ΜΠρΑθ 490/2016
Νομικές Διατάξεις: άρθρα 8, 9 καν. 2201/2003
Περίληψη: Διεθνής δικαιοδοσία σε υποθέσεις γονικής μέριμνας κατά τον καν. 2201/2003· σε περίπτωση νόμιμης μετοίκησης του παιδιού από ένα κράτος σε άλλο η διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού διατηρείται αποκλειστικά για υποθέσεις που αφορούν στην τροποποίηση απόφασης και όχι και επί ιδιωτικής συμφωνίας ρυθμιστικής της επικοινωνίας.
Κείμενο απόφασης: Σύμφωνα με το άρθρο 8 του Κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003: «1. Τα Δικαστήρια κράτους μέλους έχουν δικαιοδοσία επί θεμάτων που αφορούν τη γονική μέριμνα παιδιού, το οποίο έχει συνήθη διαμονή σε αυτό το κράτος μέλος κατά τη στιγμή της άσκησης της προσφυγής. 2. Η παράγραφος 1 δεν θίγει τις διατά- ξεις των άρθρων 9, 10 και 12». Σύμφωνα με το άρθρο 9 του ιδίου Κανονισμού: «1. Όταν ένα παιδί μετοικεί νομίμως από ένα κράτος μέλος σε άλλο και αποκτά σε αυτό νέα συνήθη διαμονή, τα Δικαστήρια του κράτους μέλους της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού διατηρούν την αρμοδιότητά τους, κατά παρέκκλιση του άρθρου 8, για περίοδο τριών μηνών μετά τη μετοικεσία, προκειμένου να τροποποιήσουν απόφαση η οποία αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας, εκδοθείσα σε αυτό το κράτος μέλος πριν από τη μετοικεσία του παιδιού, εφόσον ο δικαιούχος του δικαιώματος επικοινωνίας δυνάμει της αποφάσεως που αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας εξακολουθεί να διαμένει συνήθως στο κράτος μέλος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού. 2. Η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται εάν ο δικαιούχος του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1 έχει αποδεχτεί την αρμοδιότητα των Δικαστηρίων του κράτους μέλους της νέας συνήθους διαμονής του παιδιού συμμετέχοντας σε διαδικασία ενώπιον των Δικαστηρίων αυτού του κράτους μέλους χωρίς να αμφισβητήσει την αρμοδιότητά τους». Σύμφωνα με τον ανωτέρω Κανονισμό της ΕΕ, που έχει γενική ισχύ και είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα κράτη μέλη της, ισχύει δε άμεσα σε κάθε κράτος μέλος [ΑΠ 7/2009 ΕλλΔνη 50(2009). 496], με αναφορά στον χρόνο άσκησης της αγωγής ή αίτησης (προσφυγής) για υποθέσεις αστικού χαρακτήρα που αφορούν στη γονική μέριμνα παιδιού, ορίζεται ο τόπος της συνήθους διαμονής του κατά τον χρόνο αυτόν, ως βάση γενικής δικαιοδοσίας για τα Δικαστήρια ή άλλες αρχές του κράτους μέλους, στο οποίο ο τόπος αυτός βρίσκεται, εφόσον βέβαια η υπόθεση εμφανίζει στοιχεία αλλοδαπότητας.
Κρίσιμη είναι και αρκεί για τη θεμελίωση της διεθνούς δικαιοδοσίας σε κράτος μέλος η εκεί συνήθης διαμονή του παιδιού, κατά τον χρόνο άσκησης της προσφυγής για υπόθεση γονικής μέριμνας, δηλαδή κατά τον χρόνο που ολοκληρώνεται κατά το άρθρο 16 του Κανονισμού η άσκησή της, διατηρείται δε η διεθνής αυτή δικαιοδο- σία και αν στη συνέχεια μεταβληθεί ο τόπος της συνήθους διαμονής του παιδιού. Σε περίπτωση έλλειψης διεθνούς δικαιοδοσίας, που ερευνάται κατά το άρθρο 17 του Κανονισμού αυτεπαγγέλτως, δεν προβλέπεται η παραπομπή της υπόθεσης στο αρμόδιο Δικαστήριο (ή άλλη αρχή) του κράτους μέλους που έχει κατά τον Κανονισμό διεθνή δικαιοδοσία, με συνέπεια έτσι η προσφυγή να απορρίπτεται ως απαράδεκτη (βλ. άρθρο 17 του Κανονισμού), εκτός αν θεμελιώνεται δικαιοδοσία κατά το εσωτερικό πλέον δίκαιο του κράτους μέλους που επιλήφθηκε της προσφυγής και το οποίο δίκαιο καλείται κατά το άρθρο 14 του Κανονισμού σε εφαρμογή όταν κανένα κράτος μέλος δεν έχει δικαιοδοσία κατά τον Κανονισμό.
