για την επίβλεψη, ανατροφή, περιποίηση, υγεία και εκπαίδευσή τους, ενώ τα τελευταία μόνο τρία χρόνια ο αιτών έχει αναλάβει την καταβολή των διδάκτρων των αγγλικών τους και η επικοινωνία του μαζί τους έγινε πιο τακτική από το έτος 2010. Τα ανήλικα τέκνα του ζεύγους, μετά τη διάσπαση της συμβιώσεως των γονέων τους, διέμεναν με τη μητέρα τους στην πατρική της οικία, στον Άγιο Αθανάσιο, μαζί με τη μητέρα της …, η οποία τη βοηθούσε στη φροντίδα τους και τον αδερφό της … έως το έτος 2009, ενώ στη συνέχεια, μετακόμισαν με το νέο της σύντροφο …, με τον οποίο η καθ’ ης είχε συνάψει μόνιμη σχέση από τον Δεκέμβριο του έτους 2008, σε μισθωμένο διαμέρισμα, ομοίως στον Άγιο Αθανάσιο. Με τον ως άνω σύντροφό της, η καθ’ ης απέκτησε και ένα τέκνο, τον …., που γεννήθηκε την 31.12.2009 και εξεδόθη γι’ αυτό η …/2011 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που αναγνώρισε ότι δεν ήταν γνήσιο τέκνο του αιτούντος, ενώ ο γάμος τους τελέστηκε στις …2010, τα δε ανήλικα τέκνα των διαδίκων έχουν πολύ καλή και αρμονική σχέση με το τέκνο αυτό. Ωστόσο, το τελευταίο έτος οι σχέσεις του … με τον δεύτερο σύζυγο της μητέρας του δεν ήταν καλές, με αποτέλεσμα στις 11.2.2016 το βράδυ να εξελιχθεί ανάμεσά τους έντονο φραστικό επεισόδιο. Ομοίως, και οι σχέσεις της καθ’ ης με τον δεύτερο σύζυγό της το τελευταίο διάστημα έχουν οξυνθεί, με αποτέλεσμα τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων να διαβιούν σε φορτισμένο και με εντάσεις κλίμα και ο τελευταίος να αποχωρήσει από την οικογενειακή τους στέγη στα τέλη Απριλίου του τρέχοντος έτους. Η καθ’ ης δε δεν έχει σταθερή εργασία, εργάστηκε στο παρελθόν ως πωλήτρια, ως υπάλληλος σε αναψυκτήριο και σήμερα απασχολείται ως υπάλληλος σε εργοστάσιο στη Σίνδο. Από την άλλη πλευρά, ο αιτών, έχει συνάψει και αυτός νέο γάμο, με τη …, με την οποία διατηρούσε σχέση από το έτος 2008 και διαμένουν στον πρώτο όροφο της πατρικής οικίας του στη Χαλάστρα, το οποίο και αποτελούσε και την οικογενειακή στέγη των διαδίκων, ενώ στο ισόγειο διαμένει η μητέρα του. Στις 17.4.2016 δε, όταν ο αιτών μετά από νυχτερινή τους έξοδο με τον … τον άφησε περί τις 00.00 στην κατοικία του στον Άγιο Αθανάσιο, όπου δεν ήταν η μητέρα του, παρά μόνο ο δεύτερος σύζυγός της, αυτός, περί τις 3.00, μετά από φραστικό επεισόδιο που πάλι είχε με τον τελευταίο, επικοινώνησε με τον πατέρα του και του ζήτησε να παραλάβει τον ίδιο και την αδερφή του.
