Μία απόφαση με πολύ μεγάλο νομικό αλλά και πραγματικό ενδιαφέρον εκδόθηκε πρόσφατα από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, κατόπιν αγωγής που κατατέθηκε από το γραφείο μας!!!
ΔΕΚΤΗ Η ΑΓΩΓΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΛΟΓΩ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΤΑ ΤΕΚΝΑ
Ο εντολέας μας προέβη στην άσκηση αγωγής, διεκδικώντας χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την αποστέρηση άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας με τα τέκνα του και τη στεναχώρια που υπέστη από το γεγονός αυτό. Πιο συγκεκριμένα, η εναγόμενη μητέρα, από την λύση του γάμου τους και εφεξής και ενώ είχανε ρυθμίσει δυνάμει ιδιωτικού συμφωνητικού το δικαίωμα επικοινωνίας του εντολέως μας, παραβίαζε διαρκώς το συμφωνητικό αυτό μη επιτρέποντας τα τέκνα της να επικοινωνούν μαζί του. Προς απόδειξη της παραβίασης αυτής προσκομίστηκαν ένορκες βεβαιώσεις, γραπτά μηνύματα, εξώδικες δηλώσεις, αλλά και έντυπα της Αστυνομίας, κατόπιν μελέτης των οποίων το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πράγματι η εναγόμενη παραβίασε κατάφωρα το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα του, ιδίως με την ενέργεια της να μετοικήσει μόνιμα στην Γερμανία μαζί με αυτά, εντελώς ξαφνικά. αυθαίρετα και απρόοπτα, ενημερώνοντας μόλις μία εβδομάδα πριν την αναχώρησή τους τον εντολέα μας, χωρίς ουδέποτε να τον ενημερώσει για τον τόπο και την διεύθυνση της διαμονής τους.
Ειδικότερα η απόφαση στο αιτιολογικό της σημείωσε ότι ο γονέας που έχει την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου έχει δικαίωμα καθορισμού του τόπου διαμονής του, στα πλαίσια του οποίου μπορεί να απομακρύνει το τέκνο από την Ελλάδα και να το εγκαταστήσει σε άλλη χώρα της επιλογής του. Ωστόσο, το δικαίωμα προσδιορισμού ή μεταβολής του τόπου διαμονής του τέκνου δεν πρέπει να ασκείται καταχρηστικώς, με αποκλειστικό σκοπό τη ματαίωση της επικοινωνίας. Ταυτόχρονα δέχθηκε ότι οι ισχυρισμοί της εναγόμενης πως η κίνησή της ήταν απολύτως δικαιολογημένη, λόγω της οικονομικής της επιβάρυνσης, από την μη καταβολή διατροφής εκ μέρους του ενάγοντος πατέρα, και άρα η μη εκπλήρωση ενός ή περισσότερων εκ των όρων του ιδιωτικού συμφωνητικού που υπέγραψαν οι πρώην σύζυγοι από ενός των συμβαλλομένων, δεν δικαιολογεί την απάντηση ή αντίδραση του έτερου μέρους και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει στη παραβίαση άλλου όρου από τον έτερο συμβαλλόμενο, ως μέσου πίεσης προς συμμόρφωση, πολλώ δε μάλλον στην αυτόματη αποδέσμευση του άλλου συμβαλλόμενου από τη συμφωνία και στην αυθαίρετη πράξη και βούληση.
Ιδιαίτερα κρίσιμο, λοιπόν, στο σημείο αυτό είναι ότι το Δικαστήριο δέχτηκε πως ακόμη και εάν ο ένας γονέας παραβιάζει τις υποχρεώσεις του, αυτό δεν δικαιολογεί τον έτερο γονέα, ώστε να του στερεί τα δικαιώματά του τιμωρητικά. Αυτό είναι κάτι που θα κριθεί από τους αρμόδιους Δικαστές και δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να λαμβάνει τον νόμο στα χέρια του και να αποφασίζει αυθαίρετα παραβιάζοντας κάθε δικαίωμα άλλου πολίτη. Με την ίδια λογική θα μπορούσε κανείς να πει ότι επειδή μου έκλεψες το ρολόι θα σου κλέψω και εγώ το δικό σου. Είναι φανερό ότι κάτι τέτοιο δεν αρμόζει σε μία ευνομούμενη κοινωνία πολιτών, ειδάλλως θα οδηγούμασταν στο απόλυτο χάος. Συνεπώς όποιος παραβιάζει δικαίωμα άλλου ανθρώπου καταχρηστικά και υπερβαίνοντας την αρχή της αναλογικότητας, καλείται να αντιμετωπίσει και τις ανάλογες συνέπειες των πράξεών του.
Επίσης, η μεταβολή του τόπου διαμονής των τέκνων θα πρέπει να σταθμίζεται κάθε φορά με τις δυσμενείς επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η διακοπή της επικοινωνίας με τον άλλο γονέα και να υποχωρεί έναντι αυτής, όταν η αναγκαιότητα της ενδεχόμενης προσωρινής ή διαρκούς αλλαγής του τόπου διαμονής ή τα πλεονεκτήματα που αυτή συνεπάγεται δεν ανταποκρίνονται προς το πραγματικό συμφέρον του τέκνου, διαφορετικά συντρέχει ενδεχομένως περίπτωση κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, που επισύρει τις συνέπειες των άρθρων 1532 και 1533 ΑΚ ή δικαιολογεί διαφορετική ρύθμιση της γονικής μέριμνας κατά το άρθρο 1536 ΑΚ λόγω μεταβολής των συνθηκών.
Στην προκείμενη όπως δέχτηκε η απόφαση, δεν ήταν εφικτό να συνεχιστεί η ακώλυτη επικοινωνία του ενάγοντος πατέρα με τις θυγατέρες του προς εξασφάλιση της ομαλής ψυχοσωματικής τους ανάπτυξης, που επιβάλλει την εξασφάλιση ακώλυτης επικοινωνίας και με τον γονέα με τον οποίο δε διαμένει. Όπως αποδείχθηκε, ουδόλως υπήρχε καλή διάθεση και συνεργασία εκ μέρους της εναγόμενης μητέρας, χαρακτηριστικά τα οποία είναι προϋποθέσεις απολύτως απαραίτητες προκειμένου το ανήλικο τέκνο να σφυρηλατήσει ισχυρούς δεσμούς και με τον μη έχοντα την επιμέλεια ενάγοντα – πατέρα, δεσμοί που και κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας είναι ιδιαίτερα σημαντικοί για την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, τη συναισθηματική και ψυχική της ισορροπία και τη γενικότερη θετική μελλοντική του εξέλιξη. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει δικαίωμα να επικοινωνεί με αυτό κατά τρόπο που συμβάλει στην ομαλή ανάπτυξή του, δικαίωμα το οποίο συνδέεται άρρηκτα και με την προσωπικότητά του. Ταυτόχρονα και ο έτερος γονέας έχει το δικαίωμα να μεριμνήσει και για τον τόπο διαμονής του τέκνου του, ακόμη και μεταβαίνοντας σε έτερη χωρά, εφόσον όμως διασφαλίζεται αποτελεσματικά το δικαίωμα του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. Εάν το δικαίωμα αυτό ασκείται καταχρηστικά υπαιτίως, τότε πληρούνται οι διατάξεις του νόμου, ώστε να δικαιούται ο θιγόμενος γονέας χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που έχει υποστεί συνεπεία της θλίψης και της στεναχώριας του από την παρακώλυση της επικοινωνίας του με τα τέκνα του.