Υποθέσεις γονικής μέριμνας στις οποίες ο Κανονισμός εφαρμόζεται είναι όλες όσες ενδεικτικά στο άρθρο 1 § 2 του Κανονισμού αναφέρονται και γενικότερα όλες οι υποθέσεις που αφορούν στην ανάθεση της γονικής μέριμνας σε γονέα ή τρίτο, την άσκηση και την ολική ή μερική αφαίρεσή της (άρθρο 1 § 1 β ́). Δηλαδή στο πλαίσιο του Κανονισμού, ο όρος γονική μέριμνα ερμηνεύεται αυτόνομα και με ευρύτητα και περιλαμβάνει το σύνολο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που παρέχονται, μεταξύ άλλων, σε φυσικό πρόσωπο απευθείας από τον νόμο ως προς το πρόσωπο ή την περιουσία του παιδιού, με κύρια έμφαση στο δικαίωμα της επιμέλειάς του και της προσωπικής με αυτό επικοινωνίας. Με αυτόνομα κριτήρια, συναγόμενα επίσης από το πνεύμα και τον σκοπό του Κανονισμού, προσδιορίζεται και η έννοια της συνήθους διαμονής του παιδιού ως γενικός δικαιοδοτικός σύνδεσμος. Αρμόδια για τις υποθέσεις γονικές μέριμνας πρέπει να είναι καταρχήν τα Δικαστήρια (ή άλλες αρχές) του κράτους μέλους της συνήθους διαμονής του παιδιού, αφού, ως εγγύτερα προς τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσής του, είναι τα καταλληλότερα. Το κριτήριο δηλαδή της εγγύτητας και κατ’ επέκταση το συμφέρον του παιδιού, που ανάγει τον τόπο της συνήθους διαμονής του σε δικαιοδοτικό σύνδεσμο, καθορίζει όχι μόνο το κράτος αλλά και το Δικαστήριο του κράτους μέλους για την άσκηση της προσφυγής σε υπόθεση γονικής μέριμνας. Με γνώμονα, λοιπόν, το συμφέρον του παιδιού επιβάλλεται να αξιολογούνται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση όλες οι ιδιαίτερες περιστάσεις, προκειμένου να προσδιοριστεί η συνήθης διαμονή του.
Τέτοιοι κρίσιμοι παράγοντες είναι κυρίως, κατά την ενδεικτική αναφορά του ΔΕΚ, η διάρκεια, η κανονικό- τητα, οι συνθήκες και οι λόγοι διαμονής του παιδιού στο έδαφος του κράτους μέλους ή αναλόγως οι αιτίες της μετοίκησης της οικογένειας του παιδιού στο κράτος αυτό και, επίσης, η ιθαγένεια, οι γλωσσικές γνώσεις, ο τόπος και οι συνθήκες φοίτησης του παιδιού, καθώς και το σύνολο των οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεών του στο συγκεκριμένο κράτος μέλος. Η απόφαση για τον καθορισμό του τόπου διαμονής του παιδιού αποτελεί περιεχόμενο του δικαιώματος επιμέλειας (άρθρο 2 αρ. 9 του Κανονισμού) και οφείλει να αποβλέπει στο συμφέρον του παιδιού. Ωστόσο και όταν η απόφαση αυτή, ρητή ή σιωπηρή κατά κανόνα, εμφανίζεται ως ασύμφορη για το παιδί, αρκεί για να θεμελιώνεται η δικαιοδοτική βάση της συνήθους διαμονής του παιδιού σε υποθέσεις γονικής μέριμνας, εφόσον η απόφαση τελικά υλοποιήθηκε και το παιδί διαμένει στον τόπο όπου αποφασίστηκε. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει όταν η απόφαση είναι αυθαίρετη, όπως συμβαίνει όταν λήφθηκε από τον έναν μόνο γονέα, χωρίς τη συναίνεση του άλλου, παρόλο που η επιμέλεια του παιδιού ανήκει και στους δύο γονείς του, αφού τότε θα πρόκειται για παράνομη μετακίνηση του παιδιού (άρθρο 2 αρ. 11β ́ εδ. β ́ του Κανονισμού) και ισχύει για τη ρύθμιση της διεθνούς δικαιοδοσίας σε υποθέσεις γονικής μέριμνας το άρθρο 10 του Κανονισμού.