Έκτοτε, διαμέ- νουν μαζί του, χωρίς να εκδηλώσουν τη διάθεση να επιστρέφουν στην κατοικία της μητέρας τους, διακείμενα αρνητικά απέναντι της. Στις 16.5.2016 δε, η τελευταία πήγε να παραλάβει την μικρή … και δημιουργήθηκε φραστικό επεισόδιο μεταξύ των διαδίκων. Πιθανολογήθηκε περαιτέρω ότι η καθ’ ης, στο χρονικό διάστημα που άσκησε το λειτουργικό δικαίωμά της περί της επιμέλειας των ανηλίκων έδειξε ότι πρόκειται για καλή μητέρα, που φροντίζει με σωστό τρόπο τα τέκνα της, επιδεικνύοντας στοργή και αγάπη γι’ αυτά και φροντίζοντας, εργαζόμενη συνεχώς, για την άνετη διαβίωσή τους, χωρίς να παρα- βαίνει τις υποχρεώσεις της για την επιμέλεια του προσώπου τους. Άλλωστε, εάν τα ισχυριζόμενα από τον αιτούντα ότι η καθ’ ης παραβαίνει τα καθήκοντά της σχετικά με την άσκηση της επιμέλειας των τέκνων τους ήταν ακριβή, ο αιτών θα είχε κινηθεί δικαστικά σε βάρος της για τη λήψη των νομίμων και ενδεδειγμένων μέτρων για την απομάκρυνση των ανηλίκων από το περιβάλλον της και για ανάθεση σ’ αυτόν της επιμέλειας του προσώπου τους, όμως αυτός, κατά το διαρρεύσαν από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων και μέχρι την άσκηση της κρινόμενης αιτήσεώς του δεκαετές περίπου χρονικό διάστημα, ουδέν σχετικό έπραξε, γεγονός από το οποίο, χωρίς αμφιβολία, συνάγεται ότι και ο ίδιος θεωρούσε την μητέρα των παιδιών του κατάλληλη για την άσκηση της επιμέλειας αυτών και ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για την ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Πλην όμως, όπως προαναφέρθηκε, από τις 17.4.2016, οπότε και ο …. τηλεφώνησε στον πατέρα του να τους παραλάβει, τα ανήλικα τέκνα εγκατέλειψαν αυτοβούλως την κατοικία της μητέρας τους και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτήν του πατέρα τους, στη Χαλάστρα, που αποτελούσε και την οικογενειακή στέγη των διαδίκων. Έκτοτε δε και μέχρι τη συζήτηση των αιτήσεων διαμένουν μαζί του, μεταφέρονται από τον πατέρα τους στο σχολείο και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, έχουν διαμορφώσει το περιβάλλον τους και είναι ικανοποιημένα τόσο από το ενδια- φέρον που επιδεικνύει γι’ αυτά ο πατέρας τους, όσο και η νέα σύζυγός του, αρνούμενα να επιστρέφουν στην οικία της μητέρας τους, ασκώντας έτσι από τις 17.4.2016, ο πατέρας τους εν τοις πράγμασι την επιμέλεια του προσώπου τους, η οποία του ανατέθηκε και προσωρινά με την από 2.6.2016 προσωρινή διαταγή της Προέδρου Πρωτοδικών.
Η διάδικος μητέρα άσκησε σε βάρος του τελευταίου την κρινόμενη αίτησή της, καθόσον πιστεύει ότι η άρνηση αυτή των ανηλίκων υποκινείται από τον πατέρα τους και είναι απότοκος διαβολής αυτής. Ωστόσο, πιθανολογήθηκε ότι ο λόγος αποχώρησης των ανηλίκων από την οικία της μητέρας τους ήταν η φορτισμένη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην κατοικία αυτή και η δημιουργία συναισθηματικής τους πίεσης, λόγω των συνεχών διενέξεων και προστριβών της μητέρας τους και του νέου της συντρόφου, με τον οποίο οι σχέσεις του ανήλικου … είχαν οξυνθεί, καθώς και οι πληροφορίες που είχαν για τη σύναψη εξωσυζυγικής σχέσης της μητέρας τους με τρίτο πρόσωπο, η άρνησή τους δε να επιστρέφουν στην οικία της μητέρας τους οφείλεται στην ελεύθερη επιλογή των ίδιων, στην οποία, πάντως, και ο πατέρας τους είναι σύμφωνος. Επίσης, τα ίδια τα ανήλικα, κατά την προσωπική επικοινωνία που είχαν με την κρίνουσα δικαστή, προκειμένου να ληφθεί και να συνεκτιμηθεί η γνώμη τους, διατυπώνοντας με αυθορμητισμό τις απόψεις τους και εκφράζοντας αβίαστα