Η συμμετοχή ενός προσώπου σε μια προσωπική εταιρεία, η οποία συνήθως έχει τη μορφή Ο.Ε. ή Ε.Ε., αν και συνεπάγεται υπέρμετρη δέσμευση και ευθύνη του, δεν παύει να αποτελεί έναν εταιρικό τύπο που πολλοί επιλέγουν για την άσκηση της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας, κυρίως λόγω της αυξημένης πιστοληπτικής ικανότητας που χαρακτηρίζει μια Ο.Ε., εξαιτίας ακριβώς της προαναφερόμενης αυξημένης και απεριόριστης ευθύνης των ομορρύθμων εταίρων της.
Παρόλα αυτά, ο εταίρος που έχει εισέλθει σε μια προσωπική εταιρεία, είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή να επιθυμεί να αποχωρήσει από αυτή ή ακόμα και να αποχωρήσει ακουσίως, εφόσον συντρέξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις του νόμου που επιφέρουν την έξοδό του από την εταιρεία, ή εφόσον το ζητήσει κάποιος δανειστής της εταιρείας.
Προτού αναφερθούν οι περιπτώσεις αποχώρησης του εταίρου από μια προσωπική εταιρεία, αξίζει να αναφερθεί ότι, πριν τη θέση σε ισχύ του Ν. 4072/2012, ο εταιρικός δεσμός στις προσωπικές εταιρείες ήταν άκρως προσωποπαγής, χαρακτηριστικό το οποίο είχε τις ρίζες του στο Ρωμαϊκό Δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι οι προσωπικές εταιρείες ήταν ευπαθείς στις μεταβολές της προσωπικής κατάστασης των εταίρων ή σε μονομερή δήλωση βουλήσεώς τους, ώστε ο θάνατος, η δικαστική συμπαράσταση, η πτώχευση ή η καταγγελία εκ μέρους ενός των εταίρων επέφερε, εκτός αντίθετης καταστατικής πρόβλεψης, τη λύση τους.
Μετά την θέσπιση του Ν. 4072/2012, ο νομοθέτης θέλησε να απομακρυνθεί από το πρότυπο του αυστηρώς προσωποπαγούς χαρακτήρα του εταιρικού δεσμού σε μια προσωπική εταιρεία. Ειδικότερα, στον ανωτέρω νόμο περιλαμβάνονται διατάξεις που διέπονται σε μεγάλο βαθμό από την αρχή της διαφύλαξης της εταιρείας και της διάσωσης της επιχείρησης, ακόμα και στις περιπτώσεις που επέλθει κάποια από τις προαναφερόμενες μεταβολές στο πρόσωπο των εταίρων.
Όπως προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση του ως άνω νόμου, σκοπός των σχετικών ρυθμίσεων είναι η αποφυγή της διάλυσης ακόμα και υγιών επιχειρήσεων, εφόσον δεν συντρέχει «αποχρών οικονομικός λόγος». Στο πλαίσιο των ανωτέρω ρυθμίσεων του νέου νόμου, έχει περιοριστεί πολύ η περίπτωση λύσης της εταιρείας λόγω καταγγελίας, την οποία σε μεγάλο βαθμό αντικατέστησε το δικαίωμα αποχώρησης του εταίρου από την προσωπική εταιρεία, ήτοι η εκούσια αποχώρησή του από αυτή.
Εκτός, όμως, από την περίπτωση εκούσιας αποχώρησης του εταίρου από μια προσωπική εταιρεία, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 261 ν. 4072/2012, στο άρθρο 260 προβλέπονται οι περιπτώσεις της ακούσιας αποχώρησης εταίρου, στο άρθρο 262 του ιδίου νόμου η περίπτωση εξόδου ομορρύθμου εταίρου που προκαλείται από ατομικό δανειστή του και στο άρθρο 263 η περίπτωση αποκλεισμού του ομορρύθμου εταίρου, εάν συντρέχει στο πρόσωπό του περιστατικό που θα δικαιολογούσε τη λύση της εταιρείας.