Η 12η αιτιολογική σκέψη του Κανονισμού προβλέπει τη δυνατότητα παρεκκλίσεων από τη γενική δικαιο- δοτική βάση της συνήθους διαμονής του παιδιού σε περιπτώσεις μεταβολής της διαμονής του ή ύστερα από συμφωνία μεταξύ των δικαιούχων της γονικής μέριμνας, όπως αυτές προσδιορίζονται στο άρθρο 2 αρ. 8 του Κανονισμού. Τέτοιες είναι ειδικότερα οι περιπτώσεις των άρθρων 9, 10 και 12 του Κανονισμού. Σε συνάρτηση έτσι προς την παραπάνω πρόβλεψη ορίζεται στην § 2 του άρθρου 8 του Κανονισμού ότι η καθιέρωση με την § 1 του ιδίου άρθρου γενικής δικαιοδοτικής βάσης δεν θίγει τις διατάξεις των άρθρων 9, 10 και 12 του Κανονισμού, με τις οποίες καθιερώνονται αποκλειστικές δικαιοδοτικές βάσεις και όχι εναλλακτικές προς τη γενική δικαιοδοτική βάση ή και μεταξύ τους.
Περαιτέρω, οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή της δικαιοδοτικής βάσης του άρθρου 9 αρ. 1 του Κανονισμού πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά και είναι ειδικότερα οι ακόλουθες:
α) Νόμιμη μετοικεσία του παιδιού από το κράτος έκδοσης της απόφασης που ρύθμισε το δικαίωμα της προσωπικής με αυτό επικοινωνίας και η απόκτηση από το παιδί συνήθους διαμονής στο κράτος μέλος της μετοικεσίας του, που σημαίνει ότι δεν θεμελιώνεται η δικαιοδοτική βάση αυτή, όταν η μετοικεσία του παιδιού γίνεται από ή προς κράτος μη μέλος και γενικώς μη δεσμευόμενο από τον Κανονισμό,
β) άσκηση προσφυγής με αίτημα την τροποποίηση της απόφασης επικοινωνίας που εκδόθηκε στο κράτος μέλος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού πριν από τη μετοικεσία του, ώστε η επικοινωνία μαζί του να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, δηλαδή η διεθνής δικαιοδοσία των Δικαστηρίων του κράτους αυτού διατηρείται μόνο για υποθέσεις τέτοιας φύσης, που αφορούν στην τροποποίηση απόφασης και όχι και ιδιω- τικής συμφωνίας ρυθμιστικής της επικοινωνίας, η δε προσφυγή μπορεί να ασκηθεί από οποιονδήποτε έχει έννομο συμφέρον,
γ) άσκηση της προσφυγής μέσα σε αποκλειστική προθεσμία τριών μηνών από τη νόμιμη μετοικεσία του παιδιού και
δ) διατήρηση εξακολουθητικά στο κράτος μέλος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού, της συνήθους εκεί διαμονής του δικαιούχου του δικαιώματος επικοινωνίας με το παιδί κατά το ίδιο χρονικό διάστημα των τριών μηνών.
Επιστροφή στη γενική δικαιοδοτική βάση του άρθρου 8 § 1 αποτελεί η ρύθμιση της § 2 του άρθρου 9 του Κανονισμού, σύμφωνα με την οποία παρέχεται στον δικαιούχο του δικαιώματος επικοινωνίας με ανήλικο παιδί η ευχέρεια να αποδεχτεί την αρμοδιότητα (και κατ’ ακριβολογία τη δικαιοδοσία) των Δικαστηρίων (ή άλλων αρχών) του κράτους μέλους της νέας συνήθους διαμονής του παιδιού, προκειμένου να κρίνουν προσφυγή με αίτημα την τροποποίηση της απόφασης για την επικοινωνία, που εκδόθηκε στο κράτος μέλος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού, από το οποίο αυτό μετοίκησε, χωρίς να έχει παρέλθει έκτοτε και μέχρι την άσκηση της προσφυγής διάστημα τριών μηνών. Η αποδοχή πρέπει να είναι έμπρακτη, με τη συμμετοχή του ίδιου του δικαιούχου της επικοινωνίας σε διαδικασία ενώπιον των Δικαστηρίων του κράτους μέλους της νέας συνήθους διαμονής του παιδιού, χωρίς από μέρους του αμφισβήτηση της αρμοδιότητάς τους, που σημαίνει ότι θα πρέπει να υπήρχε περιθώριο αμφισβήτησης, δηλαδή να πρόκειται για υπόθεση γονικής μέριμνας, που δεν υπάγεται στη διεθνή δικαιοδοσία του κράτους αυτού.