Συνεπώς, σύμφωνα και με όσα αποδείχθηκαν, το Δικαστήριο κατέληξε στο εξής, το οποίο παρατίθεται αυτούσιο λόγω της σπουδαιότητας του:
«Ανεξάρτητα δε από την ύπαρξη ή μη γέννησης δικαιώματος του ενάγοντος να ζητήσει μεταρρύθμιση της προηγηθείσας απόφασης ως προς την ανάθεση επιμέλειας λόγω κακής άσκησης γονικής μέριμνας εκ μέρους της εναγόμενης, η παραπάνω συμπεριφορά της τελευταίας κρίνεται καταχρηστική και συνεπώς αδικοπρακτική, γεννηθείσας της αξίωσης του ενάγοντος πατέρα να αξιώσει χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από τη στέρηση άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας με τα τέκνα του και τη στεναχώρια που υπέστη από το γεγονός αυτό, γεγονός που άλλωστε καταθέτει στην ένορκη βεβαίωση του ο …, φιλικό πρόσωπο του ενάγοντα. Συνεπεία αυτών, προσβάλλεται παράνομα η προσωπικότητα του ενάγοντος, στην έκφανση της ακώλυτης επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο του. Ενόψει των ανωτέρω και λαμβανομένων υπόψη του βαθμού ευθύνης της εναγόμενης, όπως αυτός ανακύπτει από τα παραπάνω περιστατικά, του είδους της προσβολής, των συνθηκών τέλεσης της αδικοπραξίας, όπως εκτενώς αναπτύχθηκαν ανωτέρω, της εκτάσεως της βλάβης του ενάγοντος, της περιουσιακής, κοινωνικής και προσωπικής κατάστασης των διαδίκων μερών, αλλά και της στενοχώριας και της ταλαιπωρίας που υπέστη ο ενάγων από το γεγονός ότι στερείται την επικοινωνία με το ανήλικο τέκνο του από τον Αύγουστο του 2020, το Δικαστήριο κρίνει, ότι αφενός μεν θα πρέπει η εναγόμενη να μην επαναλάβει την συμπεριφορά της αυτή στο μέλλον, αφετέρου δε εφαρμοζόμενης της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας (άρθρα 2 παρ.1 και 25 Συντάγματος), ότι για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης θα πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγόμενης να καταβάλει σε αυτόν το ποσό των δέκα χιλιάδων ευρώ (10.000) €.»
Σημειωτέον επίσης ότι η παρούσα απόφαση, υποχρέωσε την εναγόμενη μητέρα, παρότι έχει μετοικήσει στην Γερμανία, να συμβάλει στην επικοινωνία του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο του κατά τα οριζόμενα στο ιδιωτικό συμφωνητικό που είχαν εξαρχής συντάξει.
——————————
Το κείμενο της απόφασης παρατίθεται παρακάτω:
Αριθμός απόφασης: 2530/2024
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ-ΤΜΗΜΑ ΕΝΟΧΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές Κατέρη Βασίλειο, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Ρωμανίδου Νάντια, Πρωτοδίκη, Ραφαήλ Εμμανουήλ Πάρεδρο-Εισηγητή, και από τη Γραμματέα, Χαλουλά Αναστασία.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 21 Φεβρουαρίου 2023, για να δικάσει την με αριθμό κατάθεσης
ΓΑΚ: …. και ΕΑΚ: ….. αγωγή, μεταξύ των:
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: …… , ο οποίος προκατέθεσε νομότυπα και εμπρόθεσμα έγγραφες προτάσεις δια της πληρεξούσιας δικηγόρου του Καψάλη Ειρήνης (Α.Μ.Δ.Σ.Θ. 9115), κατ’ άρθρο 237 παρ. 1 εδ. α ́ ΚΠολΔ, δυνάμει του από 23-08-2022 δικαστικού πληρεξουσίου, περί παροχής πληρεξουσιότητας, κατά τα άρθρα 96 παρ. 1 και 237 παρ. 1 εδ. β ́ ΚΠολΔ, με βεβαίωση επ’ αυτής του γνησίου της υπογραφής του ενάγοντα και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: ….
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 01-03-2022 αγωγή του, με αντικείμενο την άρση προσβολής της προσωπικότητάς του, καθώς και την επιδίκαση χρηματικής αποζημίωσης για την ηθική βλάβη που υπέστη, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο με αριθμό ….
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται παραπάνω και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Σύμφωνα με το άρθρο 57 Α.Κ., όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του, έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες δεν αποκλείεται. Από την διάταξη αυτή και του άρθρου 58, σε συνδυασμό με το άρθρο 914 του Α.Κ., προκύπτει ότι επί της προσβολής αυτής ο νόμος καθιερώνει αντικειμενική ευθύνη του προσβαλόντος, μόνο ως προς την αξίωση για την άρση της προσβολής, ενώ για την αξίωση αποζημιώσεως απαιτεί και το στοιχείο της υπαιτιότητας. Από αυτό ακολουθεί ότι με την εν συνεχεία διάταξη του άρθρου 59 Α.Κ., κατά την οποία «στις περιπτώσεις των δύο προηγουμένων άρθρων το δικαστήριο με την απόφασή του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση συνίσταται σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα ή σε οτιδήποτε επιβάλλεται από τις περιστάσεις. Η ικανοποίηση για την ηθική βλάβη παρέχεται μόνον όταν συντρέχει το στοιχείο της υπαιτιότητας, το οποίο και ρητώς μνημονεύεται στην προαναφερθείσα διάταξη. Έτσι οι όροι της ως άνω παροχής εξομοιούνται προς εκείνους της αποζημίωσης (ΑΠ 167/2000, Δ/νη 41. 773). Προϋποθέσεις λοιπόν για την εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων των άρθρων 57, 59 ΑΚ είναι α) προσβολή του πιο πάνω δικαιώματος, β) η προσβολή να είναι παράνομη και τέτοια είναι όταν υπάρχει διάταξη που απαγορεύει τη συγκεκριμένη πράξη, αδιάφορα αν η απαγόρευση βρίσκεται στο αστικό ή το ποινικό δίκαιο ή σε άλλους κανόνες δημοσίου δικαίου ή και ειδικούς νόμους (βλ. ΑΠ 835/1972 ΝοΒ 21. 205, E.A. 10504/1986 EX.Avη 28. 135, E.A. 6338/1981 NoB 29 .1412). Για την επιδίκαση χρηματικής ικανοποιήσεως απαιτείται και πταίσμα εκείνου από τον οποίο προέρχεται η προσβολή (βλ. ΑΠ 849/85 ΝοΒ 34. 836) και ειδικότερα για την επιδίκαση της χρηματικής ικανοποιήσεως κατά το άρθρο 59 ΑΚ απαιτείται η προκαλούμενη από την προσβολή ηθική βλάβη να είναι σημαντική. (βλ. Α. Γεωργιάδη – Μ. Σταθόπουλου Αστ. Κωδ. αρθρ. 59, παρ. 8, Ερμ.ΑΚ αρθρ. 59 εδ. 10, Ε.Α. 10504/1986, ο.π., Ε.Α. 12154/1990 Ελλην. Δνη 32. 1673). Κατά συνέπεια από τις διατάξεις αυτές σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 299, 914 και 932 ΑΚ προκύπτει κατά τρόπο σαφή ότι τότε μόνο μπορεί να ζητηθεί από κάποιον χρηματική ικανοποίηση λόγω προσβολής της προσωπικότητάς του, όταν αυτός προσβάλλεται στην προσωπικότητά του με παράνομη και υπαίτια πράξη, που συνιστά δηλαδή αδικοπραξία και προξενεί ηθική βλάβη (βλ. ΑΠ 835/1972 ΝοΒ 21. 205, ΕΑ 1019/1980 ΝοΒ 28. 1534, Εφ. Αθ. 401/1986 Ελ.Δνη 27. 508, ΑΠ 191/1990 ΝοΒ 39. 78). Επίσης ένα από τα αγαθά που απαρτίζουν την προσωπικότητα είναι η ψυχική υγεία και ο συναισθηματικός κόσμος, ο οποίος μπορεί να προσβληθεί και με παράνομη πράξη που στρέφεται κατά προσώπου διαφορετικού, με το οποίο ο συναισθανθείς τη θλίψη ή τον πόνο συνδέεται στενά (βλ. ΕφΛαρ. 62/2005, ΕλλΔνη 2005 . 1536).