Οι ανωτέρω διατάξεις για τις ομόρρυθμες εταιρείες, εφαρμόζονται αναλογικά, σχεδόν στο σύνολό τους, και στις ετερόρρυθμες εταιρείες, αφού πρόκειται για διατάξεις ενδοτικού κι όχι αναγκαστικού δικαίου.
Παρακάτω αναλύονται οι περιπτώσεις εκούσιας και μη αποχώρησης του εταίρου στις ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες εταιρείες.
Α. Ακούσια αποχώρηση του εταίρου λόγω θανάτου, πτώχευσης ή θέσης του σε δικαστική συμπαράσταση:
Σύμφωνα με το άρθρο 260 του Ν. 4072/2012, ο θάνατος, η πτώχευση και η υποβολή σε δικαστική συμπαράσταση εταίρου επιφέρουν την έξοδό του από την εταιρεία, εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά στο καταστατικό, ενώ υπάρχει περίπτωση στο καταστατικό να προβλέπονται και άλλα γεγονότα, τα οποία αν επέλθουν συνεπάγονται την έξοδο του εταίρου από την εταιρεία.
Αναφορικά με το γεγονός της εξόδου του εταίρου λόγω θανάτου αξίζει να αναφερθεί ότι, υπάρχει περίπτωση να συμφωνηθεί ότι η εταιρεία θα εξακολουθήσει, συνεχιζόμενη είτε μεταξύ των λοιπών εταίρων, είτε μεταξύ τούτων και των κληρονόμων του αποβιώσαντος εταίρου, οι οποίοι στην περίπτωση αυτή υπεισέρχονται στη θέση του τελευταίου, κατά το ποσοστό συμμετοχής του στην εταιρεία. Αν δεν υφίσταται τέτοια συμφωνία, η εταιρεία λύεται και τίθεται αυτοδικαίως υπό καθεστώς εκκαθάρισης (άρθρο 777 Α.Κ.).
Σε κάθε περίπτωση, η εταιρική σύμβαση μπορεί να προβλέπει ότι σε περίπτωση θανάτου ενός εταίρου, η εταιρεία θα συνεχιστεί με τους κληρονόμους του ή με τον κληρονόμο του, χωρίς να προσδιορίζει ειδικότερα έναν συγκεκριμένο κληρονόμο ή με όλους τους κληρονόμους του εταίρου. Εφόσον υπάρχει ρήτρα τέτοιου περιεχομένου, η εταιρεία συνεχίζεται με όλους τους εκ διαθήκης ή (και) εξ αδιαθέτου κληρονόμους του αποθανόντος, ή με τον μοναδικό κληρονόμο αυτού.
Β. Εκούσια αποχώρηση εταίρου:
Στο άρθρο 261 του Ν. 4072/2012 προβλέπεται ότι ο εταίρος μπορεί με (μονομερή) δήλωση του προς την εταιρεία και τους λοιπούς εταίρους να εξέλθει από την εταιρεία, εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά στην εταιρική σύμβαση.
Το δικαίωμα εξόδου του εταίρου στις προσωπικές εταιρείες παρίσταται ως καταγγελία της εταιρικής του συμμετοχής, της έννομης, δηλαδή, σχέσης, που τον συνδέει με το νομικό πρόσωπο της εταιρείας. Η ανωτέρω διάταξη είναι ενδοτικού δικαίου, δηλαδή μπορεί στο καταστατικό να υπάρχει διαφορετική πρόβλεψη, η οποία ωστόσο δεν θα πρέπει να οδηγεί στον επ’ αόριστον εγκλωβισμό του εταίρου στην εταιρική σχέση.