Με δεδομένο, όμως, ότι το κράτος αυτό της νόμιμης μετοικεσίας του παιδιού έχει πλέον κατά το άρθρο 8 του Κανονισμού γενική δικαιοδοσία για όλες τις υποθέσεις της γονικής μέριμνάς του, με εξαίρεση μόνον όσες υποθέσεις αφορούν στην τροποποίηση απόφασης επικοινωνίας με το παιδί, που εκδόθηκε στο κράτος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του, συνάγεται ότι η συμμετοχή του δικαιούχου της επικοινωνίας σε διαδι- κασία ενώπιον των Δικαστηρίων (ή άλλων αρχών) του κράτους της μετοικεσίας του παιδιού, ως έμπρακτη αποδοχή της ύπαρξης δικαιοδοσίας τους, αφορά αναγκαίως σε υπόθεση τροποποίησης της απόφασης επι- κοινωνίας, ως προς την οποία ο δικαιούχος της επικοινωνίας είτε επέλεξε ο ίδιος να ασκήσει στο κράτος αυτό και όχι στο κράτος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού τη σχετική προσφυγή, είτε απλώς δεν αντέλεξε στην προσφυγή που άσκησε άλλος στο κράτος της μετοίκησης, ενώ αδιάφορο είναι αν ο δικαιούχος ενήργησε γνωρίζοντας ότι τα Δικαστήρια του κράτους αυτού στερούνταν δικαιοδοσίας ή αν η συζήτηση της προσφυγής έγινε πριν ή μετά την πάροδο του κρίσιμου τριμήνου από τη μετοικεσία του παιδιού [βλ. για τα ανωτέρω, με εκτενή ανάπτυξη και παραπομπές στη θεωρία και στη νομολογία του ΔΕΕ και των Ελληνικών Δικαστηρίων, Πάρι Αρβανιτάκη/Ευάγγελο Βασιλακάκη, Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003, Κανονισμός Βρυξέλλες ΙΙα, Κατ’ άρθρο Ερμηνεία, εκδ. Σάκκουλα Αθήνα – Θεσσαλονίκη, άρθρα 8 – 9, σ. 92 – 106, 175 – 176, καθώς και Οικογενειακό Διεθνές Δίκαιο, επιμέλεια Χρυσαφώ Τσούκα (-Ε. Κανελλοπούλου), εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 301-307].
Με την υπό κρίση αγωγή, ο ενάγων εκθέτει ότι σύναψε με την εναγομένη πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο της Ελευσίνας στις 3.10.1998 και ότι εντός του γάμου αυτού απέκτησαν στο […] Γερμανίας, την 1.9.2007, ένα άρρεν τέκνο, τον Α. Χ.. Ότι η έγγαμη συμβίωσή τους δεν εξελίχθηκε ομαλά και ότι, μετά από επελθούσα διάσταση στη σχέση τους, συνυπέγραψαν, στις 23.5.2011, το με την ίδια ημερομηνία ιδιωτικό συμφωνητικό, ενόψει κατάθεσης αιτήσεως συναινετικού διαζυγίου ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, με το οποίο ρύθμιζαν όλα τα ζητήματα επιμέλειας, διατροφής και επικοινωνίας του τέκνου τους, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις τότε συνθήκες ζωής τους, ενώ ακολούθως εκδόθηκε η με αριθμό 1703/12.6.2012 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού (εκουσίας δικαιοδοσίας), με την οποία λύθηκε (ήδη αμετακλήτως) ο μεταξύ τους γάμος, στην οποία συμπεριλήφθηκε το κείμενο της συμφωνίας τους αυτής.