Κατά το άρθρο 1518 §1 ΑΚ η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευσή του, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του, ενώ κατά το άρθρο 1520 § 1 του ίδιου Κώδικα ο γονέας, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας με αυτό. Επιπλέον, στο άρθρο 5 της Διεθνούς Σύμβασης της Χάγης της 25.10.1980, η οποία κυρώθηκε με το ν.2102/1992, ορίζεται ότι κατά την έννοια της παρούσας σύμβασης: α) το «δικαίωμα επιμέλειας» περιλαμβάνει το δικαίωμα που αφορά στη μέριμνα για το πρόσωπο του παιδιού, και ιδίως το δικαίωμα καθορισμού του τόπου διαμονής του, β) το «δικαίωμα επικοινωνίας» περιλαμβάνει το δικαίωμα να μεταφέρει κάποιος το παιδί για ορισμένο χρονικό διάστημα σε τόπο άλλο από τον τόπο της συνήθους διαμονής του. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι ο γονέας, στον οποίο έχει ανατεθεί, έστω και προσωρινά, η επιμέλεια του προσώπου του ανήλικου τέκνου, έχει δικαίωμα καθορισμού του τόπου διαμονής του, στα πλαίσια του οποίου μπορεί να απομακρύνει το τέκνο από την Ελλάδα και να το εγκαταστήσει σε άλλη χώρα της επιλογής του. Στην περίπτωση αυτή ο άλλος γονέας έχει δικαίωμα, στα πλαίσια της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας με το τέκνο, να το μεταφέρει στην Ελλάδα (όπου είναι ο τόπος της δικής του διαμονής) για ορισμένο χρονικό διάστημα, η διάρκεια του οποίου θα ορισθεί από το δικαστήριο με τη δικαστική απόφαση που ρυθμίζει την άσκηση του δικαιώματος της προσωπικής επικοινωνίας (ΓνωμΕισΑΠ 1/1999 ΝοΒ 48. 272). Ωστόσο, το δικαίωμα προσδιορισμού ή μεταβολής του τόπου διαμονής του τέκνου δεν πρέπει να ασκείται καταχρηστικώς, με αποκλειστικό σκοπό τη ματαίωση της επικοινωνίας, διότι διαφορετικά συντρέχει ενδεχομένως περίπτωση κακή άσκηση της γονικής μέριμνας (άρθρα 1532-1533 ΑΚ). Επίσης, θα πρέπει να σταθμίζεται κάθε φορά με τις δυσμενείς επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η διακοπή της επικοινωνίας με τον άλλο γονέα και να υποχωρεί έναντι αυτής, όταν η αναγκαιότητα της ενδεχόμενης προσωρινής ή διαρκούς αλλαγής του τόπου διαμονής ή τα πλεονεκτήματα που αυτή συνεπάγεται δεν ανταποκρίνονται προς το πραγματικό συμφέρον του τέκνου, διαφορετικά συντρέχει ενδεχομένως περίπτωση κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, που επισύρει τις συνέπειες των άρθρων 1532 και 1533 ΑΚ ή δικαιολογεί διαφορετική ρύθμιση της γονικής μέριμνας κατά το άρθρο 1536 ΑΚ λόγω μεταβολής των συνθηκών (βλ. Θ. Πουλιάδη, σε: Ερμηνεία Αστικού Κώδικα Γεωργιάδη / Σταθόπουλου, άρθρο 1520, αρ. 64 επ., ΕφΘεσ 1324/2001, Αρμ. 2003. 1442, ΜΠρΑθ. 1028/2011 ΕλΔνη 2012. 253). Επομένως, η μεταφορά του τέκνου στο εξωτερικό από τον γονέα που έχει την επιμέλειά του μπορεί να θεμελιώσει δικαίωμα του άλλου γονέα να ζητήσει την αφαίρεση της επιμέλειας και την ανάθεσή της σε αυτόν στα πλαίσια του συμφέροντος του τέκνου και όχι την απαγόρευση της απομάκρυνσής του από τον γονέα που έχει την επιμέλειά του, αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην πραγματικότητα σε απαγόρευση εξόδου από τη χώρα του γονέα, που έχει την επιμέλεια, η οποία δεν επιτρέπεται κατά το άρθρο 5 του Συντάγματος και το άρθρο 12 του Διεθνούς Συμφώνου της Νέας Υόρκης, που κυρώθηκε με τον ν. 2462/1997 (ΜΠρΑθ. 1820/2009 ΧρΙΔ 2009. 512, ΜονΠρΣπαρτ. 23/2017 δημοσίευση σε ΤΝΠ Νόμος).
ΙΙ. Α. Στην προκειμένη περίπτωση με την υπό κρίση αγωγή του ο ενάγων εκθέτει ότι τέλεσε με την εναγόμενη θρησκευτικό γάμο την ….., από τον οποίο απέκτησαν
δύο τέκνα, …. και ήδη ενήλικη κατά το χρόνο συζήτησης της υπόθεσης, καθώς και την …., ακόμη ανήλικη. Ότι ο έγγαμος βίος του με την εναγόμενη δεν εξελίχθηκε ομαλά με αποτέλεσμα vα αποφασίσουν την λύση αυτού με συναινετικό τρόπο. Ότι για τον λόγο αυτό συνέταξαν την με αριθμό …… πράξη ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης …….. με την οποία προβλέφθηκε εκτός από την λύση του μεταξύ τους γάμου και η ρύθμιση της επιμέλειας, διατροφής και επικοινωνίας του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα του. Ότι με την ανωτέρω πράξη ειδικότερα συμφωνήθηκε ότι η εναγόμενη θα παραμείνει στην μέχρι πρότινος κατοικία του ζευγαριού στο …. με τα δύο ανήλικα τέκνα, ενώ ο ενάγων θα επικοινωνούσε με τα τέκνα του σύμφωνα με το πρόγραμμα που κατάρτισαν και συμφώνησαν από κοινού οι πρώην σύζυγοι. Ότι παρά τη σύναψη της ανωτέρω συμφωνίας, η εναγόμενη δημιουργούσε προβλήματα στην ομαλή επικοινωνία του πατέρα με τα τέκνα του με στόχο την ουσιαστική διακοπή των σχέσεων του ενάγοντος με τα παιδιά του. Ότι η περίοδος από την σύναψη της συμφωνίας για την ρύθμισης της επικοινωνίας μέχρι τον Αύγουστο του έτους 2020 κύλισε με συνεχείς αντεγκλήσεις μεταξύ των δύο διαδίκων – συζύγων για την μη ορθή τήρηση των όρων της επικοινωνίας. Ότι τον Αύγουστο του έτους 2020 η εναγόμενη αποφάσισε μονομερώς να μετακομίσει στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας μαζί με τα τέκνα της χωρίς να ενημερώσει ούτε εξασφαλίσει την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη του ενάγοντος πατέρα με αποτέλεσμα να διακοπεί εντελώς η μεταξύ τους επικοινωνία ή να καταστεί αυτή εξαιρετικά δυσχερής. Ότι μετά το γεγονός αυτό ο ενάγων και καθώς όλες οι προσπάθειες του για αποκατάσταση της επικοινωνίας με τα τέκνα του έπεσαν στο κενό, απευθύνθηκε προς το Αστυνομικό Τμήμα …. Θεσσαλονίκης προκειμένου να υποβάλλει μήνυση κατά της εναγόμενης. Ότι η συμπεριφορά της εναγόμενης, που αδικαιολόγητα παρεμποδίζει την επικοινωνία πατέρα και τέκνων, συνιστά μεταξύ άλλων περίπτωση καταχρηστικής άσκησης της γονικής μέριμνας που ουσιαστικά θίγει την προσωπικότητά του, αφού προσβάλλει την υπόσταση του ως γονέα, έκφανση της οποίας είναι και η προσωπική κατεξοχήν επαφή του γονέα με το τέκνο του προκειμένου να αναπτυχθεί μεταξύ τους υγιής οικογενειακός δεσμός. Βάσει του ανωτέρω ιστορικού, ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η αγωγή του, να αρθεί η προσβολή της προσωπικότητάς του και να μην επαναληφθεί στο μέλλον, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να επιτρέπει ανεμπόδιστα αλλά και να διευκολύνει στο εξής την επικοινωνία του με τις δύο κόρες του κατά τα ειδικότερα προβλεπόμενα στην υπ’ αριθμό …. πράξη, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλλει το ποσό των (19.680) €, που αντιστοιχεί στις τελεσθείσες από μέρους της παραβιάσεις της επικοινωνίας (246 παραβιάσεις σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ενάγοντος), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί τέλος η εναγόμενη στη δικαστική του δαπάνη.