Όπως ορίζεται επιπλέον στο προαναφερόμενο άρθρο, στην εταιρεία αορίστου χρόνου η αξία της συμμετοχής καταβάλλεται στον εξερχόμενο εταίρο στο τέλος της εταιρικής χρήσης. Ο εταίρος ομόρρυθμης (ή ετερόρρυθμης) εταιρείας αόριστου χρόνου, δικαιούται, εφόσον δεν επιθυμεί τη συνέχιση της συμμετοχής του, να εξέλθει από αυτή με μονομερή δήλωση, απευθυντέα προς τους λοιπούς εταίρους και την εταιρεία. Η δήλωσή του αυτή επιφέρει αμέσως τα αποτελέσματά της. Ο εξερχόμενος εταίρος εταιρείας αόριστου χρόνου, ανεξάρτητα εάν συντρέχει ή όχι σπουδαίος λόγος, έχει αξίωση για την καταβολή της πλήρους αξίας της συμμετοχής του, η οποία καταβάλλεται στο τέλος της εταιρικής χρήσης.
Σε αντίθεση με την αορίστου χρόνου εταιρεία, στην εταιρεία ορισμένου χρόνου η καταβολή της αξίας συμμετοχής στον εξερχόμενο εταίρο εξαρτάται από τη συνδρομή σπουδαίου λόγου. Αν το δικαστήριο κρίνει ότι δεν συντρέχει σπουδαίος λόγος, ο εταίρος δεν έχει αξίωση για καταβολή της αξίας της συμμετοχής του.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η εκούσια αποχώρηση του εταίρου και ειδικότερα οι συνέπειές της τελούν σε άμεση συνάρτηση με το αν η εταιρεία είναι ορισμένου ή αορίστου χρόνου, αφού στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει το δικαστήριο να κρίνει ότι συντρέχει σπουδαίος λόγος, προκειμένου να του καταβληθεί η αξία συμμετοχής.
Αναφορικά με την έννοια του «σπουδαίου λόγου», πρόκειται για αόριστη νομική έννοια, η συνδρομή της οποίας, σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, κρίνεται κατά τις περιστάσεις και σε συνάρτηση με τη γενικότερη οργάνωση της συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία θα αποτελεί τον κύριο οδηγό για την εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης που δημιούργησε ο προβαλλόμενος σπουδαίος λόγος.
Η ύπαρξη του σπουδαίου λόγου θα πρέπει να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημαντικές επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία της εταιρείας. Ο σπουδαίος λόγος πρέπει κατά βάση να αναφέρεται στις σχέσεις της εταιρείας και όχι στο πρόσωπο των εταίρων, εκτός αν στη συγκεκριμένη περίπτωση τα προσωπικά στοιχεία παίζουν πρωτεύοντα ρόλο.
Περιστατικά που συνιστούν σπουδαίο λόγο, έχει κριθεί ότι είναι η κακή πορεία των εταιρικών υποθέσεων και η έλλειψη κερδών, η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων και η κακή διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων, οι διαρκείς διαφωνίες, η έλλειψη συνεργασίας, κατανόησης, ο κλονισμός της εμπιστοσύνης κ.λπ. και πάντα σε συνάρτηση με αποχρώντες οικονομικούς λόγους, που έχουν ως επακόλουθο είτε την παράλυση της λειτουργίας είτε την αδυναμία της εκπλήρωσης του σκοπού της εταιρείας.
Υπό άλλη διατύπωση, σπουδαίο λόγο δύναται να αποτελέσει κάθε περιστατικό ή κάθε κατάσταση που, σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης και τα συναλλακτικά ήθη, έχει ως συνέπεια, η παραμονή του εταίρου στην εταιρεία να καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής.
Γ. Έξοδος εταίρου που προκαλείται από ατομικό δανειστή:
Στο άρθρο 262 του Ν. 4072/2012 προβλέπεται ότι, εφόσον η αναγκαστική εκτέλεση κατά της περιουσίας ομορρύθμου εταίρου από ατομικό δανειστή του αποβεί άκαρπη, ο δανειστής μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο την έξοδο του εταίρου και τον καθορισμό της αξίας της συμμετοχής του. Η διάταξη, ελλείψει ειδικότερης ρύθμισης, εφαρμόζεται αναλογικά και στις ετερόρρυθμες εταιρείες.