Ότι ειδικότερα ορίστηκε όπως η εναγομένη έχει και ασκεί την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους, ότι ο ενάγων, ως πατέρας του τέκνου, θα είχε δικαίωμα επικοινωνίας με το ανήλικο, όπως ειδικότερα συμφω- νήθηκε, και ότι ο εναγόμενος θα κατέβαλε ως μηνιαία διατροφή σε χρήμα στην ενάγουσα, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους, το ποσό των 350,00 ευρώ, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα. Ότι αμέσως μετά τη λύση του γάμου τους, η εναγομένη σύναψε σχέση με άλλον άνδρα, τον […], δηλώνοντας στην οικογένειά της ότι σκόπευε να μετοικήσει μαζί του στη Γερμανία και ότι μετά από διενέξεις μεταξύ των διαδίκων και με υπαιτιότητα της εναγομένης, οι οποίες περιγράφονται εκτενώς στην αγωγή, η εναγομένη, παρόλο που το τέκνο είχε ήδη ολοκληρώσει την πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου, έχοντας αναπτύξει ισχυρούς προσωπικούς και κοινωνικούς δεσμούς στον τόπο διαβίωσής του, στον […] Αττικής, μετοίκησε με το τέκνο της στη Γερμανία, από τις 21.6.2014, όπου και έκτοτε διαμένει μαζί με τον […], μη συνυπολογίζοντας ότι η εν λόγω μετοίκηση ήταν βλαπτική για το συμφέρον του ανήλικου τέκνου, για τους λόγους που ειδικότερα εκθέτει. Ότι η ένδικη συμπεριφορά της, όπως περιγράφεται ειδικότερα στην υπό κρίση αγωγή, δεν συνάδει με το συμφέρον του ανήλικου τέκνου, ο ίδιος δε (ενάγων) είναι ο πλέον ικανός για την ορθή και προσήκουσα ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του ανηλίκου τέκνου τους και, συνεπώς, κατάλληλος για να ασκήσει την αποκλειστική γονική μέριμνα και επιμέλεια αυτού. Ότι, μετά ταύτα συντρέχει, νόμιμος λόγος όπως αφαιρεθεί ολικά η άσκηση της γονικής μέριμνας από την εναγομένη και να ανατεθεί αποκλειστικά στον ίδιο, άλλως να αφαιρεθεί η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου από την εναγομένη και να ανατεθεί αποκλειστικά στον ίδιο, άλλως και επικουρικότερα, ήτοι σε περίπτωση που δεν ήθελε γίνει δεκτή η κύρια βάση της υπό κρίση αγωγής του (ως προς τις ανωτέρω κύριες βάσεις της), να ρυθμιστεί η επικοινωνία του με το ανήλικο τέκνο, υποχρεούμενης της εναγομένης να του το παραδίδει στην κατοικία του (ενάγοντος) στην Ελλάδα, με τον τρόπο και στους χρόνους που ειδικότερα εκθέτει, καθώς και να επιβληθούν σε βάρος της εναγομένης τα δικαστικά έξοδά του.
Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα, η κρινόμενη αγωγή είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη, ελλείψει διε- θνούς δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου να τη δικάσει, κατ’ αποδοχή του σχετικού ισχυρισμού της εναγομένης, όπως καταχωρήθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και αναπτύχθηκε περαιτέρω με τις προτάσεις της και εφόσον, σε κάθε περίπτωση, η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου ερευνάται αυτεπαγγέλτως, κατά το άρθρο 17 του Κανονισμού ΕΚ 2201/2003, όπως εκτίθεται αναλυτικώς στη νομική σκέψη της παρούσας.
Ειδικότερα, από παραδεκτή επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας προς διερεύνηση της υπάρξεως διεθνούς δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου, προκύπτει ότι από τις 21.6.2014 (ημερομηνία την οποία συνομολογεί και ο ενάγων) η συνήθης διαμονή του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, Α. Χ., βρίσκεται και εξακολουθεί να βρίσκεται, κατά τον χρόνο κατάθεσης της κρινόμενης αγωγής (οπότε επιλήφθηκε το παρόν Δικαστήριο, κατά το άρθρο 16 αρ. 1 εδ. α ́ του Κανονισμού 2201/2003), στη Γερμανία, κατόπιν μετοικήσεώς του με την εναγόμενη μητέρα του. Η παρούσα υπόθεση αφορά σε γονική μέριμνα ανηλίκου, υπό την ευρεία ως άνω περιγραφείσα έννοια του Κανονισμού (άρθρα1§§1β ́και2,2αρ.7και8§1),αφού η έννοια της «γονικής μέριμνας» στον Κανονισμό συμπεριλαμβάνει την ολική αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον έναν γονέα, την ανάθεση στον έναν γονέα της αποκλειστικής επιμέλειας του τέκνου και την επικοινωνία αυτού με το ανήλικο τέκνο, αιτήματα τα οποία έχει υποβάλει ο ενάγων με την υπό κρίση αγωγή του, αναφορικά με το ανήλικο τέκνο του.