και ελεύθερα τα συναισθήματα και τις επιθυμίες τους, αν και έδειξαν να τρέφουν αισθήματα αγάπης και για τους δύο γονείς τους, διατύπωσαν παράπονα και εξέφρασαν την πικρία τους, επειδή η μητέρα τους απουσίαζε πολλές ώρες από την κατοικία τους λόγω της δουλειάς της, αλλά και των συχνών εξόδων της, αφήνοντάς τα με τον δεύτερο σύζυγό της ή και μόνα τους. Επίσης, δήλωσαν ότι οι πληροφορίες τους για την εξωσυζυγική σχέση της μητέρας τους έφεραν αυτά σε εξαιρετικά δύσκολη θέση στο σχολικό τους περιβάλλον και εξέφρασαν την επιθυμία να διαμένουν πλέον με τον πατέρα τους, ενώ αντιμετωπίζουν με κατηγορηματική άρνηση το ενδεχόμενο να φύγουν από την κατοικία του, χωρίς, ωστόσο, να εναντιώνονται στην επικοινωνία με τη μητέρα τους. Εξάλλου, κατά την κρίση του δικαστηρίου, τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων και ιδίως ο … (ηλικίας 16 ετών) έχουν αναπτύξει την ωριμότητα που απαιτείται για να κατανοήσουν το καλώς εννοούμενο συμφέρον τους και να αποφασίσουν σύμφωνα μ’ αυτό. Ο τελευταίος, μάλιστα, ήδη διανύει τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας, θα φοιτήσει στην Α ́ τάξη λυκείου και δήλωσε σχετικά ότι θέλει να φοιτήσει στο Λύκειο Χαλάστρας, όπου υπάρχει η δυνατότητα να ακολουθήσει και την τεχνολογική κατεύθυνση που επιθυμεί σε αντίθεση με το Λύκειο στον Άγιο Αθανάσιο, η δε … θα φοιτήσει στην Α ́ τάξη Γυμνασίου, ενώ αμφότερα τα τέκνα έχουν ιδιαίτερη ανάγκη σταθερότητας και γαλήνης στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Η παραπάνω γνώμη των εν λόγω ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, ενόψει της ηλικίας και της ωριμότητάς τους, έχει ασφαλώς σημασία και πρέπει ουσιαστικά να εκτιμηθεί για την απόφαση, που πρέπει να λάβει το δικαστήριο. Ενόψει όλων των παραπάνω, η υπάρχουσα σήμερα πραγματική κατάσταση, από τις 17-4-2016, οπότε και τα δύο ανήλικα τέκνα των διαδίκων διαμένουν με τον πατέρα τους και τη νέα του σύζυγο και ο τρόπος που αυτοί τα φροντίζουν, συνηγορεί, ενόψει κυρίως και της σαφώς εκπεφρασμένης βούλησής αμφοτέρων να συνεχίσουν να διαβιούν μαζί τους, υπέρ της διατηρή- σεώς επί του παρόντος της κατάστασης αυτής, άλλως, υπάρχει ο κίνδυνος, διαφορετική ρύθμιση του δικαστηρίου, ενόψει της ως άνω αρνητικής διάθεσής τους απέναντι στο ενδεχόμενο παραμονής με τη μητέρα τους, να αποβεί κενή περιεχομένου.
Κατά συνέπεια και συνεκτιμώντας περαιτέρω το δικαστήριο και τα στοιχεία της σταθερότητας των συνθηκών ανάπτυξης των ανηλίκων και της αποκατάστασης της προβλεψιμότητας στην καθημερινότητά τους, αλλά και με γνώμονα το αληθινό συμφέρον τους, η επιμέλεια τους πρέπει επί του παρόντος και μέχρι να αποκατασταθεί η σχέση τους με τη μητέρα τους, να ανατεθεί στον πατέρα τους, καθόσον είναι κατάλληλος προς τούτο και συμβάλλει θετικά στην περαιτέρω ομαλή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη, καθώς έχει δημιουργήσει ένα ομαλό και ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον και συνεπικουρείται στη φροντίδα τους τόσο από τη σύζυγό του, με την οποία τα τέκνα έχουν πολύ καλές σχέσεις όσο και από τη μητέρα του που διαμένει στο ισόγειο της ίδιας οικοδομής. Ωστόσο, η γονική μέριμνα του τέκνου πρέπει να ασκείται κατά τα λοιπά, δηλαδή ως προς τη διαχείριση της περιουσίας και την εκπροσώπησή του και από τους δύο γονείς. Η επιλογή της λύσης αυτής πιθανολογείται ότι αποβλέπει στο συμφέρον των ανηλίκων και για τα δύο αδέλφια, που συνδέονται μεταξύ τους με βαθιά αισθήματα αγάπης και είναι προς το συμφέρον τους να