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η από 01-03-2022, αγωγή ασκήθηκε παραδεκτά, κατ’ άρθρο 215 παρ. 1 και 2 του ΚΠολΔ, δια της εμπρόθεσμης επίδοσης της στην εναγόμενη μέσω του κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, αφού η εναγόμενη είναι μόνιμη κάτοικος εξωτερικού (βλ. την υπ’ αριθ. …. έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Θεσσαλονίκης, με έδρα το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, ….), για το αντικείμενο της οποίας έχει καταβληθεί το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ. από 02-09-2022 απόδειξη καταβολής με αριθμό συναλλαγής .. απόδειξη καταβολής της Τράπεζας …, για το με κωδικό … e-παράβολο) παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του δικαστηρίου τούτου, που είναι αρμόδιο καθ’ ύλην και κατά τόπο (άρθρ. 7, 8, 9, 10, 14, 18, 22 ΚΠολΔ) κατά την τακτική διαδικασία (άρθρ. 215, 226, 233, 237 επ. ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με τον ν. 4335/2015) για το δε παραδεκτό της συζήτησής της προσκομίζεται, κατ’ άρθρο 3 παρ. 2 του ν. 4640/2019, το από 22-02-2022 έγγραφο (βλ. σχετικό 15 του ενάγοντος) περί ενημέρωσης του ενάγοντος για τη δυνατότητα επίλυσης διαφοράς με διαμεσολάβηση, όπως και το από 20-05-2022 πρακτικό περάτωσης υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας διαμεσολάβησης, κατ’ άρθρο 7 παρ. 4 του ν. 4640/2019, ενώπιον του διαμεσολαβητή, Λασθιωτάκη Γεωργίου (βλ. σχετικό 2ο του ενάγοντος). Πρέπει επίσης να γίνει μνεία στο σημείο αυτό ότι αφενός μεν αναφορικά με τη διατύπωση του αιτήματος περί άρσης της προσβολής, πρέπει να γίνει η ακόλουθη διάκριση αναφορικά με τη νομιμότητά του, καθώς η επικαλούμενη βλάβη από ενέργειες της εναγόμενης έχει ήδη επέλθει, δεν μπορεί να αρθεί με μέλλουσα ενέργεια, πρόκειται δηλαδή για παρελθούσες και όχι παρούσες προσβολές, δεν νοείται πλέον κατ’ ακριβολογία άρση της προσβολής, ωστόσο είναι δυνατή η εξέταση του αιτήματος για μη επανάληψη της προσβολής στο μέλλον, αφετέρου δε το αίτημα για να υποχρεωθεί η εναγόμενη να επιτρέπει ανεμπόδιστα την επικοινωνία στον ενάγοντα πατέρα και των δύο τέκνων τους είναι, όσον αφορά την κόρη …, απορριπτέο ως μη νόμιμο, λόγω της ενηλικίωσης του τέκνου ήδη κατά το χρόνο συζήτησης της υπό κρίση αγωγής. Τέλος, είναι επαρκώς ορισμένη καθότι περιγράφονται σ’ αυτήν οι κινήσεις της εναγόμενης να εγκατασταθεί στο εξωτερικό μαζί με τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων, δίχως να ενημερώσει τον εναγόμενο περί της πρόθεσης αυτής, και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 59, 281, 299, 330, 914, 932, 1520, 1532 ΑΚ, 70, 176, 191 παρ.2 ΚΠολΔ. Επομένως, θα πρέπει, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, να εξεταστεί ως προς την ουσιαστική βασιμότητα της.
Β. Κατά το άρθρο 281 ΑΚ, η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, το δικαίωμα θεωρείται ότι ασκείται καταχρηστικά, όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου, που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, ή οι περιστάσεις που μεσολάβησαν, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν τη γένεση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή τη μεταγενέστερη άσκησή του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου. Τούτο συμβαίνει, ιδίως, όταν από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο, και μάλιστα ευλόγως, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του. Μόνη δε η αδράνεια του δικαιούχου ή του δικαιοπαρόχου του για μακρό χρόνο και πάντως μικρότερο απ’ αυτόν της παραγραφής, δεν αρκεί για να καταστήσει καταχρηστική την μετέπειτα άσκηση του δικαιώματος, ακόμη και όταν δημιούργησε στον οφειλέτη την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα ή ότι δεν πρόκειται πλέον να ασκηθεί, αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπλέον ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, προερχόμενες κυρίως από τη συμπεριφορά των μερών και σε αιτιώδη μεταξύ τους συνάφεια ευρισκόμενες, με βάση τις οποίες, καθώς και την αδράνεια του δικαιούχου, η μεταγενέστερη άσκηση του δικαιώματος, που τείνει σε ανατροπή της κατάστασης, που δημιουργήθηκε υπό τις παραπάνω ειδικές συνθήκες και περιστάσεις και διατηρήθηκε για μακρό χρόνο, να εξέρχεται των ορίων που επιβάλλει η διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ. Δεν είναι πάντως απαραίτητο η επιχειρούμενη από το δικαιούχο ανατροπή της διαμορφωμένης αυτής κατάστασης να προκαλεί αφόρητες ή δυσβάστακτες συνέπειες στον οφειλέτη, αλλά αρκεί να έχει και απλώς δυσμενείς επιπτώσεις στα συμφέροντά του (ΟλΑΠ 2/2019 ΧΡΙΔ 2019. 504). Η ανωτέρω διάταξη, όμως, έχει εφαρμογή, όταν πρόκειται περί ασκήσεως του δικαιώματος από τον δικαιούχο του, ενώ δεν έχει εφαρμογή, όταν ο διάδικος αρνείται, απλά ή αιτιολογημένα, να δεχθεί την ύπαρξη ή άσκηση δικαιώματος του αντιδίκου του (ΑΠ 474/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Η εναγόμενη, με τις νομοτύπως κατατεθειμένες προτάσεις της αρνείται αιτιολογημένα την ιστορική βάση της αγωγής και επιπλέον διατείνεται ότι ο ενάγων καταχρηστικά ασκεί την υπό κρίση αγωγή του, καθώς επιχειρεί να κατασκευάσει μια διαφορετική από την πραγματικότητα εικόνα της εναγόμενης, ότι ο ίδιος δεν την στήριξε οικονομικά μετά το διαζύγιό τους και ότι επικοινωνούσε με τα παιδιά του μετά τη διάρρηξη των σχέσεων τους αραιά και κατά το δοκούν, προσαρμόζοντας τις ανάγκες των τέκνων του για επικοινωνία με τον πατέρα τους στα ωράρια εργασίας του και των εν γένει υποχρεώσεων του. Με τέτοιο, όμως, περιεχόμενο η ανωτέρω ένσταση, η οποία επιχειρείται να θεμελιωθεί στη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, είναι, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη υπό στοιχείο (Β) μείζονα σκέψη της παρούσας, απορριπτέα ως μη νόμιμη, καθόσον και αληθή υποτιθέμενα τα ως άνω επικαλούμενα για τη θεμελίωσή της πραγματικά περιστατικά δεν καθιστούν την άσκηση του ένδικου δικαιώματος προφανώς αντίθετη στα αντικειμενικά όρια της καλής πίστης ή των χρηστών ηθών ή του κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος, που θέτει η διάταξη του προαναφερθέντος άρθρου 281 ΑΚ, και επιπλέον, τα λοιπά πραγματικά περιστατικά που επικαλείται η εναγόμενη για τη θεμελίωση της, και αληθή υποτιθέμενα, δεν συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος αλλά άρνηση της αγωγής.
