ΜονΠλημΠατρ 4037/2015 – Δημοσιότητα ποινικής δίκης (άρ. 329 ΚΠΔ, άρ. 8 παρ. 1, 3 Ν. 3090/2002):
Ως “δημοσιότητα” των συνεδριάσεων των δικαστηρίων νοείται η δυνατότητα ελεύθερης εισόδου στην αίθουσα του δικαστηρίου και παρακολούθησης της επ’ ακροατηρίω διαδικασίας (άμεση δημοσιότητα) και όχι η δυνατότητα τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής μετάδοσης ή κινηματογράφησης και μαγνητοσκόπησης της δίκης (έμμεση δημοσιότητα). Από το άρ. 8 παρ. 1 και 3 του Ν. 3090/2002 απορρέει ο κανόνας της απαγόρευσης της έμμεσης δημοσιότητας της δίκης, εκτός εάν, κατ’ εξαίρεσιν, συναινούν προς τούτο ο εισαγγελέας και οι διάδικοι, συντρέχει δε, επιπλέον, ουσιώδες δημόσιο συμφέρον. Κηρύσσεται ένοχος για παράβαση του άρ. 8 παρ. 1, 3 του Ν. 3090/2002 ο κατηγορούμενος, ο οποίος, κατόπιν παροτρύνσεως της φίλης του, εισήλθε στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου ελάμβανε χώρα η δίκη εις βάρος της μητέρας της τελευταίας και μαγνητοσκόπησε με το κινητό του τηλέφωνο απόσπασμα αυτής, προκειμένου να ενημερώσει την φίλη του για την εξέλιξη της υπόθεσης, αφού αφενός μεν η ως άνω (φυσικώς απούσα) κατηγορουμένη εκπροσωπείτο από συνήγορο και μπορούσε να ενημερωθεί για την έκβαση της δίκης, αφετέρου δε δεν συντρέχει στο πρόσωπο του εν λόγω κατηγορουμένου, ενόψει του μορφωτικού, κοινωνικού και οικογενειακού του επιπέδου, περίπτωση συγγνωστής νομικής πλάνης.
Πηγή: Σάκκουλας