συνοικούν και να μεγαλώνουν μαζί. Πρέπει στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι σε κάθε περίπτωση, η τυχόν προσπάθειά της μητέρας τους να δομήσει εκ νέου τη ζωή της σε κάθε επίπεδο (προσωπικό κ. λπ.), ενόψει και της ηλικίας της (36 ετών), παρίσταται κατανοητή σε ό,τι έχει σχέση με το άτομό της αποκλειστικά και το δικαίωμα των επιλογών της, όμως, οι επιλογές της αυτές, όπως προέκυψε, δεν είναι ανεξάρτητες από το συμφέρον των παιδιών της, καθόσον επηρεάζουν τον ψυχισμό τους, διότι έχουν ανάγκη μίας σταθερότητας και ισορροπίας στο περιβάλλον όπου διαμένουν. Για το λόγο αυτό, η διάδικος μητέρα, επιδεικνύοντας την απαιτούμενη υπομονή και κατανόηση στις ανησυχίες των ανηλίκων τέκνων της σχετικά με την διαμόρφωση της προσωπικής της ζωής και διοχετεύοντας την αγάπη της σωστά, μετουσιώνοντάς την σε πράξεις, που συμπορεύονται αρμονικά με το αληθινό τους συμφέρον, θα πετύχει την εξάλειψη της υπάρχουσας σήμερα έντασης στις μεταξύ τους σχέσεις, οι οποίες θα αποκατασταθούν και ομαλοποιηθούν, μέχρι την οριστική ρύθμιση της επιμέλειάς τους, οπότε και θα επαναξιολογηθούν οι σχέσεις τους και η διάθεση των ανηλίκων απέναντι της. Επιβάλλεται, επομένως, προς διαφύλαξη της ψυχικής υγείας των ανηλίκων τέκνων, όπως υπάρξει άμεσα η αποκατάσταση των σχέσεων με τη μητέρα τους, η οποία, στον παρόντα χρόνο, μπορεί να επιτευχθεί με τη ρύθμιση τακτικής επικοινωνίας μαζί της που θα γίνει από το δικαστήριο, ώστε ν’ απολαμβάνουν της φροντίδας και αγάπης αμφοτέρων των γεννητόρων τους και να υπάρξει η απαιτουμένη εξισορρόπηση των συναισθημάτων τους έναντι αμφοτέρων και η ενίσχυση του ψυχικού τους δεσμού και με το ετεροθαλές αδερφάκι τους, δηλονότι το συμφέρον τους επιβάλλει να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επικοινωνία με τη μητέρα τους, ώστε να διατηρηθεί και ενισχυθεί ο μεταξύ τους ψυχικός δεσμός που θα συμβάλει στην περαιτέρω ομαλή ανάπτυξη τους.
Εξάλλου, το δικαστήριο, που σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 692 § 1, 732 και 735 του ΚΠολΔ, έχει τη διακριτική ευχέρεια να διατάζει κάθε πρόσφορο ασφαλιστικό μέτρο που υπαγορεύεται από τις περιστάσεις, αν κρίνει ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση, μπορεί να ρυθμίσει και αυτεπαγγέλτως το ζήτημα αυτό, στα πλαίσια της ρύθμισης της επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων τέκνων, δηλαδή ακόμη και χωρίς να υποβληθεί σχετικό αίτημα εκ μέρους των γονέων, εφόσον η ρύθμιση της επικοινωνίας επιβάλ- λεται από λόγους αναγόμενους στο συμφέρον του τέκνου (βλ. Ι. Χαμηλοθώρη, Ασφαλιστικά Μέτρα έκδ. 2010 αριθ. 267, 1272, 1273, 1290, 1847, Πουλιάδη σε Γεωργιάδη/Στα- θόπουλου ΑΚ, άρθ. 1520, αριθ. 16, 46). Με τις παραδοχές αυτές, παρά τη μη υποβολή σχετικού αιτήματος ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου από την καθ’ ης η αίτηση, το δικαστήριο κρίνει αναγκαίο, λόγω της οξύτατης αντιδικίας των διαδίκων, αλλά και της από 7.6.2016 εξώδικης δήλωσης που επέδωσε η τελευταία στις 8.7.2016 στον αιτούντα σχετικά με την επικοινωνία με τα τέκνα της, να προβεί στη ρύθμιση του ως άνω ζητήματος, σύμφωνα με τον τρόπο που αναφέρεται στο διατακτικό. Ο τρόπος αυτός κρίνεται επωφελής για τα ανήλικα τέκνα, ιδία αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι επιβάλλεται, όπως προαναφέρθηκε, για λόγους διατήρησης της προσωπικής τους σχέσης με τη μητέρα τους, φυσικής ανάγκης για αμοιβαία στοργή και αγάπη και ομαλής ψυχοσωματικής αναπτύξεώς τους, η τακτική επικοινωνία μαζί της.