Με την προαναφερόμενη διάταξη, γίνεται δεκτό ότι καλύφθηκε ένα σημαντικό κενό που υπήρχε στο δίκαιο των προσωπικών εταιρειών, καθώς χορηγήθηκε στους ατομικούς δανειστές των ομόρρυθμων εταίρων το δικαίωμα να ζητήσουν από το δικαστήριο την έξοδο του οφειλέτη εταίρου, εφόσον αποβεί άκαρπη αναγκαστική εκτέλεση κατά της περιουσίας του, προβαίνοντας σε κατάσχεση της απαίτησης που έχει ο εξερχόμενος εταίρος κατά της εταιρείας για καταβολή της αξίας της μερίδας του.
Με τη διάταξη του άρθρου 262 διασφαλίζεται ο προσωπικός χαρακτήρας της εταιρείας, με παράλληλη δυνατότητα ικανοποίησης των ατομικών δανειστών του οφειλέτη εταίρου, με την έξοδο του τελευταίου από την εταιρεία και την κατάσχεση της αποδιδόμενης από την εταιρεία αξίας της εταιρικής του συμμετοχής. Το δικαίωμα πρόκλησης της εξόδου του εταίρου χορηγείται από τον νόμο μόνο στους ατομικούς του δανειστές. Ο εταιρικός δανειστής, δηλαδή ο δανειστής που έχει δικαίωμα να προβεί σε αναγκαστική εκτέλεση κατά της περιουσίας του νομικού προσώπου της εταιρείας, δεν έχει αυτό το δικαίωμα, ακόμη και όταν ο εταίρος ευθύνεται απέναντί του.
Περαιτέρω, ο ατομικός δανειστής για να ζητήσει την έξοδο του οφειλέτη του πρέπει να έχει οριστικά εκτελεστό τίτλο για την εναντίον του απαίτηση, δηλαδή η απαίτησή του να έχει αναγνωρισθεί με τελεσίδικη απόφαση, η οποία παράγει δεδικασμένο. Η διάταξη εξυπηρετεί το συμφέρον του δανειστή και, ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν στο καταστατικό όροι που περιορίζουν ή δυσχεραίνουν την άσκηση του δικαιώματος του δανειστή.
Όμως, οι όροι της εταιρικής σύμβασης που προβλέπουν την καταβολή μειωμένης της αξίας της εταιρικής συμμετοχής είναι ισχυροί έναντι των δανειστών του εξερχόμενου εταίρου, στο μέτρο που είναι ισχυροί και για τον ίδιο, διότι έχουν τα ίδια δικαιώματα, που έχει και ο οφειλέτης τους, εκτός αν συντρέχει περίπτωση καταδολίευσης δανειστών (άρθρο 939 ΑΚ). Ο ατομικός δανειστής εταίρου αποκτά το δικαίωμα να ζητήσει από το δικαστήριο την έξοδο από την εταιρεία του οφειλέτη του, υπό την προϋπόθεση ότι προέβη προηγουμένως σε αναγκαστική εκτέλεση κατά της περιουσίας του τελευταίου και αυτή απέβη άκαρπη.
Η προϋπόθεση της άκαρπης αναγκαστικής εκτέλεσης δεν περιορίζεται στην κινητή περιουσία, αλλά εκτείνεται σε όλη την περιουσία του οφειλέτη εταίρου. Με άκαρπη αναγκαστική εκτέλεση εξομοιώνεται και η περίπτωση όπου είναι προφανές ότι η αναγκαστική εκτέλεση κατά του οφειλέτη θα αποβεί άκαρπη, όπως όταν ο οφειλέτης δεν έχει καθόλου περιουσία ή η αναγκαστική εκτέλεση είναι αδύνατη για πραγματικούς ή νομικούς λόγους, καθώς και όταν η προηγούμενη αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος του από τον ίδιο ή άλλο δανειστή απέβη άκαρπη.