ΙΙ. Από την εκτίμηση των υπ’ αριθμό …… ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων … που λήφθηκαν ενώπιον της συμβολαιογράφου … τις οποίες προσκομίζει ο ενάγων κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της εναγόμενης, όπως προκύπτει από την με αριθμό … έκθεση επίδοση της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα το το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, …, καθώς και της με αριθμό … ένορκης βεβαίωσης της μάρτυρα .., η οποία λήφθηκε ενώπιον του Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης … την οποία ομοίως προσκομίζει ο ενάγων κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της εναγόμενης, όπως προκύπτει από την με αριθμό … έκθεση επίδοση της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, .., από την με αριθμό ..ένορκη βεβαίωση των μαρτύρων .. που λήφθηκε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης .., την οποία προσκομίζει μετ’ επικλήσεως η εναγόμενη κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης του ενάγοντος, όπως προκύπτει από την με αριθμό .. έκθεση επίδοση του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης .., από τις ομολογίες των διαδίκων, όπως ειδικώς και περιοριστικά αναφέρονται κατωτέρω, σε συνδυασμό με όλα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν οι διάδικοι σε ορισμένα εκ των οποίων γίνεται ειδική μνεία κατωτέρω, δίχως, όμως, να παραλείπεται κανένα ως προς την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων τέλεσε με την εναγόμενη νόμιμο θρησκευτικό γάμο στις .., κατά τους τύπους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στον Ι… Από τον γάμο τους αυτό απέκτησαν δύο (2) τέκνα,… . Ωστόσο η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και με κοινή τους συμφωνία αποφάσισαν να λύσουν οριστικά το γάμο τους με συναινετικό διαζύγιο, το οποίο εκδόθηκε δυνάμει της υπ’ αριθ. .. Πράξης συναινετικής λύσης γάμου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης …, που καταχωρήθηκε στο αρμόδιο ληξιαρχείο στις 16-03-2018. Παράλληλα, με την ίδια αυτή πράξη, ρύθμισαν και τα θέματα της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων τους, την επικοινωνία του πατέρα μαζί τους, καθώς και το ποσό της μηνιαίας διατροφής που θα κατέβαλε ο ενάγων για τα τέκνα του. Ειδικότερα, όσον αφορά το ζήτημα της γονικής μέριμνας, αυτή συμφωνήθηκε ότι θα ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς, ενώ την επιμέλεια θα ασκούσε αποκλειστικά η εναγόμενη, η οποία θα διέμενα με τα ανήλικα τέκνα της στην μέχρι πρότινος οικογενειακή εστία που βρίσκεται στο … Θεσσαλονίκης, επί της οδού .., από την οποία αποχώρησε μετά την υπογραφή της πράξης ο ενάγων πατέρας. Όσον αφορά το ζήτημα της μηνιαίας διατροφής, αυτή συμφωνήθηκε να ανέρχεται στο ποσό των διακοσίων εβδομήντα (270) ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών, που θα εκκινούσε από το μήνα Μάρτιο του έτους 2018, ενώ παράλληλα ρυθμίστηκε και το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα κι εδώ ενάγοντα με τα ανήλικα τέκνα του, ως εξής: «..α) Κάθε Τρίτη και Πέμπτη, από 18.00 απογευματινή μέχρι 20.00 απογευματινή, με τη δυνατότητα μεταβολής των ανωτέρω ωρών ανάλογα με τις μαθητικές ανάγκες των τέκνων, β) Κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο εκάστου μηνάς, από το Σάββατο 10.00 π.μ. έως την Κυριακή 20.00 μ.μ., γ) Κατά τη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων, κατά μεν τα μονά έτη από 17:00 απογευματινή της 24ης Δεκεμβρίου έως την 17:00 απογευματινή της 30ης Δεκεμβρίου, κατά δε τα ζυγά έτη από την 17:00 απογευματινή της 31ης Δεκεμβρίου μέχρι την 17:00 απογευματινή της 7ης Ιανουάριου, δ) Κατά τη διάρκεια των εορτών του Πάσχα, κατά μεν τα μονά έτη από την 11:00 πρωινή του Σαββάτου του Λαζάρου έως την 17:00 απογευματινή της Δευτέρας της Διακαινησίμου, κατά δε τα ζυγά έτη από την 11:00 πρωινή της Δευτέρας της Διακαινησίμου μέχρι την 17:00 απογευματινή της Κυριακής του Θωμά, ε) Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, ο πατέρας δικαιούται να παραλαμβάνει τα ανήλικα τέκνα για δεκαπέντε (15) ημέρες μέσα στον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, κατόπιν συνεννόησης με την μητέρα. Ο πατέρας θα παραλαμβάνει τα τέκνα στην είσοδο της ανωτέρω κατοικίας της μητέρας και θα τα παραδίδει και πάλι εκεί, τις ως άνω ημέρες και ώρες. Επίσης, ο πρώτος εξ’ ημών πατέρας θα δύναται να επικοινωνεί τηλεφωνικά με τα ανήλικα τέκνα του καθημερινά, χωρίς η δεύτερη εξ’ ημών μητέρα τους να δημιουργεί προβλήματα στην επικοινωνία». Παρά τους ως άνω συμφωνηθέντες όρους, η εναγόμενη κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντα που δεν δύνανται, ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων, να επιβεβαιωθούν, δεν τηρήθηκαν, με αποτέλεσμα ο ενάγων να αποστείλει στις 21-08-2018, εξώδικη διαμαρτυρία, δυνάμει της οποίας την καλούσε να συμμορφωθεί με τους όρους της νόμιμης συμφωνίας τους, η οποία της επιδόθηκε νόμιμα, όπως αποδεικνύεται από την υπ’ αριθ. … έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, … Η εναγόμενη απάντησε στην ως άνω εξώδικη διαμαρτυρία, με την από 03-09-2018 εξώδικη απάντησή της που υπογράφει ο πληρεξούσιος δικηγόρος της χωρίς ωστόσο επί της ουσίας να απαντά στις αιτιάσεις του ενάγοντος για την παρεμβολή δυσχερειών κατά την τηλεφωνική του επικοινωνία με τις κόρες του αναφέροντας μόνο ότι οι ίδιες έχουν κινητό τηλέφωνο που τους προμήθευσε ο ίδιος κατόπιν επιθυμίας τους, ώστε να δύναται να επικοινωνεί απευθείας με εκείνες. Ωστόσο, κρίνεται πιο πειστική η εκδοχή του ενάγοντα πατέρα ότι πράγματι η εναγόμενη μητέρα τους ασκούσε έλεγχο στην επικοινωνία με των τέκνων με τον πατέρα, καθώς και στην οποιαδήποτε επαφή τους καθώς από την ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων που ο ενάγων προσκομίζει (βλ. σχετικά 12 και 12β του ενάγοντος) από τις 14-09-2019 έως και τις 30-08-2021, προκύπτει ότι τα τέκνα ανέμεναν σαφώς οδηγίες και την άδεια από την μητέρα τους προκειμένου να επικοινωνήσουν ή και να συναντηθούν ακόμη με τον πατέρα τους. Συγκεκριμένα στις 14- 09-2019 η κόρη του .. αναφέρει ότι για να βρεθούν απαιτείται ο πατέρας να ενημερώσει προηγουμένως να μιλήσει με την μητέρα τους «ναι, αλλά πάρε την