Η συνήθης διαμονή του τέκνου [περί των κριτηρίων της οποίας, βλ. και ΜΠρΑθ 10934/2013, ΝοΒ 63(2015). 41], κατά τον επίδικο χρόνο άσκησης της κρινόμενης αγωγής, βρίσκεται, συγκεκριμένα, στη […] Γερμανίας, όπου αυτό έχει μετοικήσει νομίμως μαζί τη μητέρα του, στο πλαίσιο ασκήσεως από την τελευταία του δικαιώματος συμβατικής επιμέλειας (ΑΚ 1516 § 2), την οποία είχε αποκτήσει δυνάμει του ως άνω συναφθέντος ιδιωτικού συμφωνητικού με τον ενάγοντα (και είχε επικυρωθεί με την υπ’ αριθ. 1703/2012 –προσκομισθείσα από την εναγομένη– ήδη αμετάκλητη απόφαση περί συναινετικής λύσης του γάμου τους), ο οποίος είχε λάβει γνώση προς τούτο (της μετοικεσίας), κατόπιν επιδόσεως στον ίδιο (στις 23.6.2014) της από 20.6.2014 εξώδικης δηλώσεώς της. Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων παρακολουθεί έκτοτε εκεί σχολείο και δραστηριοποιείται προσωπικά και κοινωνικά [βλ. το με ημερ. 21.7.2014 πιστοποιητικό του Δημοτικού Σχολείου (…), το ενδεικτικό του σχολείου (…), όπου φοιτά, προσκομισθέντα από την εναγομένη σε νόμιμη μετάφραση από τη γερμανική γλώσσα, καθώς και το με αριθ. 2939/2016 πιστοποιητικό ελληνομάθειας που απέκτησε με σφραγίδα επικύρωσης από την Ελληνική Κοινότητα (…)], ήτοι έχει το κέντρο των βιοτικών, οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεών του στη Γερμανία, καθόσον και η εναγόμενη μητέρα του ζει πλέον εκεί με τον νέο σύζυγό της, […] (βλ. και την ένορκη κατάθεση της μάρτυρά της) και δραστηριοποιείται επαγγελματικά [σημειώνεται ότι η απόφαση της εναγομένης περί νόμιμης μετοικεσίας της με το ανήλικο τέκνο της δεν κρίνεται από το Δικαστήριο αν είναι ή όχι συμφέρουσα για το τελευταίο, εφόσον η απόφαση εν τέλει υλοποιήθηκε και το παιδί διαμένει έκτοτε στον τόπο που αποφασίστηκε από την ίδια την εναγομένη, ως έχουσα νομίμως την επιμέλεια αυτού, κατά τα ανωτέρω εκτιθέμενα στη νομική σκέψη, ούτε εξ άλλου ο ενάγων περιλαμβάνει ισχυρισμούς περί κοινής άσκησης επιμελείας του τέκνου, με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα της μετοικεσίας του, που θα συνεπάγονταν τυχόν παράνομη μετακίνηση του παιδιού, κατ’ άρθρον 2 αριθ. 11β ́ εδ. β ́ του Κανονισμού, εξεταζομένης εν προκειμένω από το Δικαστήριο μόνο της υπάρξεως ή μη διεθνούς δικαιοδοσίας του για την εκδίκαση της υπόθεσης, συνεπεία του πραγματικού γεγονότος της μετοικεσίας και της ένεκα τούτης εξειδίκευσης της έννοιας της συνήθους διαμονής του τέκνου, κατά τα προβλεπόμενα στον άνω ισχύοντα Κανονισμό].