Δ. Αποκλεισμός εταίρου κατόπιν αίτησης λοιπών εταίρων:
Σύμφωνα με το άρθρο 259 του Ν. 4072/2012, η οποία εφαρμόζεται αναλογικά και επί ετερόρρυθμων εταιρειών, η ομόρρυθμη εταιρεία, μπορεί να λυθεί, μεταξύ άλλων, και στην περίπτωση που το αιτηθεί κάποιος από τους εταίρους, λόγω συνδρομής σπουδαίου λόγου.
Στο άρθρο 263 του Ν. 4072/2012, προβλέπεται ότι, αν συντρέχει στο πρόσωπο ενός εταίρου περιστατικό που θα δικαιολογούσε τη λύση της εταιρείας, λόγω συνδρομής σπουδαίου λόγου, το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει, αντί της λύσης της εταιρείας, κατά τα όσα προαναφέρθηκαν, τον αποκλεισμό του εταίρου.
Η δικαστική λύση της εταιρείας για σπουδαίο λόγο αφορά τόσο την εταιρεία αορίστου όσο και ορισμένου χρόνου. Ο σπουδαίος λόγος κρίνεται και πάλι κατά τις περιστάσεις και σε συνάρτηση με τη γενικότερη οργάνωση της συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία θα αποτελεί τον κύριο οδηγό για την εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης που δημιούργησε ο προβαλλόμενος σπουδαίος λόγος.
Οι λόγοι λύσης των προσωπικών εταιριών υπό το ισχύον δίκαιο του ν. 4072/2012 καθορίζονται πλέον με κεντρικούς άξονες τη γενική αρχή της διατήρησης της εμπορικής επιχείρησης και το επιβεβλημένο απομάκρυνσης από τον απόλυτα προσωποπαγή χαρακτήρα των προσωπικών εταιρειών.
Μάλιστα, η εκ μέρους εταίρου καταγγελία της εταιρείας έχει πλέον απαλειφθεί ως προβλεπόμενος από το νόμο λόγος λύσης της προσωπικής εταιρείας, ισχύει όμως ως τέτοιος λόγος, εφόσον προβλέπεται στην εταιρική σύμβαση.
Με βάση το σκοπό της διατήρησης της επιχείρησης που διακατέχει το Ν. 4072/2012 και δεδομένου ότι προβλέπεται και δικαίωμα εξόδου του εταίρου, σύμφωνα με το άρθρο 261 του ως άνω νόμου, το δικαίωμα δικαστικής λύσης της εταιρείας συνιστά έσχατο μέσο αντιμετώπισης της κατάστασης που ανέκυψε με τη συνδρομή του σπουδαίου λόγου και εγείρεται επομένως μόνο σε περίπτωση που δεν βρέθηκε άλλος τρόπος άρσης του αδιεξόδου.
Σκοπός της διάταξης αυτής είναι η προστασία των λοιπών εταίρων και η διατήρηση της επιχείρησης. Ο αποκλεισμός του εταίρου συνίσταται στην ακούσια έξοδό του από την εταιρεία και αποτελεί αναγκαστική αποχώρησή του από αυτήν παρά τη θέλησή του.
Επιπλέον, η συνέχιση της εταιρείας με τον υπό αποκλεισμό εταίρο, λόγω της (υπαίτιας ή μη) συμπεριφοράς του θα πρέπει να είναι δυσβάστακτη για τους άλλους εταίρους, έτσι ώστε να κινδυνεύει η ομαλή λειτουργία ή η υπόστασή της. Ο αποκλεισμός εταίρου είναι δυνατός και στις διμελείς εταιρίες, εφόσον ο σπουδαίος λόγος που καθιστά αδύνατη τη συνέχιση της εταιρείας με τον αιτούντα αφορά το πρόσωπο του καθ` ου η αίτηση, αφού, μετά τον αποκλεισμό και μέσα στο τετράμηνο που ακολουθεί, ο εναπομείνας εταίρος μπορεί να συνεχίσει την εταιρεία με νέο εταίρο.