μαμά πρώτα», «ναι, άμα στείλεις από πιο πριν μήνυμα στη μαμά», «γεια σου μπαμπά, όταν θες να μας βλέπεις πρέπει πρώτα να παίρνεις τηλέφωνο τη μαμά», ενώ στη συνέχεια εμφανίζεται πληθώρα μηνυμάτων και τηλεφωνικών κλήσεων του πατέρα προς τα τέκνα του, χωρίς να λαμβάνει την οποιαδήποτε απάντηση. Όπως προκύπτει από τις εκατέρωθεν εξώδικες διαμαρτυρίες, μεταξύ των πρώην συζύγων, μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους, η επικοινωνία μεταξύ τους, ειδικά όσον αφορά τα ζητήματα των τέκνων τους, δεν εξελίχθηκε ομαλά και βρισκόταν διαρκώς σε ένταση ανταλλάσσοντας εκατέρωθεν αντεγκλήσεις για τις ευθύνες που φέρει ο καθένας τους. Εκ των μαρτυριών που εισφέρθηκαν στο παρόν Δικαστήριο προς υποστήριξη των ισχυρισμών των αντιδίκων θα πρέπει να παρατηρηθούν τα ακόλουθα: Η μαρτυρία της …, φιλικού προσώπου και νονά της μιας εκ των δύο τέκνων που καταθέτει εκ μέρους της εναγόμενης, δεν κρίνεται πειστική καθώς καταθέτει γεγονότα, όπως για παράδειγμα την αυταρχική συμπεριφορά της γιαγιάς από την πατρική γραμμή κατά τη διάρκεια παραμονής των παιδιών στην οικία των παππούδων τους, η οποία και τα αποκαλούσε «ζώα», γεγονότα, τα οποία, αν και η ίδια αναφέρει στη κατάθεση της ότι τα γνωρίζει από ίδια αντίληψη, ωστόσο δεν ήταν δυνατό ούτε σε θέση να ακούσει ή να δει, με αποτέλεσμα η μαρτυρία της να ελέγχεται για την αξιοπιστία της, καθώς το παρόν Δικαστήριο κρίνει ότι σε μεγάλο βαθμό είναι καθοδηγούμενη από την εναγόμενη. Επιπλέον από την μαρτυρία της …, ομοίως φιλικού προσώπου της οικογένειας που καταθέτει εκ μέρους της εναγόμενης, προκύπτει ότι ο πατέρας όντως δεν διέκοψε τις προσπάθειες για επικοινωνία με τα παιδιά του, αφού όπως η ίδια καταθέτει, αρκετές φορές ήταν παρούσα όταν τα ανήλικα τέκνα δέχονταν συχνή τηλεφωνική επικοινωνία ή μηνύματα από τον πατέρα τους, διαψεύδοντας με τον τρόπο αυτό το επιχείρημα της εναγόμενης και των υπολοίπων μαρτύρων ότι ήταν αδιάφορος και δεν επικοινωνούσε τακτικά μαζί τους. Όσον αφορά δε τις μαρτυρικές καταθέσεις των συγγενικών προσώπων των αντιδίκων όπως των μητέρων τους και της αδελφής του ενάγοντος, κι αυτές ομοίως ελέγχονται για την αξιοπιστία τους, καθώς δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, δεδομένου ότι δεν κρίνεται ότι είναι αυθόρμητες και ευθυγραμμίζονται απόλυτα με τους ισχυρισμούς των διαδίκων προς υποστήριξη και μόνο των συμφερόντων τους, επαναλαμβάνοντας τα ίδια επιχειρήματα και ισχυρισμούς τους. Επιβαρυντικό γεγονός των σχέσεων των δύο συζύγων και της μετέπειτα επιδείνωσής τους υπήρξε η απόφαση της εναγόμενης να μεταβεί για τις εορτές των Χριστουγέννων με τα δύο τέκνα της στο εξωτερικό, ματαιώνοντας έτσι την επικοινωνία του πατέρα με τις κόρες του για το αντίστοιχο διάστημα των εορτών όπως προβλεπόταν στη συμφωνία τους. Από τους ισχυρισμούς των διαδίκων προκύπτει ότι πράγματι η εναγόμενη τον Δεκέμβριο του έτους 2019, προγραμμάτισε και σχεδίασε ταξίδι προς το εξωτερικό (στη Γερμανία), για λόγους αναψυχής των τέκνων τους όπως ισχυρίζεται, χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει και λάβει τη σύμφωνη γνώμη του πατέρα, ο οποίος και δικαιολογημένα ανέμενε την εκτέλεση του συμφωνηθέντος όρου για την ρύθμιση της επικοινωνίας, ώστε να παραλάβει τα τέκνα του και να περάσει μαζί τους κάποιες από τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων. Όπως προκύπτει από TO προσκομιζόμενο με αριθμό πρωτοκόλλου …../23-12-2019 απόσπασμα από το βιβλίο συμβάντων του Αστυνομικού Τμήματος …, Ο ενάγων παραπονούμενος κατά της συζύγου του, αναφέρει ότι σε τηλεφωνική τους επικοινωνία στις 17-12-2019, λίγες δηλαδή ημέρες πριν την επικείμενη αναχώρηση, απλώς και μόνο του ανακοίνωσε την ήδη ληφθείσα απόφασή της να ταξιδέψει με τα τέκνα τους στο εξωτερικό χωρίς να έχει λάβει την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη του, παραβιάζοντας έτσι ευθέως στο σημείο αυτό τον σχετικό όρο της επικοινωνίας, αφού με τον τρόπο της ουσιαστικά την ματαίωνε, με αποτέλεσμα να οδηγήσει με δική της ευθύνη, όπως ήταν αναμενόμενο, τις σχέσεις των δύο πρώην συζύγων σε φάση περαιτέρω όξυνσης. Καταλυτικό συμβάν ωστόσο, που εκτράχυνε τις ήδη τεταμένες σχέσεις των δύο πρώην συζύγων, ήταν η μονομερής απόφαση της εναγόμενης να μετοικήσει με τα δύο ανήλικα τέκνα τους στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γερμανία. Η απόφαση αυτή όπως ήταν αναμενόμενο αποστέρησε από τον πατέρα εντελώς τη δυνατότητα επικοινωνίας με τα τέκνα του και μετέβαλε όλως απροειδοποίητα τον τόπο κατοικίας των τέκνων με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον εφικτή η επικοινωνία μαζί τους τουλάχιστον κατά τους όρους του μεταξύ τους συμφωνητικού. Επιπλέον η εναγόμενη ενημέρωσε τον ενάγοντα με την από 03-08-2020 Εξώδικη δήλωση και Γνωστοποίηση, ότι μετακομίζει από τις 10- 08-2020 με τα ανήλικα τέκνα τους, στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, χωρίς να τον ενημερώσει προηγουμένως για την πρόθεση της μετεγκατάστασής της σε άλλο μέρος, ούτε και για την ακριβή της διεύθυνση που θα βρίσκονται, ενώ του δήλωσε ότι θα τα εγγράψει και σε Ελληνικό σχολείο της περιοχής εγκατάστασής τους. Στις κινήσεις αυτές και μετά τη λήψη της από 03-08-2020 εξώδικης δήλωσης, ο ενάγων απέστειλε την από 13-08-2020, Εξώδικη Διαμαρτυρία – Κλήση – Δήλωση, με την οποία καλούσε την εναγόμενη να επιστρέψει άμεσα με τα τέκνα τους στη Θεσσαλονίκη και η οποία της επιδόθηκε νόμιμα, όπως αποδεικνύεται από την υπ’ αριθ. … έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, …. Παράλληλα αντέδρασε απευθύνοντας την από 07-01-2021 επιστολή διαμαρτυρίας του προς τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, ζητώντας να μην αποστείλει η τελευταία έγγραφα στο Ελληνικό σχολείο στη Γερμανία προκειμένου να ματαιώσει την εγγραφή τους εκεί ως μέσου πίεσης για επιστροφή τους στην Ελλάδα. Ο ενάγων μετά τα ως άνω πραγματικά περιστατικά, ανέμενε την επιστροφή των τέκνων του στην Ελλάδα και την συναφή εκτέλεση των όρων της επικοινωνίας, όπως είχαν αποτυπωθεί στη συμβολαιογραφική πράξη, χωρίς την προαναφερόμενη ανταπόκριση από την εναγόμενη, ενώ από τις από 03-02-2022 και 19-02-2022 εκθέσεις ένορκης εξέτασης μάρτυρα (βλ. σχετικά 11α και 11β του ενάγοντος, αποδεικνύεται ότι