Εφαρμογή στην ένδικη αγωγή δεν δύναται να έχει η αποκλειστική δικαιοδοτική βάση του άρθρου 9 του Κανονισμού, ως εκτίθεται αναλυτικώς ανωτέρω στη νομική σκέψη, διότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του (και εκτός του ότι ο ενάγων, από τα εκτιθέμενα στην αγωγή του, προκύπτει ότι δεν ζητεί ρητώς την τροποποίηση συγκεκριμένης δικαστικής απόφασης επικοινωνίας, που να εκδόθηκε στο κράτος μέλος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του τέκνου του, πριν τη μετοικεσία του τελευταίου, από Ελληνικό Δικαστήριο), επειδή η με αριθμό 1703/12.6.2012 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού (διαδικασίας εκουσίας δικαιοδοσίας), με την οποία λύθηκε ο μεταξύ των διαδίκων πολιτικός γάμος τους και η οποία εκδόθηκε πριν τη μετοικεσία του τέκνου τους στη Γερμανία, έστω και αν δημοσιεύτηκε μετά την ισχύ του ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α ́ 51/12.3.2012, που τροποποίησε το άρθρο 1441 ΑΚ, βλ. άρθρο 3 § 2 του νόμου αυτού), προκύπτει από το διατακτικό της ότι επικύρωσε μόνο την ως άνω ιδιωτική συμφωνία μεταξύ των διαδίκων για τα ζητήματα επιμέλειας, διατροφής και επικοινωνίας του τέκνου τους και δεν ρύθμισε τίποτε το ίδιο (ώστε να δύναται να «τροποποιηθεί» η απόφασή του μεταγενέστερα, ως προς το σκέλος της επικύρωσης του ιδιωτικού συμφω- νητικού επιμέλειας και επικοινωνίας, βλ. εν προκειμένω και Π. Νικολόπουλου, Η εκτελεστότητα των συμφω- νιών των συζύγων εν όψει λύσης του γάμου με συναινετικό διαζύγιο, ΕφΑΔ 2015. 699).
Σημειώνεται, τέλος, ότι δεν προέκυψε ότι η δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου έχει γίνει –ρητώς ή κατ’ άλλο ανεπιφύλακτο τρόπο– αποδεκτή από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη της διαδικασίας [βλ. εν προκειμένω και τη ΜΠρΑθ 713/2015, ΕφΑΔ 2015. 905 = ΝοΒ 63(2015). 1745], δηλαδή κατά την ημερομηνία που επιλήφθηκε το παρόν Δικαστήριο από της καταθέσεως (και εν συνεχεία επιδόσεως) του σχετικού εισαγωγικού εγγράφου της δίκης, κατά τα άρθρα 12 § 3 περ. β ́ και 16 του ως άνω Κανονισμού, δοθέντος μάλιστα ότι ο ενάγων έχει ήδη συμμετάσχει στη δικαιοδοσία των Γερμανικών Δικαστηρίων και δη κατά την έκδοση της με αριθμό φακέλου […] 1036/2014 απόφασης του αρμοδίου Ειρηνοδικείου […] Γερμανίας, εκπροσωπούμενος από τους πληρεξούσιους Δικηγόρους του, κατόπιν αιτήσεως της εναγομένης, με την οποία είχε ζητήσει την αναστολή της επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο τους, από τις 8.12.2015, καθώς και κατά την έκδοση της με αριθμό φακέλου […] 1383/2015 απόφασης του ιδίου ως άνω Δικαστηρίου, εκπροσωπούμενος από τον εκεί πληρεξούσιο Δικηγόρο του, περί τροποποίησης της επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο του, όπως η επικοινωνία είχε οριστεί προσωρινά δυνάμει της με αριθ. 10453/2014 (μεταγενέστερης της μετοικεσίας του τέκνου) απόφασης του Δικαστηρίου αυτού, εκδοθείσας κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων [βλ. τις προσκομιζόμενες από την εναγομένη αποφάσεις του Ειρηνοδικείου (…) – σε νόμιμη μετάφραση από τη γερμανική γλώσσα– από τον (…), επίσημο ορκωτό διερμηνέα και μεταφραστή του Πρωτοδικείου (…) Γερμανίας, με αριθ. σχετικών εγγράφων 31 και 32, η ακρίβεια της οποίας –μετάφρα- σης– δεν αμφισβητήθηκε από τον ενάγοντα).
Τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ τους, λόγω της ιδιαίτερης δυσχέρειας της ερμηνείας των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν (άρθρο 179 ΚΠολΔ).