Πράγματι, αν αποχωρήσουν για οποιονδήποτε λόγο ένας ή περισσότεροι εταίροι και παραμείνει μόνο ένας εταίρος, η εταιρεία λύνεται, εφόσον μέσα σε τέσσερις μήνες δεν δημοσιευτεί στο Γ.Ε.ΜΗ. η είσοδος νέου εταίρου, ενώ στο άρθρο 281 προβλέπει ρητά ότι σε περίπτωση αποκλεισμού του μοναδικού ομορρύθμου εταίρου ετερόρρυθμης εταιρείας, η εταιρεία λύνεται, εκτός αν μέσα σε 4 μήνες εισέλθει στην εταιρεία νέος εταίρος ως ομόρρυθμος.
——————————————-
Όπως είναι σαφές, η με οποιοδήποτε τρόπο (εκουσία και μη) αποχώρηση ενός εταίρου από μια ομόρρυθμη ή ετερόρρυθμη εταιρεία, επιφέρει κάποιες συνέπειες, οι οποίες συνίστανται τόσο στην εκκαθάριση των σχέσεών του με την εταιρεία και στην καταβολή της εταιρικής του μερίδας, όσο και στο καθεστώς της ευθύνης του εταίρου μετά την αποχώρησή του.
📍Υπολογισμός και καταβολή εταιρικής μερίδας:
Μετά την με οποιονδήποτε τρόπο αποχώρηση του εταίρου από την ομόρρυθμη ή ετερόρρυθμη εταιρεία, ακολουθεί η εκκαθάριση των σχέσεών του με την εταιρεία, δηλαδή η αποτίμηση της εταιρικής του μερίδας και η απόδοσή της στην πλήρη αξία της, με την επιφύλαξη πάντοτε των όσων προαναφέρθηκαν για την έξοδο από εταιρεία ορισμένου χρόνου. Επιπλέον, στον εξερχόμενο εταίρο αποδίδονται αυτούσια τα αντικείμενα που είχε εισφέρει κατά χρήση στην εταιρεία.
Ο τρόπος υπολογισμού της αξίας της εταιρικής μερίδας δεν προβλέπεται ρητά στο νόμο, ενώ συνήθως προβλέπεται στο καταστατικό της εκάστοτε εταιρείας. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία των εταίρων περί του τρόπου υπολογισμού της εταιρικής συμμετοχής και οι εταίροι δεν συμφωνούν μεταξύ τους είτε για τον λογιστικό υπολογιστικό τρόπο, είτε για το ύψος του αποδοθέντος εταιρικού μεριδίου, η αξία της εταιρικής μερίδας προσδιορίζεται κατόπιν προσφυγής στο Δικαστήριο.
Στην περίπτωση που η περιουσία της εταιρείας δεν επαρκεί για την κάλυψη των χρεών της εταιρείας ο εξερχόμενος εταίρος υποχρεούται να τα καλύψει κατά το λόγο της συμμετοχής του στις ζημίες, όπως προβλέπεται στο άρθρο 264 του Ν. 4072/2012.
📍Ευθύνη του εξερχόμενου εταίρου:
Ο εξερχόμενος εταίρος εξακολουθεί να ευθύνεται με την ατομική του περιουσία για όλα τα χρέη της εταιρείας που υπήρχαν, μέχρι το χρονικό σημείο της δημοσίευσης της αποχώρησής του στο Γ.Ε.ΜΗ., η οποία και είναι υποχρεωτική. Στο Γ.Ε.ΜΗ. δημοσιεύεται και η τροποποίηση του καταστατικού, μετά την με οποιονδήποτε τρόπο αποχώρηση του εταίρου.