η εναγόμενη, εξακολούθησε μέχρι το έτος 2022 να μη συμμορφώνεται με τους όρους της συμφωνίας για τη ρύθμιση της επικοινωνίας του ενάγοντος πατέρα με τα ανήλικα τέκνα του, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να ζητήσει και την ποινική της δίωξη για παράβαση των σχετικών όρων. Στις αιτιάσεις του ενάγοντος ωστόσο, η εναγόμενη απαντάει στο δικόγραφο των προτάσεων της χωρίς επιχειρήματα. Κατ’ αρχήν, η απόφαση της να εγκατασταθεί στο εξωτερικό, ενώ εργαζόταν και κατοικούσε σε μόνιμη και οργανωμένη-επιπλωμένη κατοικία στο … Θεσσαλονίκης, έχοντας ταυτόχρονα την πολύτιμη, κατά τα λεγόμενά της, βοήθεια της μητέρας της κι ενώ, όπως και η ίδια παραδέχεται, ο ενάγων πρώην σύζυγός της ήταν αδιάφορος και εξαφανισμένος ήδη από τις πρώτες μέρες της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσής τους με συνέπεια να μην δημιουργεί με την παρουσία του επεισόδια ή αναστάτωση στη ζωή της ή στη ζωή των τέκνων τους, εμφανίζεται ακατανόητη κι ενισχύει την άποψη ότι κατά πάσα πιθανότητα το κίνητρο για την μετεγκατάσταση στη Γερμανία και μάλιστα μυστικά και εσπευσμένα ήταν διαφορετικό κι όχι η οικονομική της δυσπραγία ή η έλλειψη οικονομικής στήριξης από τον ενάγοντα. Βέβαια από τις τρεις ένορκες βεβαιώσεις που καταθέτει ως αποδεικτικά μέσα, γίνεται λόγος ότι εργαζόταν ως ημιαπασχολούμενη σε ιδιωτική επιχείρηση λαμβάνοντας μηνιαίο μισθό 400 ευρώ, κάτι που δεν της επέτρεπε να ανταποκριθεί στις βασικές βιοτικές της ανάγκες, πόσο μάλλον στις ανάγκες δύο ανήλικων τέκνων στην εφηβεία και για το λόγο αυτό δεχόταν βοήθεια από τους γονείς της. Ωστόσο η εναγόμενη δεν προσκομίζει κανένα αποδεικτικό στοιχείο των πενιχρών της εισοδημάτων, όπως εκκαθαριστικό ή βεβαίωση μισθοδοσίας της, ούτε κάποιο στοιχείο από το οποίο να προκύπτει η τυχόν περιουσιακή της κατάσταση και η δυνατότητα εκμετάλλευσης της με σκοπό την αξιοποίηση και τον προσπορισμό εισοδήματος. Επιπλέον, αν και η μάρτυρας – μητέρα της, …, καταθέτει, ότι συνεισέφερε οικονομικά στη κόρη και τα εγγόνια της, δεν προσδιορίζει το ύψος της μηνιαίας της συνεισφοράς ούτε προσκομίζει κανένα αποδεικτικό μέσο. Κατά δεύτερο λόγο, δεν απαντάει πειστικά για ποιο λόγο η εναγόμενη εγκατέλειψε την Ελλάδα και μετεγκαταστάθηκε στη Γερμανία, ενώ γνώριζε τις συμφωνίες που είχε υπογράψει με τον ενάγοντα, αλλά και της επακόλουθης διακοπής ουσιαστικά ή πρακτικής δυσχέρανσης της επικοινωνίας του με τα τέκνα του, και για ποιο λόγο δεν προέβη στην ενημέρωση του πατέρα ως είχε υποχρέωση να πράξει, προτού μεταβάλλει την κύρια κατοικία της και μάλιστα στο εξωτερικό. Σε όλα τα ως άνω ερωτήματα, προβάλλει ισχυρισμούς που δεν αφορούν το παρόν Δικαστήριο, βάλλοντας επιτιθέμενη ουσιαστικά σε όλο το δικόγραφό της έναντι του ενάγοντος, κατηγορώντας τον για ύβρεις, απειλές και χειροδικία, αν και ο ίδιος δεν ακολουθεί παρόμοια τακτική στην υπό κρίση αγωγή του. Από τον ισχυρισμό της δε ότι τα παιδιά βρίσκονται πλέον σε ασφαλές και πολιτισμένο περιβάλλον, ζώντας με αγάπη, στοργή και ασφάλεια, ενώ η επιστροφή των τέκνων στην Ελλάδα και η εξακολούθηση της επικοινωνίας με τον πατέρα τους και την αρνητική επίδραση, που κατά τους ισχυρισμούς της έχει, η επαφή των τέκνων ιδιαίτερα με το περιβάλλον των παππούδων από την πατρική γραμμή, αποδεικνύει επίσης ότι η ίδια είχε προαποφασίσει ότι η επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα τους έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών και ως εκ τούτου με τις αποφάσεις της, όπως το να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, δικαιώνεται για τις επιλογές της. Η παραδοχή ωστόσο ότι έπραξε εκ μέρους της σωστά για τους λόγους που επικαλείται, ενισχύει το επιχείρημα του ενάγοντα πατέρα ότι η εναγόμενη πράττει ως να έχει την αποκλειστική γονική μέριμνα των τέκνων, χωρίς να επιθυμεί να δώσει λόγο στον πατέρα, ούτε τουλάχιστον να τον ενημερώσει, με αποτέλεσμα να δείχνει αδυναμία να κατανοήσει την έννοια και την σοβαρότητα του δικαιώματος της επικοινωνίας του πατέρα με τα τέκνα του, προσβάλλοντας το με αυτό τον τρόπο στον πυρήνα του. Στις αιτιάσεις της εναγόμενης ότι η κίνηση της ήταν απολύτως δικαιολογημένη λόγω της οικονομικής της επιβάρυνσης, το παρόν Δικαστήριο κρίνει ότι η απάντηση ή η αντίδραση στη μη εκπλήρωση ενός ή περισσότερων εκ των όρων του ιδιωτικού συμφωνητικού που υπέγραψαν οι πρώην σύζυγοι από ενός των συμβαλλομένων, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει στη παραβίαση άλλου όρου από τον έτερο συμβαλλόμενο, ως μέσου πίεσης προς συμμόρφωση, πολλώ δε μάλλον η αυτόματη αποδέσμευση του άλλου συμβαλλόμενου από τη συμφωνία και η αυθαίρετη πράξη και βούληση. Κατά συνέπεια, και αληθή ακόμη αν θεωρηθούν τα όσα η εναγόμενη υποστηρίζει, κυρίως δηλαδή της μη ανταπόκρισης του ενάγοντα στις οικονομικές του υποχρεώσεις και την εκ μέρους του παραβίαση του όρου της καταβολής διατροφής για τα ανήλικα τέκνα του, η απάντηση δεν μπορεί να είναι ούτε η απαγόρευση ούτε η δυσχέρανση της επικοινωνίας του πατέρα με τα παιδιά του αλλά ούτε και η άνευ όρων αποδέσμευση από το ιδιωτικό συμφωνητικό με συνέπεια να ενεργεί κατά βούληση, όπως εν προκειμένω, θεωρώντας ότι έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει μόνη για το τόσο κρίσιμο ζήτημα της μεταβολής του τόπου κατοικίας των ανήλικων τέκνων, χωρίς την σύμφωνη γνώμη αλλά ούτε καν και της ενημέρωσης του πατέρα. Επιπλέον, αληθές είναι σύμφωνα με τα όσα εκτέθηκαν στην υπό στοιχείο 1 μείζονα σκέψη της παρούσης ότι ο γονέας που έχει την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου έχει δικαίωμα καθορισμού του τόπου διαμονής του, στα πλαίσια του οποίου μπορεί να απομακρύνει το τέκνο από την Ελλάδα και να το εγκαταστήσει σε άλλη χώρα της επιλογής του. Ωστόσο, το δικαίωμα προσδιορισμού ή μεταβολής του τόπου διαμονής του τέκνου δεν πρέπει να ασκείται καταχρηστικώς, με αποκλειστικό σκοπό τη ματαίωση της επικοινωνίας. Επίσης, θα πρέπει να σταθμίζεται κάθε φορά με τις δυσμενείς επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η διακοπή της επικοινωνίας με τον άλλο γονέα και να υποχωρεί έναντι αυτής, όταν η αναγκαιότητα της ενδεχόμενης προσωρινής ή διαρκούς αλλαγής του τόπου διαμονής ή τα πλεονεκτήματα που αυτή συνεπάγεται δεν ανταποκρίνονται