ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ:
ΜΠρΘεσ 2580/2020
Διαζύγιο: ο ισχυρισμός κλονισμός του γάμου τεκμαίρεται αμάχητα, όταν οι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση συνεχώς από δύο τουλάχιστον χρόνια· οι σύζυγοι μπορεί να βρίσκονται σε διάσταση ακόμη και αν εξακολουθούν να μένουν κάτω από την ίδια στέγη, εφόσον έχουν αποξενωθεί φυσικά και ψυχικά· η δήλωση του εναγομένου ότι δεν επιθυμεί τη λύση του γάμου δεν ασκεί επιρροή.
[…]
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα απόδειξης που εξετάστηκε νομότυπα, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από την ομολογία του εναγομένου ως προς την υπερδιετή διάρκεια της διάστασης της έγγαμης συμβίωσης, η οποία (ομολογία) λαμβάνεται υπόψη ελεύθερα σε συνδυασμό με τις άλλες αποδείξεις (άρθρο 597 παρ. 1 ΚΠολΔ) και από όλα τα έγγραφα, που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, αποδεικνύονται τα ακόλουθα: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, στις 24 Νοεμβρίου 1995 (βλ. ακριβές αντίγραφο της … ληξιαρχικής πράξης γάμου του Ληξίαρχου του Δήμου Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης) και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, […]. Από το γάμο τους αυτό απέκτησαν δύο δίδυμα τέκνα, τη Β. και τη X., γεννηθείσες στις 6.6.1997, οι οποίες έχουν ήδη ενηλικιωθεί. Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι οι διάδικοι, παρόλο που εξακολουθούν να μένουν κάτω από την ίδια στέγη […], βρίσκονται σε διάσταση ως σύζυγοι ήδη από το έτος 2008, όπως ιστορεί η ενάγουσα στο δικόγραφο της αγωγής της και δεν αμφισβητεί ο εναγόμενος, σε κάθε περίπτωση, δε, περισσότερο από δύο χρόνια μέχρι τη συζήτηση της κρινόμενης αγωγής, όπως συνομολογεί ο εναγόμενος. Ειδικότερα, οι διάδικοι έχουν αποξενωθεί φυσικώς και ψυχικώς μεταξύ τους, με τη θέληση να μην έχουν πλέον κοινωνία βίου οπωσδήποτε για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο ετών, το γεγονός, δε, ότι εξακολουθούν και διαμένουν στην ίδια κατοικία δεν ασκεί οποιαδήποτε επιρροή στην επελθούσα διάσταση της έγγαμης συμβίωσής τους, διότι η τυπική αυτή συγκατοίκηση επελέγη προς χάριν της ομαλής ανάπτυξης των τέκνων τους και του μη επηρεασμού τους με οποιονδήποτε τρόπο από την απομάκρυνση ενός από τους δύο από την ως άνω οικογενειακή στέγη. Ωστόσο, καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα τελούν μονίμως υπό καθεστώς χωρισμού «από τραπέζης και κοίτης» (βλ. σχετ. ΑΠ 825/2013 ΤΝΠ ΔΣΑ). Η απόφαση αυτή των διαδίκων είναι οριστική και δεν έχει γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια επανασύνδεσής τους έως και το χρόνο συζήτησης της αγωγής, ούτε υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσής τους στο μέλλον, καθώς καθένας εξ αυτών ζει αυτόνομα και ανεξάρτητα από τον άλλον. Η αδιάλειπτη υπερδιετής διάσταση της έγγαμης συμβίωσης μέχρι και τη συζήτηση της κρινόμενης αγωγής συνομολογείται από τον εναγόμενο με τις προτάσεις που κατέθεσε η πληρεξούσια δικηγόρος του, αλλά και με προφορική δήλωση της τελευταίας που καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά, της ομολογίας αυτής εκτιμώμενης ελεύθερα σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα (άρθρο 597 παρ. 1 ΚΠολΔ), η δε δήλωση του εναγομένου ότι δεν επιθυμεί τη λύση του γάμου του με την ενάγουσα ουδεμία έννομη επιρροή ασκεί στην υπόθεση αυτή. Επομένως, οι διάδικοι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση συνεχώς περισσότερο από δύο χρόνια μέχρι τη συζήτηση της κρινόμενης αγωγής, όπως η χρονική διάρκεια της διάστασης ισχύει ως αμάχητο τεκμήριο ισχυρού κλονισμού του γάμου και, συνεπώς, τεκμαίρεται αμάχητα ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης σχέσης τους.
[…]
[Οι σύζυγοι μπορεί να βρίσκονται σε διάσταση, αν απουσιάζει οποιοσδήποτε ψυχικός δεσμός που να τους συνδέει, ακόμη και αν αυτοί εξακολουθούν να συγκατοικούν κάτω από την ίδια στέγη σε καθεστώς συνοίκησης υπό ευρεία έννοια ή, σύμφωνα με άλλη διατύπωση, χωρισμού από τραπέζης και κοίτης (βλ. Απ. Γεωργιάδη, Οικογενειακό Δίκαιο, 22017, § 18 αρ. 39, Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο Ι, 72018, σελ. 352, ΑΠ 242/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1068/2014 ΧρΙΔ 2015/29, ΑΠ 590/2013 ΝοΒ 2013/1921 = 2168, ΑΠ 293/2011 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1256/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1325/2008 ΝΟΜΟΣ, ΜονΕφΔωδ 173/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜονΠρΘεσ 45/2016 Αρμ 2016/1507). Σύμφωνα με την ΟλΑΠ 20/1990 (ΕλλΔνη 1990/1604 = ΕΕΝ 1990/436 = ΝοΒ 1990/1341 = ΑρχΝ 1990/641), δεν αποκαθιστούν την έγγαμη συμβίωση συμπεριφορές των συζύγων που δεν αναιρούν τη σταθερή πρόθεση για διάσπαση του συζυγικού δεσμού, αλλά αποτελούν απλά και μόνο εκδήλωση ενδιαφέροντος, συνδρομής και αλληλεγγύης ή επιβάλλονται από οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους ή αποβλέπουν στην προστασία του ψυχισμού των παιδιών. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως συνομολόγησε και ο εναγόμενος, οι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση για χρονικό διάστημα που υπερβαίνει τη διετία και συγκατοικούν τυπικά χάριν της ομαλής ανάπτυξης των παιδιών τους.]
Πηγή: Sakkoulas Online