Μετά από πέντε έτη από τη καταχώριση στο Γ.Ε.ΜΗ της αποχώρησης του εταίρου, παραγράφεται η αξίωση των δανειστών σε βάρος του, για τα χρέη της εταιρείας τα οποία υφίσταντο μέχρι τον χρόνο δημοσίευσης της αποχώρησής του στο Γ.Ε.ΜΗ., για τα οποία και ο εταίρος ευθύνεται κατά τα προαναφερόμενα, εκτός κι αν η αξίωση κατά της εταιρείας υπόκειται σε βραχύτερη παραγραφή.
Σύμφωνα με το άρθρο 259 του Ν. 4072/2012, αν η αξίωση του δανειστή κατά της εταιρείας καταστεί ληξιπρόθεσμη μετά την καταχώριση της εξόδου ή του αποκλεισμού στο Γ.Ε.ΜΗ., η παραγραφή αρχίζει από το χρονικό σημείο, κατά το οποίο η απαίτηση καθίσταται ληξιπρόθεσμη.
Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, έχει μεγάλη σημασία η έγκαιρη δημοσίευση της εξόδου στο Γ.Ε.ΜΗ., ώστε να ξεκινήσει να τρέχει ο χρόνος παραγραφής της ευθύνης του έναντι των εταιρικών δανειστών.
Συνεπώς, μετά την παρέλευση της πενταετίας, αν άλλος εταίρος ικανοποιήσει την απαίτηση δανειστή, δεν θα έχει το δικαίωμα να στραφεί κατά του αποχωρήσαντος εταίρου, ενώ αν ο τελευταίος υποχρεωθεί να αποπληρώσει δανειστή της εταιρείας για το χρονικό διάστημα μετά την πενταετία, διατηρεί το δικαίωμα να στραφεί αναγωγικά κατά των εταίρων και να αξιώσει το ποσό που κατέβαλε.
Διαφορετικά είναι τα πράγματα στην περίπτωση των ετερορρύθμων εταίρων, οι οποίοι δεν ευθύνονται απεριόριστα, όπως οι ομόρρυθμοι εταίροι. Σε αντίθεση λοιπόν με όσα ισχύουν για τους ομορρύθμους εταίρους, ο ετερόρρυθμος εταίρος που κατέβαλε την εισφορά του, δεν ευθύνεται για τα εταιρικά χρέη, όπως προκύπτει από το άρθρο 279 του Ν. 4072/2012.
Εφόσον ο ετερόρρυθμος εταίρος δεν κατέβαλε την εισφορά του, θα ευθύνεται περιορισμένα, ήτοι μέχρι το ποσό της εισφοράς του, αλλά με το σύνολο της περιουσίας του, μέχρι να καλυφθεί το ποσό της εισφοράς του. Τέλος, ο ετερόρρυθμος εταίρος δεν υποχρεούται σε συμπληρωματική εισφορά προς κάλυψη ζημιών της εταιρείας.
📍Από όλα τα ανωτέρω προκύπτει ότι η διακοπή της έννομης σχέσης που συνδέει τον εταίρο με την εταιρεία μπορεί να επέλθει με διάφορους τρόπους, καθένας εκ των οποίων έχει διαφορετικές προϋποθέσεις και συνοδεύεται από διαφορετικές έννομες συνέπειες.
————————
⚖️Το παρόν άρθρο αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του γραφείου μας και συντάχθηκε με την επιστημονική επιμέλεια των δικηγόρων Ειρήνη Καψάλη και της Ελένης Χατζηλίου.
⚖️Για ειδικότερες πληροφορίες και νομικές συμβουλές, μπορείτε να μας καλείτε ☎️ στα τηλ. 2310-225738 (3 γραμμές) για ένα εξατομικευμένο ραντεβού.