προς το πραγματικό συμφέρον του τέκνου, διαφορετικά συντρέχει ενδεχομένως περίπτωση κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, που επισύρει τις συνέπειες των άρθρων 1532 και 1533 ΑΚ ή δικαιολογεί διαφορετική ρύθμιση της γονικής μέριμνας κατά το άρθρο 1536 ΑΚ λόγω μεταβολής των συνθηκών. Στην προκειμένη περίπτωση η ενέργεια της εναγόμενης να απομακρυνθεί με τα ανήλικα τέκνα της στο εξωτερικό, εγκαθιστάμενη στη Γερμανία και δη ο τρόπος που αυτή έλαβε χώρα σαφέστατα κρίνεται καταχρηστικός από το παρόν Δικαστήριο. Και τούτο διότι δεν προϋπήρξε καμία συνεννόηση με τον ενάγοντα πατέρα ούτε προηγηθείσα ενέργεια της εναγόμενης περί μεταρρύθμισης του τρόπου άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας του ενάγοντος με τα τέκνα τους, ώστε να συνεχιστεί η ακώλυτη επικοινωνία του ενάγοντος πατέρα με τις θυγατέρες του προς εξασφάλιση της ομαλής ψυχοσωματικής τους ανάπτυξης, που επιβάλλει την εξασφάλιση ακώλυτης επικοινωνίας και με τον γονέα με τον οποίο δε διαμένει, η καλή διάθεση και η συνεργασία εκ μέρους της εναγόμενης μητέρας είναι προϋποθέσεις απολύτως απαραίτητες προκειμένου η ανήλικη να σφυρηλατήσει ισχυρούς δεσμούς και με τον μη έχοντα την επιμέλεια ενάγοντα – πατέρα της, δεσμοί που και κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας είναι ιδιαίτερα σημαντικοί για την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητάς της, τη συναισθηματική και ψυχική της ισορροπία και τη γενικότερη θετική μελλοντική της εξέλιξη. Αντιθέτως, η εναγόμενη με την πρακτική της να εγκατασταθεί στη Γερμανία ενημερώνοντας τον πατέρα μόλις λίγες ημέρες πριν αναχωρήσει και δίχως να δηλώσει την παραπάνω πρόθεση της χωρίς ταυτόχρονα να έρθει σε συνεννόηση με τον ενάγοντα για τη ρύθμιση της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας του τα τέκνα τους, άφησε τον τελευταίο να πιστεύει ότι θα μπορεί ακωλύτως να ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με τις ανήλικες θυγατέρες του, όπως αυτό είχε ορισθεί με την προμνησθείσα συναινετική πράξη λύσης γάμου και ρύθμισης επιμέλειας και διατροφής τέκνου ενώ εκείνη οργάνωνε ανενόχλητη την μετεγκατάσταση της στο εξωτερικό. Ανεξάρτητα δε από την ύπαρξη ή μη γέννησης δικαιώματος του ενάγοντος να ζητήσει μεταρρύθμιση της προηγηθείσας απόφασης ως προς την ανάθεση επιμέλειας λόγω κακής άσκησης γονικής μέριμνας εκ μέρους της εναγόμενης, η παραπάνω συμπεριφορά της τελευταίας κρίνεται καταχρηστική και συνεπώς αδικοπρακτική, γεννηθείσας της αξίωσης του ενάγοντος πατέρα να αξιώσει χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από τη στέρηση άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας με τα τέκνα του και τη στεναχώρια που υπέστη από το γεγονός αυτό, γεγονός που άλλωστε καταθέτει στην ένορκη βεβαίωση του ο …, φιλικό πρόσωπο του ενάγοντα. Συνεπεία αυτών, προσβάλλεται παράνομα η προσωπικότητα του ενάγοντος, στην έκφανση της ακώλυτης επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο του. Ενόψει των ανωτέρω και λαμβανομένων υπόψη του βαθμού ευθύνης της εναγόμενης, όπως αυτός ανακύπτει από τα παραπάνω περιστατικά, του είδους της προσβολής, των συνθηκών τέλεσης της αδικοπραξίας, όπως εκτενώς αναπτύχθηκαν ανωτέρω, της εκτάσεως της βλάβης του ενάγοντος, της περιουσιακής, κοινωνικής και προσωπικής κατάστασης των διαδίκων μερών, αλλά και της στενοχώριας και της ταλαιπωρίας που υπέστη ο ενάγων από το γεγονός ότι στερείται την επικοινωνία με το ανήλικο τέκνο του από τον Αύγουστο του 2020, το Δικαστήριο κρίνει, ότι αφενός μεν θα πρέπει η εναγόμενη να μην επαναλάβει την συμπεριφορά της αυτή στο μέλλον, αφετέρου δε εφαρμοζόμενης της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας (άρθρα 2 παρ.1 και 25 Συντάγματος), ότι για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης θα πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγόμενης να καταβάλει σε αυτόν το ποσό των δέκα χιλιάδων ευρώ (10.000) €.
ΙΙΙ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η παρούσα αγωγή θα πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να παύσει την προσβολή του ενάγοντος για το μέλλον και να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των (10.000) € με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και έως την πλήρη εξόφληση, ενώ η παρούσα απόφαση πρέπει να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή μόνο ως προς τη διάταξη της επικοινωνίας του ενάγοντος με την ανήλικη θυγατέρα του, διότι κρίνεται ότι η καθυστέρηση στην εκτέλεση μπορεί να προκαλέσει σημαντική ζημία στον ενάγοντα και προκειμένου να αποκατασταθεί το ταχύτερο δυνατό η επικοινωνία του με την ανήλικη θυγατέρα του …. Το αίτημα περί κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής ως προς την ανωτέρω καταψηφιστική διάταξη της χρηματικής αποζημίωσης λόγω ηθικής βλάβης, πρέπει να απορριφθεί, αφού δεν κρίνεται ότι συντρέχουν εξαιρετικοί προς τούτο λόγοι ή ότι από την καθυστέρηση στην εκτέλεση της απόφασης ο ενάγων θα υποστεί σημαντική ζημία. Τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος θα πρέπει να επιδικαστούν εις βάρος της εναγομένης και υπέρ του ενάγοντος, ανάλογα με την έκταση νίκης και ήττας των διάδικων μερών (άρθρο 178 παρ.1 ΚΠολΔ, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να άρει την προσβολή προσωπικότητας του ενάγοντος και να μην την επαναλάβει στο μέλλον, και ειδικότερα την υποχρεώνει να επιτρέπει ανεμπόδιστα αλλά και να διευκολύνει την επικοινωνία του ενάγοντος – πατέρα με την ανήλικη θυγατέρα του…, σύμφωνα με την υπ’ αριθμό …. συμβολαιογραφική πράξη της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ….
ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση προσωρινώς εκτελεστή ως προς την ανωτέρω διάταξη της
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δέκα χιλιάδων ευρώ (10.000) €, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοσης της αγωγής και έως την πλήρη εξόφληση
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγόμενη στην καταβολή μέρους της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος την οποία καθορίζει στο ποσό των πεντακοσίων ευρώ (500) €
ΚΡΙΘΗΚΕ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ, στη Θεσσαλονίκη, την 27η Ιανουαρίου 2024.
…..